Η ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ ΕΛΕΓΕ...

• Άβρακος βρακί δεν είχε, το 'βαλε και χέστηκε. 

=Αγάπα το γείτονά σου αλλά μη γκρεμίζεις και το φράχτη.
=Αγέρας και γυναίκα δεν κλειδώνονται.
=Αδέρφια αγαπημένα, κάστρα που δεν παίρνονται.
=Άδουλος δουλειά δεν έχει, το βρακί του λύει και δένει.
=Αμα δεν σε θέλουν στο χωριό μη ρωτάς για του παπά το σπίτι
=Άμα φτυείς ψηλά, πέφτει στο πρόσωπο.

• Μικρό κώλο δεν έδειρες, μεγάλος δε σε φοβάται.
• Μικρός-μικρός δεν έμαθες, μεγάλος μην ελπίζεις.

=Ζαβός ζαβή παντρεύτηκε, ζαβά παιδιά θα κάνουν
=.Ζει και κάτα, ζει και σκύλος, ζει και ποντικός στην τρύπα
=Ρωμιών καυγάς, Τούρκων χαλβάς.
=Ξύδι χάρισμα, γλυκό σαν μέλι.
=Ο άρρωστος θέλει γιατρό κι ο πεθαμένος κλάμα.
=Ο γάτος κι ο καλόγερος πολυαγαπούν το ψάρι, κι η παντρεμένη το φιλί, κι η λεύτερη το χάδι.
=Ο δικηγόρος ναν΄παλιός και ο γιατρός σου νέος.

• Ο Χάρος φίλους και εχθρούς σ' ένα τραπέζι σμίγει.
• Ο χειρότερος κουφός είν' αυτός που δε θέλει ν' ακούσει.
• Όταν γελάς μη σκεύτεσαι, μα όταν κλαις το ίδιο.
• Όταν δεις ακρίβεια, καρτέρειε και τη φθήνεια.

=Χαρά σ' τον που γεννήθηκε με τρίχες στο κορμί του.

• Τ' αργαστήρι θέλει κουτσό νοικοκύρη.
• Τ' άλογο το πληγωμένο όταν δει τη σέλλα τρέμει.
• Τα βόδια τα δένουν απ' τα κέρατα, τον άνθρωπο απ' το λόγο του.

...Και δεν πιστεύω ότι αυτές τις παροιμίες  τις έλεγε μόνο η δικιά μου γιαγιά...