...ΤΟΥ ΜΠΑΛΚΟΝΙΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ...

...Μπροστά από τα τσιμπλιασμένα μου μάτια,παρέλασαν ένα ψυγείο,μία ηλεκτρική κουζίνα,3 χαρτοκιβώτια,2 τριθέσιοι καναπέδες!

Αυτά ήταν όλα κι όλα τα υπάρχοντα της ενοίκου του απέναντι ρετιρέ..

Μάλλον,λογικά,ένα κομμάτι από αυτά που της ανήκε,υπέθεσα..

Οι πρώτες γουλιές του καφέ,στάθηκαν αρκετές για να με κάνουν να εστιάσω επάνω στην εν εξελίξει μετακόμιση..

Σαν γνήσια νεο-αστή "κοινωνική αναλύτρια",είπαμε,μπροστά στα μάτια μου διαδραματιζόταν το συμβάν,υπολόγιζα τον χρόνο που θα ολοκληρωνόταν η όλη επιχείρηση και εξετάζοντας την οικοσκευή,προσπάθησα να μαντέψω την νέα ζωή,τον νέο τόπο της αποχωρήσασας γειτόνισσας.

Μία μετακόμιση=μία νέα ζωή=νέος τόπος=νέο κοινωνικό περιβάλλον=νέα προσαρμογή.

Κάθε φορά που ανεβοκατέβαινε ο ανυψωτήρας,μου έφερνε σκηνές από δικούς μου σταθμούς στην μέχρι τώρα ζωή μου.

...η λατρεμένη μου μονοκατοικία,όπου ήταν η αρχή μιάς νέας ζωής,μιάς νέας κατάστασης..

...η αποχώρησή της από αυτήν ,όταν αυξήθηκαν τα μέλη της οικογένειας...

...τα συγχαρητήρια που πήρα από τους υπαλλήλους της μεταφορικής,για τις τέλειες συσκευασίες που έκανα στα 223 χαρτοκιβώτια,με την κοιλιά στο στόμα!..

[ ήθελα να τα ετοιμάσω όλα μόνη μου]

Ο ανυψωτήρας ανέβηκε άλλη μια φορά και φορτώθηκε με ένα ψυγείο....

...τα 2 ψυγεία στο νέο διαμέρισμα,που στην αρχή μου φάνηκαν αστεία,αλλά στην πορεία,τόσο χρήσιμα...

...το ασανέρ,με απευθείας πρόσβαση στο διαμέρισμα,καινοτομία,που για την εποχή εκείνη,ήταν πολύ προχωρημένη για τα εδώ δεδομένα...

...τα μωρουδίστικα κλαψουρίσματα που γέμισαν εκείνο το διαμέρισμα...

..το αγαπημένο μου 2CV,που το αποχωρίστηκα τελειωτικά,σε εκείνη τη νέα ζωή...

[..κάτι κερδίζεις,κάτι χάνεις..]

Το μηχάνημα,έκανε το τελευταίο του δρομολόγιο και πήρε μαζί του έναν καθρέφτη...

...το τελευταίο (;) μου και για μένα δρομολόγιο,6 χρόνια μετά,στην καινούρια, παρούσα κατάσταση της ιδιοκτησίας...

...με πολλές εσωτερικές αλλαγές και σε αυτήν...

Μου αρέσουν οι αλλαγές!...Έχω κάνει πολλές στο παρόν σπίτι που μένω.Δεν υπάρχει άλλο περιθώριο.

Το φορτηγό έφυγε,μισογεμάτο με μία νέα ζωή,αφήνοντας πίσω του τα έπιπλα της βεράντας...

...ίσως,το επόμενο δικό μου δρομολόγιο,να είναι σε άλλο τόπο,μακριά από την πρωτεύουσα...