...ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΙΑ...

…Από εκεί,που ήμουν "τσακωμένη" με τα Μ.Μ.Μ,σε σημείο να μην γνωρίζω πως επικυρώνουν το εισιτήριο,ομολογώ,ότι τώρα τελευταία,έχοντας αρχίσει να χρησιμοποιώ το λεωφορείο για την δουλειά μου,ανακάλυψα,ότι το καθημερινό αυτό ταξίδι,κρύβει διάφορες εμπειρίες της καθημερινότητάς μας.. …Επιλέγω να ξεκινώ από το Σύνταγμα,έχω ήδη προαναφέρει,ότι το βρίσκω πολύ ελκυστικό,στις 7.30 η ώρα το πρωί…Ελάτε λίγο μαζί μου και μοιραστείτε κάτι που έζησα,πριν 10 ημέρες περίπου….Ξεκινάμε???…

….7.30 λοιπόν η ώρα το πρωί και ανεβαίνω τις σκάλες του ΜΕΤΡΟ.
Ωραία!!! Οι πρωινές καθημερινές εικόνες της πλατείας,έχουν μπει σε κίνηση!
Ο σταθερός συνήθης ύποπτος κουλουράς,κυκλωμένος από τους σταθερούς πελάτες του,δίπλα,ο κολλητός του λαχειοπώλης,τα αγουροξυπνημένα περιστέρια που έχουν αρχίσει το πρωινό τσιμπούσι τους,ο πρωινός της βάρδιας του cafe,που έχει αρχίσει την πρωινή λάτζα,τα γρήγορα και προσεκτικά βήματα των περαστικών επάνω στις συνεχώς βρεγμένες πλάκες της πλατείας..,αναρωτιέμαι συνεχώς γιατι είναι καθημερινά μουσκεμένες..(,προσοχή..,γιατί γλυστράνε επικίνδυνα..!)
     Ανεβαίνω τις αριστερές σκάλες και φτάνω στην αφετηρία του EXPRESS..του μεσονυκτίου..!
Προλαβαίνω να κάνω ένα τσιγάρο πριν να ξεκινήσει..Α! στην θέση της και η κυρία οδοκαθαρίστρια,περιποιημένη πάντα και καθαρή που με τις καλημέρες της,καθαρίζει τις βρωμιές και τα αποτυπώματα των χιλιάδων περαστικών απο εκείνο το σημείο…

….Σας κούρασα???..Λίγο υπομονή ακόμα…,κάπου εδώ αρχίζει το καλό…..

 ..Το τσιγάρο έχει φτάσει στην μέση,3 λεπτά ακόμα πριν την αναχώρηση.Αρχίζουν και πλησιάζουν οι επιβάτες της γραμμής.
Εργαζόμενοι,τουρίστες,διάφοροι,που αποφάσισαν να ξεκινήσουν την ημέρα τους με αυτό το tour…
Ευτυχώς δεν έχει πολύ συνωστισμό! Δευτερόλεπτα πριν την επιβίβαση,πλησιάζουν 2 Αιθίοπες,χωρίς βαλίτσες και αυτόματα βλέπω να τρέχουν 3 "κυρίες",ή κυράτσες αν θέλετε κατ'εμέ,τραβώντας η μία την άλλη,πανικόβλητες,φωνάζοντας στην τρίτη:

 ….."-Τρέχα γρήγορα,πριν οι μαύροι μας πιάσουν τις θέσεις.."
(η δεύτερη).-"Εσύ είσαι πιο κοντά!..Ανέβα ,πιάσε μας τις θέσεις και βάλε και τις τσάντες μας σε μία κενή για να είμαστε σίγουρες.."
  Και ανεβαίνουμε όλοι..,και οι "άσπροι" και οι "μαύροι" και η "κίτρινη" παρέα κάποιωνΓιαπωνέζων τουριστών..
..Και καθήσαμε όλοι στις θέσεις μας..και έστησα αυτί…,δεν μπορούσα άλλωστε να μην το κάνω…

   Χτυπάει το κινητό του ενός .."μαύρου",υπό το ringtone του Χαμόγελου της Τζοκόντας!.(πράγμα που με παραξένεψε και εμένα,γιατί προσπαθώ εδώ και πολύ καιρό να το βρώ και δεν μπορώ..)..Απαντά λοιπόν σε άπταιστα ελληνικά,που θα τα ζήλευε και ο ίδιος ο ..Ζουράρις..!!!
….-"Καλημέρα σας κύριε διευθυντά…Έλαβα εχθές το βράδυ το e-mail σας και ειδοποίησα την επιτροπή ότι σήμερα θα παραλάβουμε τον πρόξενό τους.Η κατάσταση στην προκείμενη περίπτωση,ετέθη υπό έλεγχο και το απόγευμα ,πιστεύω ότι θα έχουμε τα θεμιτά αποτελέσματα,μετά την σύσκεψη που έχει κανονιστεί.Όπωσδήποτε και θα έχετε άμεση ενημέρωσή μου,μετά την έκβαση της συνάντησης.Μαζί μου βρίσκεται αυτή την στιγμή ο πρόεδρος της ομοσπονδίας και πηγαίνουμε μαζί στο αεροδρόμιο για τις τελευταίες λεπτομέρειες…."

….Χαμογελώ πλατιά κάτω από τα μουστάκια,που ευτυχώς δεν έχω,γιατί θα κρυβόταν το χαμόγελο,ρίχνω μια χαμογελαστή ματιά στον "μαύρο",ο οποίος κλείνει το μάτι στην κυράτσα που φοβόταν μην της φάει την θέση,..παράλληλα η ματιά μου σκανάρει την "άσπρη" πολιτισμένη φιλενάδα της,που εκείνη την στιγμή,το χρώμα της
ξεπέρασε το κίτρινο των Γιαπωνέζων , να σπρώχνει με τον αγκώνα της την τρίτη .."ασπρούλα".

  Προσφέρω από ένα κουλούρι στις 3 λευκές χάριτες,αγορασμένο από τον κουλουρά μου!!!
…Την στιγμή εκείνη,ξέσπασε όλο το λεωφορείο σε τρανταχτά γέλια,..ενώ οι 3 "κυράτσες",δεν έφτασαν ποτέ στον προορισμό τους!!..
Παρεκάλεσαν τον οδηγό να κάνει μία εξαίρεση και να τις κατεβάσει στην επόμενη στάση!..

…..Γιατί,ως γνωστόν,οι γραμμές των EXPRESS,δεν αποβιβάζουν.
Μόνο επιβιβάζουν,χωρίς χρωματολογικές διακρίσεις….