Αθλητική Κυριακή – Η ιστορία του παλαιότερου ηχητικού τηλεοπτικού σήματος

Είναι το παλαιότερο μουσικό σήμα που ακούγεται στην ελληνική τηλεόραση και το πλέον χαρακτηριστικό. Το άκουσμά του παραπέμπει άμεσα σε αθλητικά γεγονότα και κυρίως στον βασιλιά των σπορ, το ποδόσφαιρο....



Οι φίλαθλοι μόλις το ακούνε προσγειώνονται στους καναπέδες τους και καθηλώνονται μπροστά στις μικρές τους οθόνες.
Οι περισσότεροι μάλιστα το έχουν συνδέσει απόλυτα με τη χαρακτηριστική φωνή του Γιάννη Διακογιάννη και είναι σχεδόν αδύνατο να ξεχάσουν τη συγκεκριμένη σύνθεση. Αναφερόμαστε βέβαια στο μουσικό σήμα έναρξης της «Αθλητικής Κυριακής»*.
Την εκπομπή την ξέρουν όλοι, λίγοι όμως γνωρίζουν ποιος είναι ο συνθέτης του μουσικού αυτού σήματος…
Πώς μας δονεί…

Το χαρακτηριστικό μουσικό της σήμα ανήκει στον συνθέτη Χρήστο Λεοντή, που έχει βάλει την ξεχωριστή του σφραγίδα σε κύκλους τραγουδιών όπως «Αχ! Ερωτα» σε ποίηση Φρεντερίκο Γκαρθία Λόρκα και απόδοση Λευτέρη Παπαδόπουλου, «Καπνισμένο τσουκάλι» σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου, «Μαντζουράνα στο κατώφλι» από το ομώνυμο θεατρικό έργο του Γιώργου Αρμένη, αλλά και σε σειρές όπως «Το Σφαγείο», διασκευή του ομώνυμου μυθιστορήματος του Α. Σεβαστάκη κ.ά.

Η μουσική σύνθεση πάντως που ακούμε επί τόσες δεκαετίες στην «Αθλητική Κυριακή» μπορεί να έγινε κατά παραγγελίαν αλλά δεν προοριζόταν για τη συγκεκριμένη εκπομπή. Ο Χρήστος Λεοντής, όπως εξηγεί, την έγραψε το 1969 για μια διαφήμιση της καπνοβιομηχανίας «Παπαστράτος», η οποία εκείνη τη χρονιά ήταν χορηγός της ραδιοφωνικής εκπομπής του ΠΡΟ-ΠΟ.
Όπως μάλιστα λέει ο συνθέτης, αρχικά δεν είχε ιδέα ότι η σύνθεσή του θα έντυνε το σήμα έναρξης της «Αθλητικής Κυριακής» και το άκουσε κατά την προβολή της εκπομπής. Ποτέ μάλιστα επί τόσα χρόνια που χρησιμοποιείται το συγκεκριμένο μουσικό σήμα δεν πήρε κάποια αποζημίωση από τα δικαιώματα χρήσης του στην εκπομπή.

Όπως εξομολογείτω ο Γιάννης Διακογιάννης, μέχρι και πολύ αργότερα πίστευε ότι το μουσικό αυτό σήμα προερχόταν από κάποιο κομμάτι ξένου συνθέτη, καθώς αυτό μόνο του είχε πει η Αιμιλία Ροδή, μουσική επιμελήτρια τότε του «ΕΙΡΤ»: «Παρά τις εκκλήσεις μου ουδέποτε θέλησε να μου πει από πού προήλθε αυτό το μουσικό σήμα και με τα πολλά μού είπε μόνο ότι είναι ξένο».

Είναι το παλαιότερο μουσικό σήμα που ακούγεται στην ελληνική τηλεόραση και το πλέον χαρακτηριστικό. Το άκουσμά του παραπέμπει άμεσα σε αθλητικά γεγονότα και κυρίως στον βασιλιά των σπορ, το ποδόσφαιρο. Οι φίλαθλοι μόλις το ακούνε προσγειώνονται στους καναπέδες τους και καθηλώνονται μπροστά στις μικρές τους οθόνες.
Οι περισσότεροι μάλιστα το έχουν συνδέσει απόλυτα με τη χαρακτηριστική φωνή του Γιάννη Διακογιάννη και είναι σχεδόν αδύνατο να ξεχάσουν τη συγκεκριμένη σύνθεση. Αναφερόμαστε βέβαια στο μουσικό σήμα έναρξης της «Αθλητικής Κυριακής»*.
Την εκπομπή την ξέρουν όλοι, λίγοι όμως γνωρίζουν ποιος είναι ο συνθέτης του μουσικού αυτού σήματος…
Πώς μας δονεί…

Το χαρακτηριστικό μουσικό της σήμα ανήκει στον συνθέτη Χρήστο Λεοντή, που έχει βάλει την ξεχωριστή του σφραγίδα σε κύκλους τραγουδιών όπως «Αχ! Ερωτα» σε ποίηση Φρεντερίκο Γκαρθία Λόρκα και απόδοση Λευτέρη Παπαδόπουλου, «Καπνισμένο τσουκάλι» σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου, «Μαντζουράνα στο κατώφλι» από το ομώνυμο θεατρικό έργο του Γιώργου Αρμένη, αλλά και σε σειρές όπως «Το Σφαγείο», διασκευή του ομώνυμου μυθιστορήματος του Α. Σεβαστάκη κ.ά.
Η μουσική σύνθεση πάντως που ακούμε επί τόσες δεκαετίες στην «Αθλητική Κυριακή» μπορεί να έγινε κατά παραγγελίαν αλλά δεν προοριζόταν για τη συγκεκριμένη εκπομπή. Ο Χρήστος Λεοντής, όπως εξηγεί, την έγραψε το 1969 για μια διαφήμιση της καπνοβιομηχανίας «Παπαστράτος», η οποία εκείνη τη χρονιά ήταν χορηγός της ραδιοφωνικής εκπομπής του ΠΡΟ-ΠΟ. Όπως μάλιστα λέει ο συνθέτης, αρχικά δεν είχε ιδέα ότι η σύνθεσή του θα έντυνε το σήμα έναρξης της «Αθλητικής Κυριακής» και το άκουσε κατά την προβολή της εκπομπής. Ποτέ μάλιστα επί τόσα χρόνια που χρησιμοποιείται το συγκεκριμένο μουσικό σήμα δεν πήρε κάποια αποζημίωση από τα δικαιώματα χρήσης του στην εκπομπή.

Όπως εξομολογείτω ο Γιάννης Διακογιάννης, μέχρι και πολύ αργότερα πίστευε ότι το μουσικό αυτό σήμα προερχόταν από κάποιο κομμάτι ξένου συνθέτη, καθώς αυτό μόνο του είχε πει η Αιμιλία Ροδή, μουσική επιμελήτρια τότε του «ΕΙΡΤ»: «Παρά τις εκκλήσεις μου ουδέποτε θέλησε να μου πει από πού προήλθε αυτό το μουσικό σήμα και με τα πολλά μού είπε μόνο ότι είναι ξένο».



Πηγή