ΜΗΝ ΘΥΜΗΘΕΙΣ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΣΟΥ...

...Ένα από τα πολλά χαρακτηριστικά σου,ήταν η διήγηση των ονείρων σου....
Αποτελούσε μία ιεροτελεστία,με πρόλογο,κυρίως θέμα,χωρίς επίλογο......




Και έλεγες..,έλεγες,έλεγες..,με τον δικό σου τρόπο ,τονίζοντας την κάθε λεπτομέρεια και δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στα σημεία που εσύ νόμιζες σημαντικά...
Και εμείς,με γέλια υπομέναμε την ατελείωτη διήγησή σου...

Δεν χρειαζόταν όμως να δείς και να διηγηθείς το τελευταίο σου όνειρο...Πριν 2 μήνες,θυμάσαι;..
Άσε,θα σου το διηγηθώ εγώ τώρα....

"...ήταν Τρίτη και μας είπες ότι πήγες να πάρεις τον ηλεκτρικό ,για να πάς κάπου...Μπήκες σε ένα βαγόνι και άναψες τσιγάρο..Σκέφτηκες ότι απαγορεύεται το κάπνισμα  και πήγες να το σβήσεις,όταν είδες ότι όλοι οι υπόλοιποι επιβάτες καπνίζανε...Και ήταν όλοι γέροι...Το τραίνο ξεκίνησε,όταν
ξαφνικά,βγήκε από τις ράγες και συνέχισε την πορεία του επάνω στον δρόμο...
Με απορία ρώτησες τους συνεπιβάτες σου,πού πηγαίνει το τραίνο...Ένας από αυτούς,σου απάντησε...:"Αυτό το τραίνο,εκεί που πηγαίνει,δεν έχει γυρισμό..."

...Και δεν είχε...Δεν χρειαζόταν να μπείς σε εκείνο το βαγόνι,ήταν πολύ νωρίς...
Δεν χρειαζόταν να θυμηθείς αυτό το όνειρό σου...Δεν ήταν ανάγκη να βάλεις επίλογο στο ένα και μοναδικό όνειρο της ζωής σου που ολοκλήρωσες το θέμα του...
Τι ειρωνία!...
Και όμως..Τελικά αν το καλοσκεφτείς (;),με αξιοπρέπεια ανέβηκες στο βαγόνι και με αξιοπρέπεια τελείωσες το δρομολόγιό του...
..."Κουράγιο στους απέξω..",ήταν τα τελευταία λόγια που είπες 2 μήνες πριν,όταν αποφάσισες να διορθώσεις τα κακώς κείμενα της ταλαιπωρημένης σου καρδιάς .


...Έγιναν 2 τώρα τα αστέρια μου .Δεν βιαζόμουν όμως να αποκτήσω τώρα το δεύτερο...Ήταν πολύ νωρίς...
Όπως και να είναι,αυτό που απομένει τώρα ,είναι να ξαναβάλουμε τα βαγόνια του τραίνου στις ράγες τους...Και είναι πολύ δύσκολο...

Καλό δρόμο....