Ναυάγια στην «παραλία»

η αβάσταχτη επιπολαιότητα της ναυτοσύνης

Φρόνιμος είναι ο ναυτικός
που σκιάζεται τη ρηχή θάλασσα,
γιατί τη βαθιά την υπολογίζει,
θέλει δε θέλει.....

Ιστορική καταγραφή των ναυαγίων “στα ρηχά”, ορμώμενοι από το τελευταίο ναυάγιο (5/3/2012) του ανεφοδιαστικού σκάφους “Αλφα 1″, στον κόλπο της Ελευσίνας, που πήρε μαζί του τον ηρωικό καπετάνιο και το μνημόσυνο του “Αλέξανδρου Ζ.” (11/03/2012)

γράφει ο Γιώργος Δαμιανός

Δεν ξέρω τι, ακριβώς, συμβαίνει, αλλά φουσκώνουν τα μυαλά του  ναυτικού, σαν αντικρίζει τη στεριά. Θεωρεί, ο ανόητος, πως νίκησε για ακόμα μια φορά την απεραντοσύνη της θάλασσας. Θεωρεί πως ελέγχει τα πάντα σαν νοιώσει δίπλα του την ακίνητη γη. Για ποια θάλασσα, ποιους κινδύνους και ποια κουμάντα θα μιλάμε τώρα; Κοιτάει πίσω του το πέλαγος με την αυθάδεια του φαντασμένου «αυτοκράτορα της παραλίας» και επαίρεται: «νενικηκασε Θάλασσα, νενικηκασε».

Και τότε είναι που συμβαίνουν όλα τα μικροπροβλήματα ή οι ανυπολόγιστες τραγωδίες. Εκεί ….λίγο πριν τη στεριά, εκεί τελειώνουν όλα. Και δεν κινδυνολογώ καθόλου. Η ναυτική ιστορία του τελευταίου αιώνα, μόνο, είναι γεμάτη από ναυτικές τραγωδίες, κυριολεκτικά, στην παραλία.

Στις 11 Μαρτίου 1923 ναυάγησε έξω από τη Ψυτάλλεια το επίτακτο ρυμουλκό( τύπου «ευκαιρία», μεταφοράς προσωπικού) Αλέξανδρος Ζ (εκ της εταιρείας Ζαλόκωστα) παίρνοντας μαζί του στο βυθό 297 ένδοξους ναύτες και αξιωματικούς του Ναυστάθμου. Ο «Αλέξανδρος Ζ» μετέφερε αδειούχους από το Ναύσταθμο στο Πέραμα.Υπερφόρτωσε 297 παλληκάρια, αδιαφόρησε για την κακοκαιρία (είναι δυνατόν να ναυάγησουμε στην Ψυτάλλεια!!!) και χάθηκαν άδικα 297 ζωές (193 ναύτες ,12 Αξ/κοί, 87 υπαξ/κοί και 5 τεχνικοί). Η ειρωνεία της Τύχης ήταν ότι οι περισσότεροι ήταν πραγματικοί θαλασσόλυκοι, ναυτικοί που είχαν την πιο ένδοξη εμπειρία στο πολεμικό ναυτικό (είχαν οργώσει το Αιγαίο και είχαν πάρει μέρος σε αμέτρητες ναυμαχίες στους Βαλκανικούς, στον Α΄ παγκόσμιο και στο Μικρασιατικό πόλεμο) και πνίγηκαν 50 μέτρα από την Ψυτάλλεια και 500 μέτρα από το Πέραμα.

Και τι να πεις για το γερμανικό φορτηγό Oria, το οποίο ήταν, στην κυριολεξία, φορτωμένο με 4000 αλυσοδεμένους Ιταλούς αιχμαλώτους των Γερμανων. Στις 12- 2- 1944 προσάραξε στη νησίδα Πάτροκλος (στο Γαιδουρονήσι). Αμέσως το πλοίο γέμισε νερά και έπνιξε όλους τους επιβαίνοντες. 4074 ζωές (4025 Ιταλοί, 44 Γερμανοί και 5 πλήρωμα) χάθηκαν στις ακτές του Ανατολικού Σαρωνικού από τα λάθη του και την αδιαφορία του «πλοιάρχου» (ορισμένοι θεωρούν το ναυάγιο αποτέλεσμα τορπιλισμού). Τα ακριβή αίτια της βύθισης κανείς ποτέ δε θα τα μάθει. Βλέπετε, ήταν έχθροι και κανένας ποτέ δεν ασχολήθηκε μαζί τους.

Και τι να πεις για το ναρκαλιευτικό Σπερχειος (πρώην Νορβηγικό φαλαινοθηρικό Noble Norah). Στις 2 Μαιου 1945 εκτελούσε δρομολόγιο μεταφοράς προσωπικού και ενώ έπλεε 5ν.μ. βόρεια της άκρας Ζούρβας της Υδρας ανατράπηκε λόγω υπερφόρτωσης και οδήγησε στο θάνατο 50 άτομα (επιβάτες και μέλη του πληρώματος)

Και τι να πεις για τη Χειμάρα (πρώην Heptha). Ξημερώματα 19ης του Γενάρη 1947, το επιβατικό ατμόπλοιο «ΧΕΙΜΑΡΑ», στο οποίο επέβαιναν 630 άτομα (544 επιβάτες και 86 πλήρωμα), προσκρούει στις βραχονησίδες «Βερδούγια», στο Νότιο Ευβοϊκό. Σε λιγότερο από μία ώρα, παρασέρνει στο θάνατο 383 άτομα. Η καταμέτρηση των θυμάτων έγινε με βάση τα επίσημα στοιχεία (φημολογείται ότι στο πλοίο επέμβαινε απροσδιόριστος αριθμός λαθρεπιβατών) Η βύθιση του «ΧΕΙΜΑΡΑ» αναφέρεται ως η μεγαλύτερη ελληνική ναυτική τραγωδία του 20ού αιώνα. Πρόκειται για το πλέον πολύνεκρο ναυάγιο ελληνικού πλοίου που δεν προκλήθηκε από πολεμικές ενέργειες.

Και τι να πεις το Ε/Γ- Ο/Γ Ηράκλειον, που ήταν φέρυ-μποτ κλειστού τύπου και εκτελούσε την ακτοπλοϊκή συγκοινωνία Πειραια – Χανια. Στις 7 – 12- 1966 και ενώ οι καιρικές συνθήκες ήταν πολύ άσχημες, άνεμοι 9 μποφορ, τούτο απέπλευσε από τη Σούδα για Πειραιά, (τότε δεν ίσχυε η υποχρεωτική απαγόρευση απόπλου από το λιμεναρχείο και ο απόπλους γινόταν με την ευθύνη του πλοιάρχου). Ενώ βρισκόταν στη θαλάσσια περιοχή της Φαλκονέρας, στο Μυρτώο πέλαγος, μια νταλίκα από το αμαξοστάσιο που δεν είχε ακινητοποιηθεί επαρκώς, έπεσε στη θάλασσα με αποτέλεσμα να βουλιάξει το πλοίο και να οδηγηθούν στο θάνατο 217 ζωές (πλήρωμα και επιβάτες). Σύμφωνα με μαρτυρίες διασωθέντων αξιωματικών είδαν τον πλοίαρχο να φορά σωσίβιο και να πέφτει πρώτος στη θάλασσα επαληθεύοντας ότι πάντα οι ανεύθυνοι και μικροί άνθρωποι διαπράττουν μεγάλες τραγωδίες.

Και τι να πεις για το οχηματαγωγό «Χρυσή Αυγή», του Αυγουστη Πολέμη, που βυθίστηκε στο Κάβο Ντόρο (και αυτό εξαιτίας επιπόλαιου δεσίματος μιας νταλίκας) προκαλώντας το θάνατο 28 ανθρώπων

Και τι να πεις για το «Εξπρες Σαμίνα» το οποίο προσέκρουσε σε βράχια (οι Πόρτες) λίγα μίλια έξω από την Πάρο (26- 9- 2000) με αποτέλεσμα να βρουν τραγικό θάνατο 80 επιβάτες. Λίγο το καμάκι, λίγο το ποδόσφαιρο …και τι έγινε μωρέ, έξω από την Πάρο είναι δυνατόν να πνιγούμε (και δε λέω περισσότερα, γιατί η υπόθεση ακόμα πονάει και εξοργίζει).

Δε θα μιλήσω, επίτηδες, για το SeaDiamond, πρώην Birka princess,(αν και είναι το πιο τρανταχτό παράδειγμα αλαζονείας του «καπετάνιου»). Τώρα, βλέπετε, μιλάνε τα Κοράκια. Εκείνοι που βλέπουν τη θάλασσα ως μέσο τουριστικής ανάπτυξης και τα πλοία ως απλά μέσα μαζικής μεταφοράς. Τους απασχολούν ποιος έδωσε την εντολη, με ποιον μίλησε τελευταία φορά ο ανόητος «πλοίαρχος»; Τί είπε; Φταίει ή δε φταίει η κυβέρνηση; Θα πληρώσει η ασφάλεια; Αν δεν πληρώσει θα καταστραφεί η ναυτιλιακή εταιρεία; Και αν θα πηδήξει και κανένας απ το μπαλκόνι τα Κοράκια θα μιλάν για μήνες ακόμα. Τι αηδία Θεέ μου.

Εν τω μεταξύ δύο ακόμα ψυχές (o Γάλλος, Ζαν Κριστοφ Αλεν, και η κορούλα του, η Νααντ) θα κοιμούνται στην αγκάλια του Ποσειδώνα. Ας είναι ελαφριά η θάλασσα που τους σκεπάζει

Να ΄ναι ελαφριά η θάλασσα που σκεπάζει τα κουφάρια όλων των πλεούμενων, που είχαν την ατυχία να πέσουν στα χέρια επιπόλαιων ανθρώπων

 Πηγή