SOCIAL MEDIA ΚΑΙ ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ ΔΡΑΣΗ

 γράφει ο Νάσος Κατσώχης

Ερευνητές, αλλά και παρατηρητές των νέων τεχνολογιών, επισημαίνουν ένα χαρακτηριστικό των Social media, μεταξύ άλλων: την ίδια τη “φιλοσοφία” και την κατασκευή των σχετικών Ιστοσελίδων  -που προωθεί τη δημιουργία γκρουπ αποτελούμενων από άτομα με κοινά ενδιαφέροντα, προτιμήσεις ή επιδιώξεις.....

Το πώς γίνεται κάτι τέτοιο είναι γνωστό: μια ρομποτική μηχανή ανιχνεύει τα προσωπικά στοιχεία του καθενός και εντοπίζει για κάθε δραστηριότητα, γεγονός κλπ. όλα τα άτομα που θεωρητικά -με βάση δηλαδή τα προσωπικά στοιχεία που αναφέραμε- θα ενδιαφέρονταν να μετέχουν σε αντίστοιχα γκρουπ, προτείνοντάς τους στη συνέχεια τη συμμετοχή σε αυτά.
Και παρατηρούν  επίσης οι ερευνητές ότι τα  σχεδιαστικά χαρακτηριστικά των Social media ενισχύουν, με αφετηρία τη ”συνάντηση” ομοιδεατών στα σχετικά γκρουπ, τις πιθανότητες δημιουργίας δράσεων -έξω στην κοινωνία- που μπορούν να μεταβάλ(λ)ουν τις εξελίξεις σε κοινωνικο-πολιτικό επίπεδο. Θα αναφέρω, σχετικά, το γνωστό σε όλους μας  ’Κίνημα (;)  των αγανακτισμένων’ που, ξεκινώντας μέσα από το Facebook,  έδρασε το 2011, και έπειτα (τυχαίο ή όχι ; μετά την παραίτηση Γ. Παπανδρέου) εξαφανίστηκε.

Θεωρητικά, συνεπώς, η τεχνολογία μπορεί να επηρεάζει τα κοινωνικο-πολιτικά δρώμενα. Ωστόσο, κι ενώ είναι παγκοίνως γνωστός -από την άλλη- ο εθισμός που παρέχει το διαδίκτυο, και ειδικότερα τα Social media με τις ποικίλες εφαρμογές και δυνατότητες που προσφέρουν, δεν έχει ίσως ληφθεί ιδιαίτερα υπόψη ως παράγοντας, κατά την παρατήρηση των ερευνητών σχετικά με την κυοφορία πολιτικο-κοινωνικών δράσεων μέσα από τις Ιστοσελίδες Κοινωνικής Δικτύωσης.

Δηλαδή, ο ίδιος ο εθισμός και η ”χαλάρωση” των χρηστών όταν αυτοί πλοηγούνται στο Ίντερνετ, ενδέχεται, αν λάβουμε υπόψη -και πάλι- τη δομή των σχετικών γκρουπ (που προσφέρουν τη δυνατότητα απεριόριστης συζήτησης μεταξύ των μελών), να εμποδίζει τον μετασχηματισμό των κοινών ενδιαφερόντων σε πράξη εκεί έξω, στην κοινωνία: συζήτηση στη συζήτηση, είναι γνωστό το πώς ”ανάβουν τα αίματα”, και  πώς ο καθένας επιτίθεται λεκτικά σε αγνώστους και γνωστούς, έχοντας φυσικά την ευχέρεια -από την οθόνη που τον κρύβει- να μεταχειρίζεται και τις πιο υβριστικές φράσεις που μπορεί κανείς να διανοηθεί.

 Η λεκτική αυτή συμπεριφορά, τώρα, τόσο ποσοτικά, από τη (χρονική) διάρκεια δηλαδή που κάποτε αλυσιδωτά (:απάντηση στην απάντηση) αποκτά, όσο και ποιοτικά,  από την ένταση, δηλαδή, που την συνοδεύει, έστω και χωρίς να το καταλαβαίνουμε  έχει συντελέσει στην εκτόνωση: ο χρήστης, αφημένος και αφοσιωμένος στη ”ζέση” της όλης συζήτησης-κόντρας, εθίζεται στο να εκλύει  -εσωτερικά μόνο- την ενέργειά του. Η δυνητική εξωτερική δράση, συνάντηση, κοινή συζήτηση κλπ.  . . .πάει στράφι για πολλούς.

Τα παραπάνω, χωρίς φυσικά να συνιστούν μομφή στις «παροχές» των Κοινωνικών Ιστοσελίδων, απλώς καταγράφουν (ως αναγκαίο κακό;) μια αντίθεση ανάμεσα στο τί μπορεί να κυοφορηθεί από τις εξελίξεις της τεχνολογίας, και στο τί στην πράξη συμβαίνει συχνά, λόγω της φύσης της διεπίδρασης των ατόμων στο δαιδαλώδες διαδίκτυο και στις Ιστοσελίδες Κοινωνικής Δικτύωσης. Και ρίχνουν σκιές αμφιβολίας στην αρχική παρατήρηση των ερευνητών, ότι στο εγγύς μέλλον είναι πολύ πιθανό οι εξελίξεις εκεί έξω να ”πυροδοτούνται” και να επιταχύνονται μέσα από τις κοινότητες των  Social media. 

Σε βάθος χρόνου, θα κριθεί διεθνώς το κατά πόσο είναι ικανό το Διαδίκτυο να επηρεάσει την ροή των κοινωνικών πραγμάτων.

Πηγή