Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2010

...ΜΕΤΡΗΤΗΣ ΣΚΕΨΕΩΝ..,

…Μετά τον χθεσινό κατακλυσμό ( ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 27/10),ξημέρωσε μια ηλιόλουστη ημέρα,χωρις όμως να υπόσχεται πολλά μέχρι την λήξη της.
Στα ταξίδια μου,προτιμώ να οδηγώ,από το να παίζω τον ρόλο του συνοδηγού.Βαριέμαι αφάνταστα..!Όταν όμως συμβαίνει αυτό και μάλιστα σε μία πλέον γνωστή και οικεία διαδρομή,σπρώχνω τον χρόνο,απασχολώντας το μυαλό μου….
Η ημέρα ηλιόλουστη,ατμόσφαιρα πεντακάθαρη,ορίζοντας,αμφιταλαντευόμενος..
Στο βάθος,μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι,όλες οι αποχρώσεις του γκρί,σε ένα σύμπλεγμα ακανόνιστο,κοντράρουν με τις ηλιαχτίδες.Σε δευτερόλεπτα ,οι βουνοκορφές σκεπάζονται από αυτά και το μελανό χρώμα εκτοπίζει το πράσινο..

.. 120 χλμ ανά ώρα,και δεν ξέρω τι πάει γρηγορότερα..Το αυτοκίνητο,ή οι σκέψεις..
Μάλλον οι σκεψεις.Συνοδηγοί της συνοδηγού..
Τρέχω να τις πιάσω για να μην μου φύγουν και τις στριμώχνω ΕΔΩ!.
...( Έπρεπε να είχα μάθει στενογραφία..)
Το γκρί εξαπλώνεται.. Σε 10 λεπτά η μέρα γίνεται νύχτα και η καταιγίδα διαδέχεται την λιακάδα.

Η Εθνική οδός Αθηνών «Καρμανιόλας»,στιγματίζεται με ένα ακόμα τροχαίο που συναντήσαμε.Για πόσο ακόμα θα πληρώνουμε τα ληστρικά διόδια ,για να σκοτώνεται ο κόσμος με αξιοπρέπεια;.Σαν συγκρουόμενα,τσουλάνε τα αυτοκίνητα σε μία Εθνική γεμάτη έργα και φωτισμένα ..βελάκια.
Μαζί μας,πολύς κόσμος ακόμα βγήκε για να γιορτάσει το τότε «ΟΧΙ».
Τότε,ένα ΟΧΙ ήταν βαρυσήμαντο!
Μία απλή λεξούλα με 3 γράμματα,στάθηκε ικανή να αλλάξει τον ρού της ιστορίας,να γίνει σελιδοδείκτης.
Τώρα,δεν υπάρχει «ΟΧΙ»! Μόνο «ΝΑΙ» ,και μάλιστα όχι μόνο του..Εκμοντερνισμένο και μεταφρασμένο σε.."YES MAN”

Και άλλο φωτισμένο βελάκι στο βάθος που αναβοσβήνει,δείχνοντάς μας την σωστή κατεύθυνση που πρέπει να ακολουθήσουμε.΄
Βελάκια παντού!
Βελάκια στην Εθνική,στη πόλη,στο χωριό,στη T.V,στο κλειστό εργασιακό χώρο,στο σπίτι..ΠΑΝΤΟΥ!
Και ανασβοσβήνουν και σου δείχνουν τις κατευθύνσεις που ΠΡΕΠΕΙ να ακολουθήσεις!
Περισσότερα είναι αυτά που εκπέμπουν το «ΝΑΙ» και μετρημένα στα δάχτυλα αυτά που αναβοσβήνουν το «ΟΧΙ»…
30 χλμ.πιο κάτω,άλλο ένα τροχαίο!Μετωπική που την προκάλεσε κάποιος ανεγκέφαλος,μπερδεύοντας το «ΟΧΙ» με το «ΝΑΙ»…
Σταμάτησε και πάλι η καταιγίδα!
Δεξιά μου το ουράνιο τόξο ενώνει την θάλασσα με το βουνό,με μία μεγάλη αγκαλιά..
Το κουτάβι στο πίσω κάθισμα ρίχνει τον ύπνο του δικαίου..

Ό,που να΄ναι φτάνουμε..

...Κλείνω το τεφτέρι μου και δυναμώνω τον ήχο του ραδιοφώνου..