Και οι δυο κόσμοι βγαίνουν πληγωμένοι από μια ξαφνική καταστροφή. Ο δυτικός τομέας, ένας ορισμός εγωπαθής, σχεδόν αυτιστικός, με την ασύδοτη περηφάνεια του σήμερα θίγεται, χάνει την κυριαρχία.....
Όλες οι στάσεις συναίσθησης είναι πρωτίστως πόζες σε μια ευρωπαϊκή κοινωνία που έχει χάσει την αυθεντικότητα της συγκίνησης και τ΄αντανακλαστικά της με δυσκολία πια πείθουν. Ειδική στην διαμόρφωση περιθωρίων η Ευρώπη δρέππει τους καρπούς.
Ο άλλος κόσμος, ο ανατολικός, αυτός που στέκει δίπλα μας χάνει διαρκώς ευκαιρίες να προσαρμοστεί στις υψηλές ταχύτητες και την ποικιλία της κατά τον Μέγαν Ανατολικό αληθώς γηραιάς ηπείρου. Το μετριοπαθέστερο Ισλάμ αρνείται να καταδικάσει απερίφραστα τη σφαγή στη γαλλική πρωτεύουσα. Έτσι ανατρέφονται τα παιδιά της μισαλλοδοξίας που ξεχωρίζουν σήμερα ανάμεσά μας.
Σιωπηρά το επίσημο Ισλάμ ορθώνει ένα τείχος δίχως να αναλογίζεται με πόση ευκολία μπορεί η Ευρώπη να χτίσει κάτι αντίστοιχο μες στην καρδιά της. Η εξ ονόματος οποιοδήποτε θεού αυθαιρεσία επιφέρει ολόκληρα δράματα, για τα οποία ποτέ δεν θα΄μαστε προετοιμασμένοι. Τα ισχυρά, ισλαμιστικά κέντρα όπως η Τουρκία συμπάσχουν σιωπηρά, δίχως ν΄αναγνωρίζουν την υποχρέωσή να συντονίσουν τις ενέργειες για την αποκλιμάκωση. Ο αποκλεισμός των πλέον ριζοσπαστικών τάξεων είναι το κλειδί για την υγεία μιας ιδέας όπως η ισλαμική, με σαφή θέση μες στην παγκόσμια ιστορία.
Οι αδελφοί Κουασί είναι τα εκτελεστικά όργανα ενός μηχανισμού που βαρύνεται με την ηθική αυτουργία. Η απονομή δικαιοσύνης σ΄αυτά τα στοιχεία είναι δυνατόν να περιορίσει τούτη την καινούρια γέννα του φιδιού. Αυτή θα πρέπει να είναι η επόμενη φάση και η πιο συλλογική απόφαση που έχει παρθεί. Στη συνείδηση κάθε ανθρώπου οι πρωταγωνιστές της τρομερής αυτής ιστορίας έχουν απωλέσει κάθε δίκαιο και κάθε συγχώρεση.
Το περιοδικό, η νεκρή αστυνομικός, οι όμηροι που δεν επέστρεψαν στις οικογένειές τους, ο αστυνομικός που εκλιπαρεί πεσμένος στ΄οδόστρωμα για να εκτελεστεί λίγο αργότερα δεν προσφέρουν κανένα άλλοθι. Είναι μια νεκρή γλώσσα, ακριβώς όπως τ΄αποτέλεσμά της. Όπως και δεν είναι δυνατόν να αποτελεί φυσικά άλλοθι κάθε μια σελίδα της πικρής, αποικιοκρατικής ιστορίας ή κάθε μελλοντική πρόθεση.
Αυτός ο ιερός πόλεμος που εκτυλίσσεται είναι ίσως να΄ναι ο τελευταίος της ιστορίας και ο πιο αιματηρός. Αυτοί οι φόνοι χθες και σήμερα χαρακτηρίζουν μια όψη της θρησκείας απάνθρωπη και σκληρή. Μια θρησκεία δίχως ανθρωπια, μια ζωή ξοδεμένη στο θεό. Ένα εκρητικό μείγμα ιδεών, να τρέφεται απ΄τη μεγάλη, δημοκρατική πλειοψηφία των καιρών μας. Την απελπισία.
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
...ό,τι έχετε ευχαρίστηση..