( Αυτή την ανάρτηση,την είχα πρωτοδημοσιεύσει τον Μάιο του 2010.
Η σημερινή της αναδημοσίευση,οφείλεται στην επανεμφάνιση εκείνης της "γραφομηχανής")......Χτύπησε το κουδούνι του καπνεργοστάσιου.η βάρδια σχόλασε.
Το 16χρονο κορίτσι,το τέταρτο στη σειρά της οικογένειας,έβγαλε γρήγορα τα ρούχα της δουλειάς,πήρε την πάνινη χειροποίητη τσάντα του σχολείου και έτρεξε να προλάβει το κουδούνι του...Από το ένα κουδούνι στο άλλο...Λήξη και έναρξη..Επιβίωση και ελπίδα......
Στον δρόμο συνάντησε με λαχτάρα τον ταχυδρόμο .Αυτόν που με περίσσεια λαχτάρα τον περίμενε κάθε 15 ημέρες.Και δεν την είχε προδώσει ποτέ...Την είδε,της χαμογέλασε και για μια ακόμα φορά την αντάμειψε με αυτό που ήξερε πόσο πολύ το περιμενε......Το πιστό,15θήμερο γράμμα ΤΟΥ!
Το πήρε με λαχτάρα,το έκρυψε στον κόρφο της και πήγε στο μάθημά της...Ήταν το γράμμα από την πρωτεύουσα,από την μεγάλη πόλη,που λάμβανε και απαντούσε κάθε 15 ημέρες.......Ήταν η ελπίδα της,η ζωοδότρα δύναμή της,η πηγή της θέλησης και της ενέργειάς της......
Είχε αρχίσει την αλληλογραφία ένα χρόνο πριν,με τον άγνωστο φύλακα άγγελό της και συμβουλάτορα.Του είχε εκμυστηρευτεί όλα τα προβλήματα που αντιμετώπιζε..Την λαχτάρα της να σπουδάσει,πράγμα αδιανόητο για το καθεστώς της οικογένειας...το πατριαρχικό status που επικρατούσε........
Κρυφά απο τους γονείς και τα υπόλοιπα αδέλφια,έβγαλε το τότε 8ταξιο γυμνάσιο και γράφτηκε στην Παιδαγωγική Ακαδημία....Παράλληλα δούλευε,μελετούσε για την σχολή και έπαιρνε δυνάμεις από τα τακτικά ΤΟΥ γράμματα....'Οταν ήρθε ο καιρός να δώσει εξετάσεις,αντιμετώπισε ένα σοβαρό πρόβλημα ..Το ύψος της δεν ήταν αρκετό -μετρούσαν τότε και αυτό,δεν ξέρω τον λόγο-,χρειαζόταν 3 πόντους ακόμα για να μπορέσει να συμμετάσχει στις τελικές εξετάσεις......Την λύση της την έδωσε ένα ακόμα γράμμα ΤΟΥ...
.....
"ΜΗΝ ΤΑ ΠΑΡΑΤΑΣ!ΚΑΝΕ ΠΡΩΙ ΚΑΙ ΒΡΑΔΥ ΜΟΝΟΖΥΓΟ.ΕΧΕΙΣ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ,ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ ΓΙΑ ΕΣΕΝΑ.ΠΙΣΤΕΨΕ ΣΕ ΟΣΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙΣ ΚΑΙ ΘΑ ΒΓΕΙΣ ΝΙΚΗΤΡΙΑ..".
..Σε 20 ημέρες κέρδισε τους χαμένους της πόντους,έδωσε τις εξετάσεις της και πέρασε......
Παντρεύτηκε,κατέβηκαν με τον σύζυγό της στην Αθήνα,τα γράμματα συνεχίζονταν να πηγαινοέρχονται,γεμάτα δύναμη και συμβουλές......
Ο φύλακας άγγελος της δεν ήθελε να συναντηθούν,δεν ήθελε να πάει εκείνη να τον γνωρίσει από κοντά,παρά μόνο σε μία συγκεκριμένη στιγμή της ζωής της...,όταν το πρώτο της παιδί έκλεινε τα 5 χρόνια ζωής του!......
Την ημέρα που έσβησα τα 5 μου κεράκια,με πήρε από το χέρι η μητέρα μου και πήγαμε μία επίσκεψη......
'Ηταν Αυτός,μια μορφή γαλήνια,ξαπλωμένος σε ένα κρεββάτι.Στα πόδια του θυμάμαι είχε μια γραφομηχανή και όλο το δωμάτιό του,ήταν πνιγμένο στα βιβλία......
Αγκαλιάστηκαν,έκλαψαν,κοίταξαν ο ένας τον άλλον στα μάτια,με πήρε στην αγκαλιά του και άρχισε να μου μιλά και να με φιλάει......Από το άλλο δωμάτιο,εμφανίστηκε η σύζυγός του,η μάνα,΄οπως την αποκαλούσε,που επί 22 χρόνια τον αγαπούσε και φρόντιζε το κατάκοιτο κορμί του,όταν αυτό αρνήθηκε να αφαιθεί στις σφαίρες του Γερμανικού εκτελεστικού αποσπάσματος!......
Το θαυμα της ζωής,η πίστη στον εαυτό του και στο απέραντο Άγνωστο,τον φόρτωσαν με μία δύναμη ψυχής και υπεράνθρωπη θέληση για να μεταδώσει μεσω των βιβλίων του και των γραπτών του την κινητήρια δύναμη της ανθρώπινης θέλησης!......
'Ενα χρόνο μετά,αφού εκπλήρωσε το χρέος του,αποφάσισε να φύγει για το μεγάλο ταξίδι......Δεν χρωστούσε τίποτα πια...'Αφησε μεγάλη κληρονομιά σε όσους είχαν την ευτυχία να τον γνωρίσουν έστω και λίγο από κοντά......
Όταν καμμιά φορά,με "παιρνει" από κάτω η ανθρώπινη αδυναμία της απογοήτευσης,της άρνησης,της αμφιβολίας,......τότε βγάζω από το ντουλάπι την γραφομηχανή του και μου υπαγορεύει την συνέχεια.................
