...Ο,ΤΙ ΑΡΧΙΖΕΙ ΩΡΑΙΑ,ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ…ΩΡΑΙΑ!...

…Σε κόντρα του γνωστού παλιού λαικού άσματος,που επιμένει να θέλει , ότι αυτό που αρχίζει ωραία,να τελειώνει με πόνο…!

Έτσι είναι!..Δεν είναι απαραίτητο κάθε τέλος να είναι ποτισμένο με πίκρα και μιζέρια!..Απεναντίας,..σκέφτεσαι και παραδέχεσαι ,ότι,ό γέγονε,γέγονε και καλώς πεπραγμένα όλα!..

Το φιλοσοφείς;..’Οχι!Απλά αποδέχεσαι και ευχαριστείς την «μοίρα» σου,που σου έδωσε αυτή την ευκαιρία να βιώσεις,να αισθανθείς,να ζήσεις,να συγκρίνεις,να λαχταρίσεις..

…Αυτό το τετραήμερο απετέλεσε για μένα το dead line μιάς κατάστασης,μιάς εποχής,μιάς εμπειρίας.

«…Mια φορά και ένα καιρό,ήταν ένα μικρό σπίτι,χωμένο σε ένα ανθυπο-χωριό…

Αναφέρομαι στο πρόσφατο κομμάτι  της ζωής μου που είναι άρρικτα συνδεδεμένο με την “NIRVANA” μου!
’Αρχισε αντίστροφα να μετράει ο χρόνος,όπου μία σελίδα πρόσφατων εμπειριών μου,ετοιμάζεται να γυρίσει,αφήνοντας πολλά αποσιωποιητικά…

Θα γυρίσει,αλλά δεν θα κλείσει!Θα αποτελέσει κεφάλαιο της ζωής μου..

Ξέρεις κάτι;..Με μεγάλη μου έκπληξη,δεν στενοχωρέθηκα!Γνωρίζω καλά πότε πρέπει να κλείσει ένα κεφάλαιο και όταν μάλιστα εξαρτάται από δική μου επιλογή…

…Θα αφήσω πίσω μου τα 2 από τα πέντε κυπαρίσσια που είχαν επιβιώσει από την πρώτη φορά και τώρα σηματοδοτούν την γύρω περιοχή..Θα πάρω μαζί μου τις μυστικές κουβέντες που είχα με τον γέρο-πλάτανο,τις διάφορες σκέψεις μου που μοιραζόμουν με τα κύματα της παραλίας,το πρόσφατο καλοκαίρι,που μοιράστηκα νοερά με αγαπημένο μου πρόσωπο,το κελάιδασμα των αηδονιών  πριν ακόμα χαράξει ο ήλιος,την αποχαύνωση πάνω στην αιώρα!..

Θα πάρω μαζί μου τις γώσεις που μου πρόσφερε η φύση,την αγάπη για το χώμα που με έμαθε να το σκαλίζω και να δημιουργώ μέσα από τα σπλάχνα του.

Ένας κύκλος κλείνει όμορφα,όσο όμορφα είχε ξανα-ανοίξει..

Kαι αυτή τη φορά θα αφήσω εκούσια,τις πινελιές μου που είχα αφήσει  και την πρώτη φορά…

Είμαι σίγουρη,ότι κάποια στιγμή στο μέλλον,τα βήματά μου θα με οδηγήσουν πάλι εδώ..

Μέχρι τότε όμως,δεν θα σταματώ να ευχαριστώ την καλή μου τύχη,ενώ ήδη διακρίνω κάποια αχνά σχέδια για το μέλλον..

Αχνά όμως!Τόσο αχνά και αδιόρατα,όσο να μην αποτελέσουν ανέκδοτα για τους Θεούς!...

«…και ζήσανε αυτοί καλά και…αυτοί,καλύτερα…»