Τρίτη 30 Ιουνίου 2009

...ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΗΛΙΕ..ΣΚΟΤΕΙΝΕ

... Πολυαγαπημένε μου και σεβαστέ Υπουργέ Υγείας και..Θρησκευμάτων..!-(αν έχεις τον Θεό σου,δηλαδή,αν πάλι δεν τον έχεις,δανείσου μερικούς από κάποια από τις πολυθειστικές θρησκείες,που υπάρχουν,..κάποιους θα βρείς που να σου πηγαίνουν.)_ κλείνω την παρένθεση.. Τι σου έγραφα;,,Α!ναι!.Είμαι φοβερά συγκινημένη,τραγικά μπορώ να πώ..!Τόσο πολύ,που τα δάχτυλά μου τρέμουν επάνω στο πληκτρολόγιο και τα μάτια μου έχουν θολώσει από τα δάκρυα..!Το keyboard έχει καταντήσει λιμνούλα από δαύτα..!




Δεν έχω λόγια να σου περιγράψω την ευγνωμοσύνη μου..Τα κατάφερες μπαγασάκο να με κάνεις Ευρωπαία..!Τώρα είμαι ευτυχισμένη και ήσυχη! Είμαι ικανοποιημένη,γιατί από αύριο όλα θα μπούν στην θέση τους..!Η μέριμνα για την Υγεία,θα φτάσει στο Ανώτατο επίπεδο τελειότητας!..Τα Δημόσια νοσοκομεία,θα στελεχοθούν πλήρως από ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό! Επιτέλους πια! Δεν θα πεθαίνει ο κόσμος περιμένοντας τα ασθενοφόρα,ο δε κόσμος,θα καταφέρνει να εισαχθεί στα νοσοκομεία πριν καν αρρωστήσει..!Η υγεία και η απόκτησή της,θα αποτελέσει κεκτημένο δικαίωμα των πάντων και ουχί των λίγων..!

Τα Ιδιωτικά νοσηλευτικά ιδρύματα,οι πολυκλινικές,τα ιδιωτικά μαιευτήρια,θα αυτομαστιγώνονται μπροστά στις παροχές των δημοσίων και θα παρακαλάνε να εισαχθούν και αυτά στο δημόσιο status..!
Nai αγαπητέ μου Υπουργέ!Σπαρταρώ από ανατριχίλα,ότι δεν θα υπάρχουν περιθώρια για τραγικά ιατρικά λάθη,που θα οφείλονται στην ανευθυνότητα των γιατρών..

Ο όρκος του Ιπποκράτη θα μελοποιηθεί και θα σιγοψιθυρίζεται από όλα τα ιατρικά στόματα....Αυτό δε που με έκανε να ξεσπάσω σε λιγμούς από την συγκίνηση,είναι η εξάλλειψη των ..φακκελακίων..!Τα φακκελάκια,θα υφίστανται μόνο,για να περικλείουν ευχαριστήριες αποστολές των ιαθέντων προς τους γιατρούς τους,και μάλιστα θα κλείνουν ,χωρίς..σάλιο..!

Αχ!Υπουργέ μου,αχ!και να'΄ξερες!..Εχθές μου κουβάλησαν στο σπίτι,τζάμια!..,ναι!,πολλά τζάμια!Στην ερώτησή μου,προς τι,όλα αυτά,μου απάντησαν..-"Αντε βρε τυχερούλα,..ποιός στη χάρη σου!..,σου ετοιμάζουμε επίσημα πια και με τον νόμο τον γυάλινο κόσμο σου..!ναι,ναι!.Θα σου φτιάξουμε ένα τζαμένιο κατάδικό σου κουβούκλιο,μέσα στο οποίο θα μπορείς να ικανοποιείς την αδυναμία σου..!"Αχ,τι ωραία!Μία βιτρίνα!,για μένα!Όπως αυτή με τα καγκελάκια που γέμισες την Αθήνα,θυμάσαι Υπουργέ μου;..




Αμ,το τρέμουλο δεν σταματά εδώ καλέ μου νομοθέτα! Με όλες αυτές τις αλλαγές,έκανες και κάτι άλλο..Με έκανες να θυμηθώ το:-"..οι Γερμανοί είναι φίλοι μας..",το μοτο του Μάτσα του δοσίλογου,ντε,στις παλιές ελληνικές ταινίες..Κατάλαβες ότι εννοώ την ρουφιανογραμμή που άνοιξες το 1142."-ΡΟΥΦΙΑΝΕΨΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΑ!"Όσο πιο πολλοί ρουφιάνοι,τόσο μεγαλύτερη η επιτυχία..!Θα έχει πολλή πλάκα ομολογώ!..Θα καρφώνει το παιδί την μάνα και η σύζυγος τον άντρα και το ανάποδο!..Πολλά γέλια θα κάνουμε!Ρουφιάνοι και με τον νόμο!..Στιλέτα μόνο να μας βρίσκονται,για να έχουμε να πορευόμαστε..








... Α!,το άλλο δεν σου το είπα..,ότι θα πέσει η απόδοση των εργαζομένων σε μεγάλο βαθμό!Μα ναι!Από αύριο,όλοι οι προιστάμενοι,διευθυντές,ανώτερα στελέχη,θα βγούν προς άγραν των υφισταμένων τους..Θα τους ψαρεύουν από τα μπαλκόνια,τις ταράτσες,τους δρόμους,τους κήπους,τις πίστες των αεροδρομίων,μετρώντας τους τις γόπες..

Τι καλά! Μεγάλα και πολλά διαλλείματα!....Έτσι λοιπόν αγαπητέ μου Υπουργέ!

Στείλε μου τώρα έναν ταχυδρόμο,ή και τον γιό του ακόμα,για να μοιράσω αυτό το κειμενάκι στους γύρω σου..

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΒΡΕ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΕΥΧΟΜΑΙ!


...ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΜΑΣ ΧΡΟΝΙΑ..

….Το κουδούνι κτύπησε,και το μελίσσι των μαθητών του 46ου δημοτικού σχολείου,ξεχύθηκε τρέχοντας προς την εξώπορτα του σχολείου.Η οδός Κέας,γέμισε μπλε ποδιές.
Η εννιάχρονη μικρή μαθήτρια,έφυγε τρέχοντας προς το σπίτι της,ήταν η πρώτη φορά που δεν περίμενε τις φίλες της να φύγουνε παρέα..Ήταν αναψοκοκκινισμένη,γεμάτη λαχτάρα και περιέργεια..Μόλις της είχαν ρίξει στη τσέπη της σχολικής της ποδιάς,κάτι,και της είπαν να μην το ανοίξει,παρά μόνο όταν φθάσει σπίτι της..
Γι’ αυτό,έβαλε φτερά στα πόδια της και ανέβηκε με μία ανάσα την ανηφόρα της Ταυγέτου…
Μπήκε τρέχοντας στο σπίτι,διέσχισε λαχανιάζοντας την αυλή της μονοκατοικίας που έμενε και πετώντας την σάκκα της,χώθηκε στο μικρό της καταφύγιο,στο δωματιάκι που περιελάμβανε τον μικρόκοσμο της και όπου περνούσε πολλές ώρες παίζοντας με τις κούκλες της,δημιουργώντας τον δικό της φανταστικό κόσμο..
..Γεμάτη λαχτάρα,έβγαλε από την τσέπη της το μικρό της θησαυρό,ένα μικρό χαρτάκι κομμένο από σχολικό τετράδιο,επάνω στο οποίο ξετυλίχτηκε όλη η λαχτάρα της,γραμμένη με μολύβι και αποτυπωμένη από έναν γνωστό της γραφικό χαρακτήρα…


:’-Πέπη,σ’αγαπώ και θέλω όταν μεγαλώσουμε να σε παντρευτώ..!Θέλω να φυλάξεις αυτό το γράμμα,μέχρι να μεγαλώσουμε..Αν θέλεις και εσύ ,γράψε μου ένα γράμμα και άφησέ το κάτω από το θρανίο μου…»…..

...Δεν μπορούσε να το πιστέψει…Η μικρή,άρχισε να σχηματίζει στο μυαλό της την ζωή της,μετά από πολλά χρόνια..Της φαινόταν ότι ο χρόνος δεν θα πέρναγε και ότι πάντα θα έμενε..μικρή..Αχ!γιατί να μην ήταν τώρα 20 χρονών?..,πόσο γρήγορα θα πέρναγαν τα χρόνια?..,θα συνέχιζε άρα γε ο καλός της να την αγαπάει όταν πια θα μεγάλωναν?..Ουφ! πολλά προβλήματα εμφανίστηκαν μέσα σε μια ώρα..!



Αισθανοταν όμως πολύ περήφανη,που έγινε η εκλεκτή του «μορφονιού» του σχολείου..!Ήξερε,ότι αυτόματα οι «αντίζηλές» της θα έσκαγαν από το κακό τους!,αλλά δεν την ένοιαζε..,το μόνο που την ένοιαζε ,ήταν ότι ήξερε ότι την αγαπούσε και ότι θα την παντρευόταν!....
Στο μικρό της προσωπάκι,χαράκτηκε ένα χαζοχαρούμενο χαμόγελο και αυτόματα απέκτησε το ..look της ονειροπαρμένης..Είχε ένα πρόβλημα να αντιμετωπίσει τώρα όμως..,πώς θα μπορούσε να κρυφτεί από τη μαμά της..Αυτό ήταν το δικό της μυστικό και δεν ήθελε με κανέναν να το μοιραστεί..

…Άρχισε να κάνει σχέδια…μήπως να του έλεγε να κλεφτούνε?..,μήπως να αρραβωνιαστούνε από τώρα,για να μην το..ξεχάσουνε αργότερα και το μετανοιώσουν?..
. .Πω!πω! ποιός να το πίστευε,ότι και τα μικρά παιδιά,βρίσκονται κάποια στιγμή μπροστά σε δύσκολα προβλήματα που πρέπει να τα αντιμετωπίσουν μόνα τους..?..
Tην απάντησή της την έγραψε 10 φορές και άλλες τόσες την έσχισε..Στο τέλος,κατέληξε,ότι αποδεχόταν την πρότασή του,με την προυπόθεση,ότι μέχρι να τελειώσουν το δημοτικό,θα κάθονταν στο ίδιο θρανίο…
..Εντάξει,ησύχασε για λίγο..Καινούρια αγωνία της παρουσιάστηκε τώρα..!Πότε θα ξημέρωνε για να αφήσει την αλληλογραφία της;...
..Την επόμενη ημέρα,πήγε πρώτη από όλους στο σχολείο,μπήκε στην τάξη της πριν προλάβει να έρθει κανένας άλλος,τοποθέτησε το γραμματάκι κάτω από το θρανίο του καλού της και περίμενε την ..εξέλιξη…
Μετά την πρωινή προσευχή,μπήκαν όλοι οι συμμαθητές και συμμαθήτριες της στην τάξη και με αγωνία περίμενε να δεί..Και είδε..!Μόλις κάθισε στο θρανίο του,το πρώτο που έκανε,ήταν να ψάξει από κάτω..,και το βρήκε..!,και η μικρή κοκκίνησε και άρχισε η καρδιά της να παίζει ταμπούρλο..Με την άκρη του ματιού της προσπαθούσε να διακρίνει τις αντιδράσεις του..,και χάρηκε πολύ όταν είδε τα χαρακτηριστικά του λακκάκια να σχηματίζονται στο πρόσωπό του,χαμογελώντας,διαβάζοντας το..!

Στο διάλειμμα,την περίμενε ένα μεγάλο φιλί στο μάγουλο..!Εντάξει!Οι αρραβώνες είχαν μόλις τελεστεί..!.....................................

........................................................................ ............................................................................

Πόσο περίεργα γρήγορα ταξιδεύει το μυαλό και οι θύμησες αναδύονται σε ανύποπτο χρόνο?..Δεν χρειάστηκε πολύς χρόνος για να αναβιώσουν όλα αυτά!
... Μόλις 2 λεπτά..,όσο κρατάει η απόσταση,από Ακρόπολη –Σύνταγμα με το μετρό..Όσο χρειάζεται δηλαδή,για να αισθανθεί έντονα επάνω της,κάποια ματιά..,και τόσο,όσο για να συνειδητοποιήσει ότι εκείνη η ματιά ανήκει στον «μορφονιό» του 46ου δημοτικού σχολείου..!,στον πρώτο της παιδικό έρωτα,που όπως είναι δεδομένο και γραφτό,να έχει χαθεί στο πέρασμα των χρόνων..
…Ήταν όμως πρωί ,για μια ..AMSTEL..!Καλύτερα όμως έτσι..!...

…Σταθμός στα πρώτα της σκιρτήματα,επιβάτης ανάμεσα στους σταθμούς της ζωής....…