...ΣΤΗΝ ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ...

..Πριν 28 χρόνια,σαν σήμερα,αφού έρριξε μια ματιά τριγύρω της,στον κόσμο της,αποφάσισε ότι η στιγμή που περίμενε σαν φυσική κατάληξη στο κύκλο της ζωής,έφτασε..

Έμεινε ικανοποιημένη από το έργο της,που επί 82 χρόνια το έκτιζε μόνη της,πολλές φορές με λάθος υλικά,αλλά κατάφερνε πάντα,την τελευταία έστω στιγμή,να το διορθώσει και να το θεμελιώσει σωστά ..

Έδωσε τις τελευταίες ευχές και συμβουλές,έγνεψε στο φώς που την περίμενε και πέταξε με περίσσια ανυπομονησία σε αυτούς που την περίμεναν...

Αυτό που με τσάντισε όμως τότε,ήταν που δεν με ρώτησε..Δεν με ρώτησε αν ήμουν ΕΓΩ έτοιμη να δεχτώ την φυγή της..Ήξερε,ότι θα ήταν η πρώτη μου εμπειρία στο κομμάτι αυτό που λέγεται 'ΖΩΗ" .Π'οσο μάλλον,αν το κεφάλαιο το συγκεκριμένο είχε γραφτεί για εκείνη!..

Το κατευώδιό μου,ήταν μία εντελώς προσωπική μας υπόθεση..Είπαμε πολλά,όσα μπορούσαμε να πούμε στον λίγο χρόνο που μας απέμεινε,πριν οι λειτουργοί της τυπικής διαδικασίας αρχίσουν την τέλεση του έργου τους...

Δεν της επέτρεψα να με αφήσει!..Την έβαλα να μου υποσχεθεί ότι θα κρατούσε πάντα μαζί της τα γέλια μας στην αυλή του σπιτιού της όπου έζησα υπέροχες,παιδικές στιγμές μαζί της..

Της ορκίστηκα ότι θα της γίνω "τσιμπούρι" στην μετέπειτα ζωή μου,γιατί θα είχα πάντα την ανάγκη από τις συμβουλές της και τις καθοδηγήσεις της..Δεν χρειάστηκε πολύ ζόρι..

Μου είπε,την ένοιωσα,ότι το μεταξύ μας συμβόλαιο είχε επικυρωθεί από την στιγμή της γέννησης μου..

Έμεινα ήσυχη!Την άφησα να αρχίσει το ταξίδι που τόσο περίμενε και δεν φοβόταν..

Ξέρεις κάτι;

Δεν μου λείπει!Δεν μου λείπει,γιατί δεν έφυγε ποτέ από κοντά μου!Την έχω δίπλα μου,κάθε στιγμή της ημέρας,την νοιώθω,την ακούω,την βλέπω...

Το μόνο που μου λείπει όμως,είναι οι σταγόνες του καφέ που μου έριχνε στο πιατάκι,για να της κάνω παρέα..

Το παρακάτω κομμάτι,από τότε που πρωτοήχησε στα αυτιά μου,και κάθε φορά που ηχεί,με φορτίζει συγκινησιακά.

Δεν πειράζει αν δεν ξέρεις την γλώσσα..Είμαι σίγουρη ότι θα το καταλάβεις..

Τα συναισθήματα και τα αισθήματα εξ'άλλου,δεν χρειάζονται μετάφραση..

Δικό σου!

Αλλά πρόσεχε όμως..Μην αρχίσεις πάλι τα : "..τι είναι αυτά που ακούτε;"..,γιατί θα συγχιστώ και θα μας πιάσει πάλι το νευρικό μας γέλιο..

Σήμερα γιαγιά μου,θα φτιάξω το φαγητό που σού άρεσε...

Το τραπέζι θα είναι έτοιμο στις 2...