Ο σκύλος και η γάτα στους Μουσουλμάνους

Σαν το σκύλο με τη γάτα.

γράφει ο Θωμάς Χριστιάς

Στις δυτικές κοινωνίες με έντονο το πολυπολιτισμικό στοιχείο, ακόμα και στην Αθήνα μας, είναι εσφαλμένη η άποψη – που ορισμένες φορές ως ανέκδοτο αναφέρεται για να δικαιολογήσει την απουσία σκύλων από συμπαγείς μουσουλμανικές ομάδες- ότι οι μουσουλμάνοι τρώνε τα σκυλιά. Όμως, όχι μόνο δεν είναι στην κουλτούρα τους να τα τρώνε, αλλά και τα θεωρούν μιαρά και ακάθαρτα.....

Ο όρος  köpek στα τούρκικα που σημαίνει σκύλος έχει και υβριστική σημασία (μπάσταρδος.) Εύλογα, λοιπόν, μας γεννάται το ερώτημα: γιατί να χρησιμοποιούμε αυτή τη λέξη για να βρίσουμε αισχρά κάποιον, και όχι, για παράδειγμα, μια άλλη λέξη, που αναφέρεται σε ένα άλλο συμπαθές τετράποδο, τη γάτα;  Το ιερό βιβλίο των μουσουλμάνων, το Κοράνι, αναφέρει ότι τα σκυλιά είναι ακάθαρτα και μιαρά, και δικαιολογείται μόνο ο ιδιοκτήτης μουσουλμάνος  που έχει το σκύλο για κυνήγι ή φύλαξη. Ωστόσο,  δεν τεκμηριώνει την προσταγή αυτή.

Εικάζω ότι οι γάτες, συμπαθείς ακόμα και από τον ίδιο τον Μωάμεθ, είναι αποδεκτές, επειδή καθαρίζονται συνέχεια με το σάλιο τους, σε αντίθεση με τα σκυλιά που είναι πιο βρώμικα ζώα. Η εκδοχή της καθαριότητας έχει μια λογική, αν αναλογιστούμε ότι γενικά οι μουσουλμάνοι είναι τυπικοί με τη καθαριότητα του σπιτιού τους. Κατά μια άλλη εκδοχή ή αν θέλετε συμπληρωματικά με την πρώτη, οι γάτες είναι πιο χρήσιμες, επειδή κυνηγάνε και τρώνε τα ποντίκια και επίσης είναι πιο ανεξάρτητες στην εύρεση της τροφής τους από τον «πιο πιστό φίλο του ανθρώπου», αλλά και άμεσα εξαρτώμενο από εμάς στην εύρεση της τροφής, που ενίοτε πρέπει να μοιραζόμαστε. Αυτό θα ήταν ένα πρόβλημα για τις νομαδικές φυλές την περίοδο του Μωάμεθ.

Και αν νομίζουμε  ότι το θέμα είναι θρησκευτικό ή μόνο πολιτισμικό, ας αναλογιστούμε πως σε μια Ευρώπη που αλλάζει προς την κατεύθυνση του σεβασμού των δικαιωμάτων των ζώων, συμπληρωματικά με αυτά των ανθρώπων, τα μεμονωμένα περιστατικά ιδεολογικής και πολιτιστικής σύγκρουσης, ίσως, για ψηφοθηρικούς λόγους να πάρουν μια ευρύτερη μορφή, σε τοπικές κοινωνίες με κυρίαρχο το φανατικό ισλαμικό στοιχείο. Η οργισμένη αντίδραση των φανατικών μουσουλμάνων στην ελεύθερη είσοδο των σκύλων σε εστιατόρια, μαγαζιά και μέσα μαζικής μεταφοράς, στο όνομα της προσβολής της θρησκευτικής τους ελευθερίας, ίσως, είναι σε ευρεία κλίμακα στο εγγύς  μέλλον το θέμα και το πεδίο της αντιπαράθεσης των δύο κόσμων, Ανατολής και Δύσης και των δύο πολιτισμών, μετά από αυτό της μπούργκας και του ολόσωμου μαγιό.

Πηγή