Τα δημόσια έργα στην αρχαιότητα

  Οι Δημόσιες Συμβάσεις στην αρχαιότητα.

Τακτικό μέλος του Δ.Σ της Ενιαίας Ανεξάρτητης Αρχής Ελέγχου Δημοσίων Συμβάσεων (Ε.Α.Α.ΔΗ.ΣΥ ), Δρας Παντείου Πανεπιστημίου, Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω ( Δ.Σ.Π ), Μουσικολόγος.....

Όπως μας πληροφορεί ο ομοτ. καθηγ. του ΕΜΠ κος Θεοδόσης Π. Τάσιος, οι έννοιες Διακήρυξη, Τεχνικές Προδιαγραφές, Επιλογή εργολάβου, Επίβλεψη, Πληρωμές και Οικονομικός απολογισμός πρωτοανιχνεύονται στις Δημοκρατικές αρχαίες Πόλεις ( όχι όμως τις ολιγαρχικές ) , οι οποίες χρηματοδοτούσαν τα έργα και έθεταν όλη την τεχνική και οικονομική διαχείριση των δημοσίων έργων στη δικαιοδοσία της Βουλής, η οποία όριζε «άρχοντες» ( ως Αρχές ), παρακολούθησης των έργων που λογοδοτούσαν μόνον
στην Βουλή !!!

Τις πληροφορίες για τα αρχαία δημόσια έργα, τις λαμβάνουμε από πλήθος λεπτομερειών αρχαίων επιγραφών, χαραγμένων σε λίθινες στήλες οι οποίες φυλάσσονται σε διάφορα Μουσεία της Χώρας. Περιέχουν περιγραφές του έργου, διαστάσεις τεχνικών μελών, κατασκευαστικές οδηγίες για την προέλευση των υλικών και τους τρόπους επεξεργασίας και ενσωμάτωσής τους, ονόματα των παραγόντων του έργου, τιμές μονάδος, πρόστιμα υπερημερίας ή κακοτεχνίας, καθώς και λεπτομερέστατους λογαριασμούς των εισπραχθέντων  και δαπανηθέντων ποσών – μέχρις οβολού – ,  ενώ οι στήλες αυτές δημοσιοποιούνταν αρμοδίως, σε κατάλληλα σημεία της Πόλεως, δηλαδή  ανηρτώντο σε δημόσια θέα χαραγμένες σε μαρμάρινες πλάκες ( ως άλλα ΦΕΚ ή  ΚΗΜΔΗΣ ) και έκτοτε ουδείς μπορούσε να τις «παραχαράξει» !!!

Ένα δημόσιο έργο εποχής, που στηρίχθηκε σε μια αντίστοιχη δημόσια σύμβαση, ήταν η γνωστή  Σκευοθήκη ( Arsenal ) του Φίλωνος ( λιμήν Ζέας – σημερινό Πασαλιμάνι, το 347 π.Χ.) , που είχε χαραχθεί στη στήλη ΕΜ12538 (Επιγραφικό Αθηνών), με πολλές τεχνικές λεπτομέρειες και διαστάσεις, ώστε οι σύγχρονοι αρχαιολόγοι να την έχουν σχεδιάσει πλήρως, προτού καν ανακαλυφθούν (το 1988) τα θεμέλια του τεράστιου αυτού οικοδομήματος που προοριζόταν για τη φύλαξη του εξοπλισμού των τριήρεων ( βρίσκεται στον ακάλυπτο χώρο του κτηρίου του Υποθηκ. Πειραιά, στην οδό  Υψηλάντου 170 ) .

Όπως γράφει σε σχετικό βιβλίο του ( εκδοσ. ΔΣΠ ), ο Πειραιώτης δικηγόρος και αρχαιολόγος Μιχάλης Βλάμος, η δημόσια συμφωνία Πολιτείας (αναθέτουσας )  και του μηχανικού Φίλωνος ( αναδόχου ), φέρει  και οδηγίες αερισμού του εσωτερικού του κτιρίου για να συντηρούνται σωστά τα αποθηκευμένα ξύλινα στοιχεία.
Σε αυτά τα δημόσια έργα, ο Μελετητής,  είχε το δικαίωμα να συμπληρώνει τη Μελέτη κατά τη διάρκεια της κατασκευής ή να επιδεικνύει ομοίωμα /μακέτα , το λεγόμενον «παράδειγμα».

Ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα, είναι το πώς επιλέγονταν οι Κατασκευαστές. Αρχικά, δημοσιοποιούνταν η Μελέτη κι οι Προδιαγραφές, κι ύστερα προσκαλούνταν εργολάβοι και ειδικευμένοι Τεχνίτες, έστω και από άλλες Πόλεις, οι οποίοι εισέπρατταν τις δαπάνες του ταξιδιού τους, ανεξαρτήτως της τελικής επιλογής τους.        Η κατά μέσον όρο  αποζημίωση ανερχόταν σε 14 «εργώνες», όπως επί παραδείγματι αναφέρεται  σε σχετική στήλη (Αρχ. Μουσείο Επιδαύρου) που περιγράφει την κατασκευή της Θόλου της Επιδαύρου
(γρ. 50-55). Κάθε «εργών» όμως , για την καταβολή του είχε και έναν εντόπιο «εγγυητήν» (πολίτην της Πόλεως όπου το δημόσιον έργον), ενώ στην περίπτωση σημαντικότερων συμβάσεων, οι «εγγυηταί» ήσαν πολύ περισσότεροι.

Σημαντικό έργο και σύμβαση , με πολλούς εγγυητές,  ήταν η περίπτωση της αποστράγγισης της λίμνης των Πτεχών στην Εύβοια  ( το πρώτο στον κόσμο έργο Build, Operate and Transfer, που πληρώθηκε με παραχώρηση 10-ετούς γεωργικής εκμεταλλεύσεως στον Ανάδοχο Χαιρεφάνη και την Κοινοπραξία του 4ου αι. π.Χ.), ενώ στο εν λόγω έργο έφτασαν μέχρι και να επιβάλουν την ελάχιστη αντισταθμιστική παροχή που θα έπρεπε να εξασφαλίζεται απαρεγκλίτως στους γύρω καλλιεργητές κατά τη διάρκεια των έργων .
Επίσης, στην  περίπτωση της γέφυρας του Ρειτού (Σκαραμαγκά), η στήλη 5093 του Αρχ. Μουσείου, της Ελευσίνας περιγράφει την ακριβή προέλευση των λίθων, αλλά και το είδος των σφυριών που θα χρησιμοποιούνταν κατά τη συναρμολόγηση, ώστε να μη φθείρονται οι
λίθοι.  Όλες ανεξαιρέτως οι πληρωμές καταγράφονταν στις στήλες του οικονομικού απολογισμού , που  τον εκτελούσαν «Λογισταί» (ή «Απόλογοι» κλπ) οριζόμενοι από την Βουλή, ανά μήνα , στη δε Αθήνα οι οικονομικοί απολογισμοί χαραγμένοι στις πλάκες, «τοιχοκολλούνταν» πάνω στα αντίστοιχα έργα – αν κρίνουμε απ’ τους λογαριασμούς του Ερεχθείου των
Αθηνών – .

Αυτά ως εν αφορά , εν συντομία, τα δημόσια έργα στην αρχαία Ελλάδα, με μεγαλύτερο εξ αυτών την κατασκευή της Ακροπόλεως, όπου στο τέλος και ο Περικλής και ο Φειδίας
βρέθηκαν κατηγορούμενοι !!

Τα δημόσια έργα και η ιστορική διαχρονία τους , από την αρχαιότητα, τη Ρωμαϊκή εποχή, την Βυζαντινή ( βλ.σχετ. Φαίδωνα Κουκουλέ )  , την οθωμανική ( με τους Μεϊμάρηδες – Μεϊμαράκηδες / μηχανικούς ) , έως τα νεότερα χρόνια και το σήμερα, είναι ένα σπουδαίο σημαντικό κεφάλαιο της ανθρώπινης ιστορίας που πρέπει να γνωρίζουμε.

Πηγή