Από τον Πασχάλη Κακέ
Ο Freud εισήγαγε την έννοια της ψυχο-σεξουαλικότητας για να περιγράψει τη στενή σχέση ανάμεσα στα δύο και τη διαρκή τους αλληλεπίδραση. Η σεξουαλικότητα από μόνη της δεν υφίσταται, είναι έτσι κι αλλιώς εγκατεστημένη σ έναν ψυχισμό και είναι απόρροια αυτού και μόνο.....
Η πρώιμη αλληλεπίδραση μητέρας βρέφους είναι αρκετά καθοριστική για την εξέλιξη που αυτό θα έχει στην ενήλικη ζωή του ως προς την ψυχοσεξουαλική του ανάπτυξη. Έτσι κι αλλιώς η μητέρα για να φροντίσει το βρέφος αντλεί αλλά και χρησιμοποιεί συμπεριφορές από τη δική της ερωτική σφαίρα -χάδι, τρυφερότητα, σωματο-ψυχικές ανταλλαγές, έκφραση μέσα από το λόγο αλλά και το σώμα.
Ο ρόλος του πατέρα είναι εξίσου σημαντικός, αν η μητέρα είναι το συναίσθημα και η αποδεκτικότητα, ο πατέρας είναι πρεσβευτής του νόμου, των ορίων, της τάξης και των απαγορεύσεων. Οι αποκλίσεις από αυτό που χρειάζεται να είναι ως προς τους ρόλους τους η μητέρα και ο πατέρας δημιουργούνε ζητήματα στο παιδί αλλά και δυσκολίες οι οποίες συνήθως εκδηλώνονται στη διάρκεια της εφηβείας, στο πέρασμα δηλαδή από την παιδικότητα στην ενηλικίωση.
Στην περίοδο αυτή αρχίζουν οι πειραματισμοί με το σώμα, η αναζήτηση ερωτικού συντρόφου αλλά και οι πρώτες εκδηλώσεις ως προς την επιλογή ερωτικού αντικειμένου(ετερόφυλη, ομόφυλη, αμφίφυλη, trans, ασεξουαλική)
Γίνεται λοιπόν κατανοητό ότι στη διαδρομή μέχρι την εφηβεία μπορεί να μεσολαβήσουν πολλά για το κάθε παιδί στην ψυχοσεξουαλική του διαμόρφωση αλλά και στον τομέα της ερωτικής επιλογής μέσα από τα μονοπάτια των ταυτίσεων. Στην περίπτωση της ετερόφυλης επιλογής τα πράγματα είναι απλούστερα, αναπαράγει κανείς το μοντέλο ζεύγους των γεννητόρων του και δημιουργεί δεσμό και οικογένεια κατά τα πρότυπα με τα οποία ανατράφηκε.
Τι γίνεται όμως με τις άλλες επιλογές, παράδειγμα την ομόφυλη; Και πόσο εύκολο είναι να αναλάβει κανείς το κόστος μιας τέτοιας επιλογής σε επίπεδο προσωπικής αλλά και κοινωνικής αποδοχής, όταν η επιθυμία ανήκει κατά κάποιο τρόπο στο μη αποδεκτό άρα και απαγορευμένο; Δύσκολα ζητήματα…Το δυσκολότερο με αυτές τις μορφές αγάπης ή έρωτα είναι ότι δεν μπορούν να ομιληθούν ικανοποιητικά τόσο όταν υπάρχουν και κυρίως όταν διαλύονται.
Η ψυχαναλυτική διαδικασία -ο κατεξοχήν χώρος που μπορούν να ομιληθούν σχεδόν τα πάντα- έρχεται να συμπληρώσει αυτό το έλλειμμα, γιατί στην πραγματικότητα δεν έχει σημασία τόσο το είδος της επιλογής ερωτικού αντικειμένου, όσο η πληρότητα και η ικανοποίηση που μπορεί να αντλεί κανείς από αυτό που επιθυμεί και ξεκάθαρα επιλέγει, κυρίως όμως η ικανότητα να συνάψει σχέση, δεσμό -δημιουργία δηλαδή δυάδας, ζεύγους. Γιατί έτσι και για τέτοια είμαστε φτιαγμένοι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
...ό,τι έχετε ευχαρίστηση..