Δευτέρα 27 Δεκεμβρίου 2010

...ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΙΑ...

…Από εκεί,που ήμουν "τσακωμένη" με τα Μ.Μ.Μ,σε σημείο να μην γνωρίζω πως επικυρώνουν το εισιτήριο,ομολογώ,ότι τώρα τελευταία,έχοντας αρχίσει να χρησιμοποιώ το λεωφορείο για την δουλειά μου,ανακάλυψα,ότι το καθημερινό αυτό ταξίδι,κρύβει διάφορες εμπειρίες της καθημερινότητάς μας.. …Επιλέγω να ξεκινώ από το Σύνταγμα,έχω ήδη προαναφέρει,ότι το βρίσκω πολύ ελκυστικό,στις 7.30 η ώρα το πρωί…Ελάτε λίγο μαζί μου και μοιραστείτε κάτι που έζησα,πριν 10 ημέρες περίπου….Ξεκινάμε???…

….7.30 λοιπόν η ώρα το πρωί και ανεβαίνω τις σκάλες του ΜΕΤΡΟ.
Ωραία!!! Οι πρωινές καθημερινές εικόνες της πλατείας,έχουν μπει σε κίνηση!
Ο σταθερός συνήθης ύποπτος κουλουράς,κυκλωμένος από τους σταθερούς πελάτες του,δίπλα,ο κολλητός του λαχειοπώλης,τα αγουροξυπνημένα περιστέρια που έχουν αρχίσει το πρωινό τσιμπούσι τους,ο πρωινός της βάρδιας του cafe,που έχει αρχίσει την πρωινή λάτζα,τα γρήγορα και προσεκτικά βήματα των περαστικών επάνω στις συνεχώς βρεγμένες πλάκες της πλατείας..,αναρωτιέμαι συνεχώς γιατι είναι καθημερινά μουσκεμένες..(,προσοχή..,γιατί γλυστράνε επικίνδυνα..!)
     Ανεβαίνω τις αριστερές σκάλες και φτάνω στην αφετηρία του EXPRESS..του μεσονυκτίου..!
Προλαβαίνω να κάνω ένα τσιγάρο πριν να ξεκινήσει..Α! στην θέση της και η κυρία οδοκαθαρίστρια,περιποιημένη πάντα και καθαρή που με τις καλημέρες της,καθαρίζει τις βρωμιές και τα αποτυπώματα των χιλιάδων περαστικών απο εκείνο το σημείο…

….Σας κούρασα???..Λίγο υπομονή ακόμα…,κάπου εδώ αρχίζει το καλό…..

 ..Το τσιγάρο έχει φτάσει στην μέση,3 λεπτά ακόμα πριν την αναχώρηση.Αρχίζουν και πλησιάζουν οι επιβάτες της γραμμής.
Εργαζόμενοι,τουρίστες,διάφοροι,που αποφάσισαν να ξεκινήσουν την ημέρα τους με αυτό το tour…
Ευτυχώς δεν έχει πολύ συνωστισμό! Δευτερόλεπτα πριν την επιβίβαση,πλησιάζουν 2 Αιθίοπες,χωρίς βαλίτσες και αυτόματα βλέπω να τρέχουν 3 "κυρίες",ή κυράτσες αν θέλετε κατ'εμέ,τραβώντας η μία την άλλη,πανικόβλητες,φωνάζοντας στην τρίτη:


 ….."-Τρέχα γρήγορα,πριν οι μαύροι μας πιάσουν τις θέσεις.."
(η δεύτερη).-"Εσύ είσαι πιο κοντά!..Ανέβα ,πιάσε μας τις θέσεις και βάλε και τις τσάντες μας σε μία κενή για να είμαστε σίγουρες.."

  Και ανεβαίνουμε όλοι..,και οι "άσπροι" και οι "μαύροι" και η "κίτρινη" παρέα κάποιωνΓιαπωνέζων τουριστών..
..Και καθήσαμε όλοι στις θέσεις μας..και έστησα αυτί…,δεν μπορούσα άλλωστε να μην το κάνω…


   Χτυπάει το κινητό του ενός .."μαύρου",υπό το ringtone του Χαμόγελου της Τζοκόντας!.(πράγμα που με παραξένεψε και εμένα,γιατί προσπαθώ εδώ και πολύ καιρό να το βρώ και δεν μπορώ..)..Απαντά λοιπόν σε άπταιστα ελληνικά,που θα τα ζήλευε και ο ίδιος ο ..Ζουράρις..!!!
….-"Καλημέρα σας κύριε διευθυντά…Έλαβα εχθές το βράδυ το e-mail σας και ειδοποίησα την επιτροπή ότι σήμερα θα παραλάβουμε τον πρόξενό τους.Η κατάσταση στην προκείμενη περίπτωση,ετέθη υπό έλεγχο και το απόγευμα ,πιστεύω ότι θα έχουμε τα θεμιτά αποτελέσματα,μετά την σύσκεψη που έχει κανονιστεί.Όπωσδήποτε και θα έχετε άμεση ενημέρωσή μου,μετά την έκβαση της συνάντησης.Μαζί μου βρίσκεται αυτή την στιγμή ο πρόεδρος της ομοσπονδίας και πηγαίνουμε μαζί στο αεροδρόμιο για τις τελευταίες λεπτομέρειες…."


….Χαμογελώ πλατιά κάτω από τα μουστάκια,που ευτυχώς δεν έχω,γιατί θα κρυβόταν το χαμόγελο,ρίχνω μια χαμογελαστή ματιά στον "μαύρο",ο οποίος κλείνει το μάτι στην κυράτσα που φοβόταν μην της φάει την θέση,..παράλληλα η ματιά μου σκανάρει την "άσπρη" πολιτισμένη φιλενάδα της,που εκείνη την στιγμή,το χρώμα της
ξεπέρασε το κίτρινο των Γιαπωνέζων , να σπρώχνει με τον αγκώνα της την τρίτη .."ασπρούλα".


  Προσφέρω από ένα κουλούρι στις 3 λευκές χάριτες,αγορασμένο από τον κουλουρά μου!!!
…Την στιγμή εκείνη,ξέσπασε όλο το λεωφορείο σε τρανταχτά γέλια,..ενώ οι 3 "κυράτσες",δεν έφτασαν ποτέ στον προορισμό τους!!..

Παρεκάλεσαν τον οδηγό να κάνει μία εξαίρεση και να τις κατεβάσει στην επόμενη στάση!..

…..Γιατί,ως γνωστόν,οι γραμμές των EXPRESS,δεν αποβιβάζουν.
Μόνο επιβιβάζουν,χωρίς χρωματολογικές διακρίσεις….

...ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΔΕΥΤΕΡΑ...

 ...και όπως κάθε Δευτέρα,αρχίζουμε την εβδομάδα με χαμόγελα!...
............................

...Είναι λοιπόν ένας τύπος σε ένα ταξί και θέλει να πει κάτι στον ταξιτζή. Όπως είναι από πίσω του λοιπόν, κάνει λίγο μπροστά και τον χτυπάει ευγενικά στον ώμο με τα δάχτυλα.
Ο ταξιτζής τρελαίνεται!
Χάνει τον έλεγχο του αυτοκινήτου, πέφτει πάνω σε ένα σκουπιδοτενεκέ, ανεβαίνει στο πεζοδρόμιο, περνάει ξυστά από μία γριούλα και σταματάει λίγα εκατοστά μπροστά από μία βιτρίνα σε ένα μαγαζί.
Γυρίζει στον πελάτη έξαλλος και του λέει:
- Μα είσαι τρελός; Κόντεψα να πάθω καρδιακή προσβολή!
- Μα κύριε, απλά σας ακούμπησα λίγο στον ώμο για να σας μιλήσω!
- Χμ... Ναι, ξέρετε, δίκιο έχετε, αλλά είναι η πρώτη μέρα που δουλεύω ταξιτζής. Τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια οδηγούσα νεκροφόρα!......
.......................

Μια φορά και έναν καιρό ξεκινούσε η κοκκινοσκουφίτσα το μεγάλο της ταξίδι προς το σπίτι της γιαγιάς της. Στο δρόμο βλέπει τον λύκο σε ένα δέντρο και του λέει:
- Γεια, λύκε!
- Γεια, κοκκινοσκουφίτσα!
Ο λύκος ήρεμος φεύγει και πάει σε ένα άλλο δέντρο. Τον βλέπει η κοκκινοσκουφίτσα και ο λύκος μόλις την βλέπει πάει στο τρίτο και τελευταίο δέντρο. Ο λύκος εκνευρισμένος της λέει:
- Ρε! Θα με αφήσεις ήσυχο να χέσω;..............
........................................................
Παραπονιέται η σύζυγος στον άνδρα της ότι δεν έχει φαντασία στο σεξ και κάνει συνέχεια τα ίδια...
- Απόψε, θα σου κάνω την στάση του μαραγκού, της λέει εκείνος.
Ενθουσιάζεται αυτή, κάνει μπάνιο, πηγαίνει κι αυτός στο δωμάτιο, κάνει ό, τι κάνει κάθε φορά και της λέει:
- Ε;Ε;;;;
Και απαντάει εκείνη:
- Τί ρε μ@@@α;! Τα ίδια έκανες πάλι! Πού είναι ο μαραγκός;
Και αυτός με ύφος:
- Καλά μωρή, το μολυβάκι στο αυτί δεν το είδες;............
..........................................
Μια φορά κάποιος πήγε να επισκεφτεί τον γιαπωνέζο φίλο και γείτονά του που είχε χτυπήσει σε αυτοκινητιστικό. Ήταν στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας. Με το που έφτασε τον είδε ξαπλωμένο και καλωδιωμένο. Καλώδια παντού... Στεκόταν εκεί, δίπλα στο κρεβάτι του φίλου του, σιωπηλός και κοίταζε το χλωμό του πρόσωπο καθώς εκείνος αναπαυόταν ήρεμα, συνδεδεμένος με όλα εκείνα τα μηχανήματα.
Ξαφνικά, κάποια στιγμή, ο γιαπωνέζος πετάχτηκε και με γουρλωμένα μάτια φώναξε:
- SAKARO AOTA NAKAMY ANYOBA, SUSHI MASHUTA!!!
Μετά από αυτό, εξέπνευσε και πέρασε σε μια καλύτερη ζωή...
Οι τελευταίες λέξεις του νεκρού πια φίλου του, έμειναν ανεξίτηλες στην μνήμη του πρωταγωνιστή της ιστορίας μας. Στην κηδεία του πλησίασε την μητέρα του και τη χήρα του, τις αγκάλιασε και τους είπε:
- Κυρία Fumiko και κυρία Shakita, ο αγαπημένος μας Fuyiro, λίγο πριν ξεψυχήσει μου είπε την εξής φράση που δεν μπορώ να βγάλω από το μυαλό μου:
"SAKARO AOTA NAKAMY ANYOBA, SUSHI MASHUTA!!!"
Και δεν ξέρω τι ήθελε να πει.

Η μητέρα του Fuyiro σχεδόν έμεινε στον τόπο και η χήρα κοίταξε τον γείτονα έντρομη. Ο τύπος επέμεινε:
- Τι ήθελε να πει με αυτές τις λέξεις, κυρία Shakita;
Η χήρα τον κοίταξε θυμωμένη και του απάντησε:
- ΜΗΝ ΠΑΤΑΣ ΤΗΝ ΠΑΡΟΧΗ ΟΞΥΓΟΝΟΥ, ΗΛΙΘΙΕ!!!...................
.........................................
- Που έχει εξοχικό η μικρή Αννούλα;
- Στη Σπιναλόγκα!.............
..................................
- Γιατί η μικρή Αννούλα κάνει κύκλους γύρω γύρω απ'το τραπέζι;
- Γιατί ο Κωστάκης της κάρφωσε το ένα χέρι πάνω σε αυτό.

- Γιατί η μικρή Αννούλα σταμάτησε να κάνει κύκλους γύρω από το τραπέζι;
- Γιατί ο Κωστάκης της κάρφωσε και το άλλο............
.................................
- Πως λέγεται η γυναίκα που ξέρει πάντα που είναι ο άντρας της;
- Χήρα!..............................
 ...............................




Τα χαμόγελα,μας τα χάρισε το: http://www.filaki.gr/