Κυριακή 26 Δεκεμβρίου 2010

...ROLLING ...ΣΚΑΛΙΣΤΗΡΙ...


….    Πέρασε ο πρώτος γύρος της Χριστουγεννιάτικης γαστρονομικής κραιπάλης και το σκορ είναι 1-0… …Το μηδέν είμαι ΕΓΩ και ομολογώ ότι έπεσα nock-out σε αυτή την δοκιμασία!..
..το μάτι κάπως θολό,με βλέμμα "αστραποβόλο",προσπαθώντας να εστιάσει ο,τι είναι βολικό και σε κοντινή ακτίνα!..

…..ΦΑΙ-ΠΙΟΤΙ-ΠΙΟΤΙ-ΦΑΙ..Σταθερές συχνότητες με σταθερές εναλλαγές..
…Από το ένα σπίτι στο άλλο,για ανταλλαγή τραπεζωμάτων και εκπλήρωση των υποχρεώσεων,που αυτές τις ημέρες είναι αυξημένες και δεν σηκώνουν άλλη πίστωση χρόνου..!
-..Ευχαριστούμε πολύ .."ΣΚΑΛΙΣΤΗΡΙ",ήταν όλα υπέροχα!
-Θα κουράστηκες βρε παιδάκι μου να τα ετοιμάσεις όλα αυτά!..
-Μα ξένοι είμαστε?,δεν χρειαζόταν τόσα πράγματα να κάνεις!!
-Αύριο η σειρά σου να έρθεις σπίτι μας! Δεν θα κάνουμε τίποτα το ιδιαίτερο!

Θα τσιμπολογήσουμε λίγο και θα πιούμε κανα ποτάκι..!

…Η επόμενη ημέρα πιο δύσκολη από την προηγούμενη!..
Το  'savoire vivre",φώναζε.."πρέπει να τιμήσεις την οικοδέσποινα!δοκίμασε λίγο από όλα τα φαγητά,πιες και κράτα λίγο χώρο και για το γλυκό.."
   
    Με αυτά και αυτά,πέρασαν 2 ημέρες κραιπαλοκατάστασης και γαστρονομικής αποχαύνωσης..
..Είμαι έτοιμη να ..κυλίσω!Αποφεύγω τις ανηφόρες,γιατί θα με πάρουν προς τα πίσω!.

Μόνο κατηφόρες διαλέγω και αυτές τις διανύω με μεγάλη ταχύτητα!!  ΤΣΟΥΛΩΝΤΑΣ!!!

…Στο σημείο αυτό,εγώ ανοίγω μία σόδα (!),γιατί σε λίγο πρέπει να φύγω για μία ακόμα..εκπλήρωση καθήκοντος!!
 
Ευτυχώς,από αύριο δουλειά!!!!!!
       
ΚΑΛΗ ΧΩΝΕΨΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!!



...ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΑΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙ...


Ενα νεαρό ζευγάρι, ένα βρέφος, τρεις άντρες με δώρα. Σήμερα όπως χθες, όπως και στα παραμύθια.

Του Κώστα Γεωργουσόπουλου

Θα σας αφηγηθώ μια ιστορία σαν παραμύθι.

Ο Γιουσούφ ζούσε στα μέρη της βαθιάς Ανατολίας στο πάλαι ποτέ Κουρδιστάν, τώρα τουρκική επαρχία. Ηταν παλικάρι εργατικό αλλά πότε πότε ζωνόταν τα φισεκλίκια και άραζε στον ώμο του το Καλάσνικοφ για να μετάσχει στις άτυπες αντάρτικες ομάδες που ακροβολίζονταν και απομάκρυναν του τούρκους ζαπτιέδες που ανηφόριζαν πάνοπλοι σαν αστακοί προς τα έρημα κατατόπια τους. 

Ο Γιουσούφ ερωτεύτηκε τη γειτόνισσά του τη Μύριαμ, δεκαέξι χρονών, το στερνοπαίδι του μουεζίνη του χωριού. Κατά τα έθιμα της φυλής η Μύριαμ έπρεπε να περιμένει να ζητηθούν σε γάμο οι μεγαλύτερες αδελφές. Το αίμα της όμως έβραζε και στα κρυφά, λυσσασμένα από ερωτική έξαψη σμιξίματα με τον Γιουσούφ του δόθηκε χωρίς αναστολές, ενοχές και υστεροβουλίες. Και καθώς ήταν χωράφι γόνιμο και καρπερό δεν άργησε να βλαστήσει. Η τιμωρία της φατρίας για τέτοια προσβολή της οικογενειακής τιμής είναι πανάρχαια και αναπόφευκτη: χωμένη ώς τον λαιμό στον λάκκο που σκάβουν πατέρας και αδέλφια πεθαίνει με λιθοβολισμό ώσπου το έκθετο κεφάλι να γίνει μια μάζα αίματος και οστών

Ο Γιουσούφ δεν δίστασε. Απήγαγε τη Μύριαμ. Σε μια απόμερη ακτή που έλεγχαν οι λαθρέμποροι χασίς και ανθρώπων δωροδόκησαν με τις οικονομίες τους το αφεντικό και μαζί με άλλους ομόφυλους και ομόθρησκους βρέθηκαν σε μια φουσκωτή λέμβο στριμωγμένοι, άντρες, γυναίκες, παιδιά και κίνησαν για να φτάσουν σε μια, όποια, γη επαγγελίας.

Ο καιρός ήταν καλός και ύστερα από λίγων ημερών ταξίδι οι λαθρέμποροι τούς ξέβρασαν σε μια έρημη ακτή που τους δήλωσαν πως είναι η Μυτιλήνη. Εκεί τους ανακάλυψε η ελληνική ακτοφυλακή, τους παρέδωσε στην αστυνομία και το ίδιο βράδυ στριμώχνονταν σε μια παλιά στρατώνα μαζί με άλλους παράνομους μετανάστες. Οι συνθήκες απάνθρωπες και το συσσίτιο λίγο και μπαγιάτικο. Οι μέρες περνούσαν χωρίς προοπτική και χωρίς ελπίδα, αφού τους εξηγήθηκε πως το κράτος δεν προβλέπει διαδικασία ασύλου. Εξάλλου ο Γιουσούφ έπρεπε να προσκομίσει χαρτιά πως διωκόταν για λόγους πολιτικούς, ενώ οι εμφανείς λόγοι ήταν θρησκευτικοί, οικογενειακοί και εθιμικοί. Η εγκυμοσύνη της Μύριαμ ήταν πλέον δακτυλοδεικτούμενη και δεν φαινόταν να εμπνέει ούτε τον σεβασμό των ομοθρήσκων. Το ζευγάρι ήταν παράνομο και έκθετο ηθικά.

Οταν τα σχόλια και οι προθέσεις κάποιων θερμόαιμων έγιναν απειλητικές, ο Γιουσούφ με τη Μύριαμ δραπέτευσαν νύχτα και οδοιπορώντας έφτασαν και κρύφτηκαν σ΄ ένα εγκαταλειμμένο ελληνικό ερειπωμένο μοναστήρι. Τρεις μήνες μετά, η 17χρόνη Μύριαμ με το θείο ένστικτο που την είχε προικίσει η Εύα και το προπατορικό αμάρτημα, με γοερές κραυγές, δαγκώνοντας τις παλάμες του ιδρωμένου Γιουσούφ που της παραστεκόταν απέθεσε με μια βαθιά εκπνοή ένα αγοράκι στα κουρέλια της. Ακολουθώντας κι αυτός παραμύθια της φυλής και το άγιο ένστικτο έσκυψε και με τα δόντια του έκοψε τον λώρο, τον έδεσε κόμπο στον αφαλό του μωρού και με τα κουρελάκια που περίσσευαν σκούπισε τη φύση της έφηβης μητέρας.

Ξεθεωμένος ο Γιουσούφ πλάγιασε δίπλα στον γιο του και χαμογέλασε στον βαθύ ύπνο. Αλλά πάντα κάποιος φθονεί έστω και την εφήμερη ευτυχία. Τους πέταξε ξαφνιασμένους από τον ύπνο το τρομερό μαρσάρισμα μιας μοτοσικλέτας στην αυλή του μοναστηριού. Ο Γιουσούφ έντρομος σηκώθηκε, βγήκε στη θύρα του ιερού, και αντίκρυσε τρεις άντρες που μόλις είχαν σβήσει τις δύο μηχανές και προχωρούσαν έκπληκτοι κι αυτοί προς το μέρος του Γιουσούφ. Του απευθύνθηκαν σε άγνωστη γλώσσα, τους απάντησε χωρίς να έχει καταλάβει στη δική του. Η συνάντηση έγινε στα λίγα δικά του ελληνικά και στα αρκετά δικά τους. 

Ηταν ρουμάνοι κλέφτες, κυνηγημένοι από τις αρχές. Οι μοτοσυκλέτες ήταν, φυσικά, κλεμμένες και κάτι πάνινες σακούλες ζάχαρης ήταν κατάφορτες από κλοπιμαία. Ο Γιουσούφ στάθηκε στην αρχή επιφυλακτικά εχθρικός στην εισβολή στο «σπιτικό» του. Εξάλλου κλέφτης δεν ήταν και τον χώριζε από τους εισβολείς όχι μόνο η φυλή αλλά και η πίστη.  

Οι τρεις παρείσακτοι όταν έμαθαν πως πίσω στην κόγχη υπήρχε μια μητέρα και ένα ανυπεράσπιστο μωρό, ζήτησαν να τους δουν. Πλησίασαν με σεβασμό έκαναν τον σταυρό τους ορθόδοξα, φίλησαν το χέρι της λεχώνας και σταύρωσαν στο στηθάκι το παιδί. Υστερα πρόσφεραν τα δώρα τους.  

Ο πρώτος, ένα ντερέκι δύο μέτρα, έβγαλε από τον καρπό του αριστερού χεριού ένα χρυσό Rolex και το απόθεσε στο κουρελάκι-μαξιλαράκι του μωρού, ο δεύτερος ένας κοντός μαυριδερός, πιθανόν αθίγγανος, έτρεξε στη σακούλα και γύρισε με ένα μπουκαλάκι περίτεχνο με γαλλικό άρωμα, κλεμμένο ποιος ξέρει από ποιο πλούσιο μπουντουάρ μυτιληνιάς κυρίας. Ο τρίτος, αμήχανος, δίσταζε, στο τέλος έβγαλε από τον κόρφο του ένα μικρό σακουλάκι, σαν πουγκί. Το έβαλε στην παλάμη του Γιουσούφ και του είπε: «Είναι τριάντα δόσεις άσπρης. Πούλα τη να φάτε καλά».

Είχε νυχτώσει και στον ουρανό της Μυτιλήνης διέγραφε την τροχιά του ένας τηλεπικοινωνιακός δορυφόρος λάμποντας, που έσπερνε στην οικουμένη τις ευχές των χριστιανών προκαθημένων για τα Χριστούγεννα.

...ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ ΚΥΡΙΑΚΗ...



Πάει ο υπάλληλος στο αφεντικό μια μέρα και του λέει:
"Αφεντικό σήμερα έχω τρομερό πονοκέφαλο τι να κάνω;".
Το αφεντικό το όποιο ήταν πολύ κάλος άνθρωπος του απαντάει:
"Επειδή είσαι κάλος υπάλληλος θα σου πω τι κάνω εγώ σε ανάλογη περίπτωση και μου περνά."
"Τι;" Ρωτά ο υπάλληλος.
"Πηγαίνω στο σπίτι και κάνω έρωτα με τη γυναίκα μου και αμέσως μου περνά ο πονοκέφαλος. Άντε πήγαινε να κάνεις το ίδιο και θα με θυμηθείς".
Πράγματι ο υπάλληλος έρχεται την επόμενη μέρα και λέει όλο χαρά στο αφεντικό:
"Πράγματι είχες δίκιο αφεντικό νιώθω υπέροχα σήμερα, πέρασε και ο πονοκέφαλος και είμαι σαν άλλος άνθρωπος σε ευχαριστώ. Οφείλω πάντως να ομολογήσω ότι το σπίτι σου είναι τέλειο."!...
.......................

Μάθημα γεωγραφίας σε μια τάξη με ξανθιές. Η καθηγήτρια δείχνει ένα σημείο στον χάρτη:
- Μπορεί κάποια να μου πει ποια χώρα είναι αυτή;
Απόλυτη σιγή στην αίθουσα.
- Ελάτε κορίτσια, θα σας βοηθήσω, είναι μια μεγάλη κομουνιστική χώρα της Ασίας. Έχει δισεκατομμύρια κατοίκους.
Απόλυτη σιγή. Η καθηγήτρια τα παίρνει στο κρανίο.
- Είναι η Κίνα κοπέλες μου! Η Κίνα!
Προσπαθεί να ηρεμήσει και κάνει μια άλλη δοκιμή.
Δείχνει την Αμερική στον χάρτη.
- Ποια είναι αυτή η χώρα;
Και γίνεται ένα θαύμα. Η Πόπη σηκώνει δειλά το δάχτυλο.
- Μπράβο Πόπη, πες μας ποια χώρα είναι!
- Η Αμερική; λέει η Πόπη.
- Μπράβο Πόπη το βρήκες! Είναι η Αμερική. Μπορείτε τώρα να μου πείτε ποιος ανακάλυψε την Αμερική;
Και όλη η τάξη λέει με ενθουσιασμό:
- Η Πόπη!!!......
...................................
Ένας κλέφτης μπαίνει σε ένα σπίτι με την πρόθεση να κάνει μια διάρρηξη. Τη στιγμή που αγγίζει τα πολυπόθητα ασημικά, ακούει μια φωνή:
- "Εγώ κι ο Θεός σε βλέπουμε."
Είναι η φαντασία μου σκέφτεται και συνεχίζει.
- "Εγώ κι ο Θεός σε βλέπουμε."
Αγνοώντας τη φωνή, συνεχίζει όταν εκείνη πιο βροντερή από ποτέ επαναλαμβάνει την ίδια φράση. Πανικόβλητος ψάχνει για τη φωνή. Τελικά βρίσκει ένα παπαγάλο σ` ένα κλουβί.
- "Καλά, εσύ με τρόμαξες παλιόπουλο;"
- "Ναι ρε, έχεις πρόβλημα;" αποκρίνεται ο παπαγάλος.
- "Πως σε λένε;" τον ρωτάει ο διαρρηκτής.
- "Πραξιτέλη."
- "Καλά, αυτό είναι όνομα για παπαγάλο;"
- "Γιατί, Θεός είναι όνομα για σκύλο;".....
.............
Ένας τρελός δραπετεύει από το ψυχιατρείο , μπαίνει σε ένα Ι . Χ . που ήταν απ έξω παρκαρισμένο , βάζει μπροστά τη μηχανή και φεύγει .
Μπαίνει στην Εθνική Οδό με ιλιγγιώδη ταχύτητα , αλλά στο αντίθετο ρεύμα .
Οι οδηγοί των άλλων αυτοκινήτων που τον έβλεπαν να ξεφυτρώνει μπροστά τους άρχιζαν να κορνάρουν , να φρενάρουν , να του αναβοσβήνουν τα φώτα ..... Πανικός ! .
Η Αστυνομία δίνει την είδηση σ όλους τους σταθμούς για να αποφευχθούν ατυχήματα .
" Διακόπτουμε το πρόγραμμά μας για μια έκτακτη είδηση .
ΠΡΟΣΟΧΗ ΟΔΗΓΟΙ ! Τρελός οδηγός στην Εθνική Οδό τρέχει με μεγάλη ταχύτητα στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας " .
Το ακούει το μήνυμα κι ο τρελός , κοιτάζει δεξιά , κοιτάζει αριστερά , κουνάει το κεφάλι του και μονολογεί : " Να τανε μόνο ένας ! " .....
.................

Σ έναν καινούριο μοναχό έχει ανατεθεί να βοηθάει άλλους παλιότερους ν αντιγράφουν με το χέρι παλιά κείμενα. Πρόσεξε λοιπόν ο νέος πώς όλοι αντέγραφαν από αντίγραφα και όχι απ τα πρωτότυπα χειρόγραφα κι επειδή αυτό τού κάνε εντύπωση , πήγε στον ηγούμενο και το σχολίασε :
" Δε σκεφτήκατε ποτέ , Aγιε πατέρα , πως αν κάποτε είχε γίνει ένα λάθος στην αντιγραφή , θα κρατήθηκε για αιώνες όταν εμείς αντιγράφουμε σταθερά από αντίγραφα ; " Ο ηγούμενος προβληματίστηκε και είπε ότι θα πάει στα βαθιά υπόγεια του μοναστηριού να ελέγξει τα χειρόγραφα με βάση τα πρωτότυπα. Και χάθηκε Μετά από κάτι μέρες , όταν πια πήγαν να τον ψάξουν , άκουσαν κλάματα απ το κελί που ήταν κλεισμένος " Τι συμβαίνει , Aγιε πατέρα ; " , μπήκαν και ρώτησαν ταραγμένοι Κι εκείνος , τραβώντας τα μαλλιά του και σπαράζοντας στο κλάμα : " Ακολασία ήταν η λέξη ! Ακολασία ! Όχι αγαμία ! " . . .
......................

Η πόρτα χτυπάει και η κυρία ανοίγει. Στο κατώφλι ένας ερευνητής αγοράς.
- Καλημέρα σας κυρία μου. Κάνω μια έρευνα για τη βαζελίνη. Τη χρησιμοποιείτε καθόλου;
- Πως, φυσικά, συνεχώς. Τη βάζω σε καψίματα, στις φτέρνες μου, στους αγκώνες μου.
- Πουθενά αλλού;
- Που δηλαδή;
- Ε, να, τη χρησιμοποιείτε στο σεξ;
- Α, ναι. Φυσικά! Αλείβουμε μ αυτήν το χερούλι της πόρτας της κρεβατοκάμαρας, για να μη μπορούν να την ανοίξουν τα παιδιά!...
........
Είναι η Κατινιώ και ο Μιχαλιώς ζευγάρι. Η Κατινιώ πιθανόν είναι έγκυος.
- Μιχαλιώ μου μάλλον είμαι έγκυος
- Είσαι σίγουρη Κατινιώ μου, γιατί δεν είναι εποχές για παιδιά, έχουμε οικονομικές δυσκολίες.
- Έτσι νομίζω, θα πάω και στο γιατρό για να σιγουρευτώ
- Κατινιώ μου δεν είσαι έγκυος, το μωρό δεν είναι μωρό αλλά αέρας.
- Δηλαδή γιατρέ μου είναι ανεμογκάστρι;
- Ναι Κατινίω μου!
Μετά από λίγο η Κατινιώ τηλεφωνά χαρούμενη στη δουλειά του άντρα της. Εργαζόταν σε συνεργείο αυτοκινήτου. Τον ζητάει από έναν συνάδελφο του και ο Μιχαλιός έλειπε.
Η Κατινιώ χαρούμενη λέει στο συνάδελφο του άντρα της:
- Όταν έρθει ο Μιχαλιός να του πείτε ότι το μωρό δεν είναι μωρό, αλλά αέρας.
Το μεσημέρι ο Μιχαλιός στεναχωρημένος λέει στη γυναίκα του:
- Τι είναι αυτά που είπες στο συνάδελφό μου;
- Δεν χάρηκες Μιχαλιώ μου που δεν είμαι έγκυος;
- Χάρηκα, αλλά μετά από αυτά που είπες στον συνάδελφο μου όλοι μου φωνάζουν:
"Ρε Μιχαλιώ δεν έρχεσαι να φουσκώσεις κανένα λάστιχο;"....
.......
Τρεις βδομάδες μετά το γάμο, ΑΥΤΗ τηλεφωνάει στην πιο καλή της φίλη
-Μαρία, χθες ο άντρας μου κι εγώ είχαμε έναν φοβερό καυγά.
-καλμάρισε, καλμάρισε, τα πράματα δεν είναι ποτέ τόσο άσκημα όσο
φαίνονται! Κάθε γάμος αργά ή γρήγορα έχει και τους καυγάδες του!
-το ξέρω......αλλά, μού λες, τι θα κάνω με το πτώμα;