γράφει ο Απόστολος Θηβαίος.
Η πατρίδα μου δεν είναι οι αιμοσταγείς φυλλάδες στα πρωινά σχοινιά του Συντάγματος. Δεν είναι οι εμπορικοί δρόμοι, τα ηρώα, οι εθνικοί κήποι, τα μέγαρα μιας ολότελα λησμονημένης νεοκλασικιστικής περιόδου, τα άδεια συντριβάνια, οι μαρμάρινες πτυχώσεις και οι γυάλινοι δρομείς της μεταμοντέρνας περιόδου......