…ΕΓΩ ΚΑΙ Ο ΜΕΡΦΥ…( εβδομάδα πρώτη,α’ μέρος)

..κολλητάρια!Από πολύ παλιά!..Τόσο παλιά,που συμ πληρώνω το ονοματεπώνυμό μου,κολλώντας,το «ΜΕΡΦΥ» στο τέλος!..

Και φυσικά δεν εννοώ τον συμπαθέστατο ηθοποιό EDDIE,όχι!Αναφέρομαι σε αυτόν,που ο νόμος του,έχει γίνει ..τσίχλα στη ζωή μου..!

΄Εσπαγα το κεφάλι μου να θυμηθώ τόσα χρόνια,αν υπήρξε έστω και μια φορά που να άρχιζαν οι διακοπές μου ομαλά,χωρίς απρόοπτα συμβάντα,αλλά τζίφος!Ούτε μία!

Και γιατί να να υπήρχε εξαιρεση και στην παρούσα καλοκαιρινή μου άδεια;.όχι βέβαια!

Ο κανόνας,είναι κανόνας και ο νόμος,νόμος!ΤΕΛΟΣ!

…Και μια που βρήκα παπά,θα αναφέρω εν συντομία-λέμε τώρα-,τα κατορθώματα του θείου Μέρφυ,εν αρχή των διακοπών μου..

-Ακύρωσα 3 φορές το ραντεβού με την κομμώτριά μου.Το να φύγω ακούρευτη για διακοπές,αποτελεί για μένα τραγικό πλήγμα,που δοκιμάζει την αντοχή των γύρω μου…

Και αυτό συνέβη,γιατί διάφορα επαγγελματικά τερτίπια,με ανάγκαζαν να σχολάω στις 9 το βράδυ..,μέχρι και την τελευταία ημέρα!

Σάββατο 3/07,η ημέρα της αναχώρησης,που υπετίθετο ότι έπρεπε στις 9 να βρισκόμασταν στον δρόμο!Μπα!Η αναχώρηση επετεύχθη στις 11.30.

( εγώ)-«Έφτιαξες το ψυγείο του αυτοκινήτου;..»

(σύζυξ)-«-Το ξέχασα…!Μην σε νοιάζει όμως!..Θα του βάλω νερό και θα μας βγάλει..!»

(εγώ)-[ με πίεση στο ζενίθ και έτοιμη να τον πιάσω από τον λαιμό]-«Το ξέχασες;..το ξέχασες;….»τα υπόλοιπα δεν δύναμαι να τα καταγράψω,αλλά ήμουν σίγουρη ότι το ταξίδι θα ήταν επεισοδιακό..

..και ήταν..!Στο πρώτο 10 λεπτο της Εθνικής οδού,η θερμοκρασία χτύπησε κόκκινο..

-«Σταμάτα στο πρώτο parking”,έρριξα την ιδέα..

«Μην ανησυχείς σου είπα..»απάντησε ο «..ανηψιός του Μέρφυ..

…ώσπου καπνός έσκασε μύτη από το καπώ,ώσπου τα νεύρα μου έγιναν μαλλιοκούβαρα-,ώσπου..,-μην πείς,εγώ σου τα είπα..,ώσπου,ηρέμησε Τζόε,μου φώναξε μια γνωστή φωνή μέσα στο κεφάλι μου..

Αποτέλεσμα,να φτάσουμε το απόγευμα,μετά από πολλές στάσεις για να ποτίσουμε το ζωντανό..Φτάνοντας,μας υποδέχτηκαν αστραπόβροντα,κεραυνοί,και καταιγίδα μέχρι πνιγμού!..Συνεχίστηκε όλο το βράδυ..!Πού θα πάει ;..σκέφτηκα..Ό,που να ναι θα τελειώσει η επίρρεια του Μέρφυ και θα ξεσκαλώσει από πάνω μας…

( ..Πού να το ήξερα να άλλαζα πλευρό την ώρα που κοιμόμουν;..)

Την επόμενη ημέρα,πήραμε τα κουβαδάκια μας ,τα φτυαράκια μας,τις πετσετούλες ,τα σέα μας και τα μέα μας και τρέξαμε επιτέλους στην γνωστή μας παραλία!..

Μα τον ΤΟΥΤΑΤΗ!!!

Αυτά τα νερά δεν ήταν τα νερά που γνωρίζαμε!Η θάλασσα κατακόκκινη,λες και έγινε σφαγή!! Η καταιγίδα της προηγούμενης ημέρας,είχε κατεβάσει όλο το ποτάμι της περιοχής και με αυτό,όλη τη λάσπη που κράταγε επι χρόνια!! ΛΑΣΠΟΘΑΛΑΣΣΑ!!!

..-«Είσαι σίγουρη,ότι χάρηκαν όλοι με την άδειά σου;..»,με ρώτησε το έτερον ήμισυ..

Τι να απαντήσω τώρα;…

Ούτε λόγος να μπώ μέσα!

«-Μπες βρε παιδί μου!’αλλοι πληρώνουν για λασπόλουτρα!»,προσπάθησε να με παρακινήσει ο σύζυξ.

-«Εγώ δεν θα πλήρωνα ποτέ..»,ήταν η απάντησή μου και συνέχισα την ηλιοθεραπεία μου..

Όσο όμως παίρναγε η ώρα και με τσουρούφλιζε ο ήλιος και τους έβλεπα όλους τους αναίσθητους να κολυμπούν χωρίς να πτοούνται,τόσο με έπιαναν τα διαόλια μου..

-«Έλα βρε παιδάκι μου να βουτήξεις!,,Χαζοί είναι οι ελέφαντες που κυλιούνται μέσα στη λάσπη;..»,δεύτερη σαγηνευτική πρόταση του έτερου ημίσεως..!

Αντιστάθηκα σθεναρά!..Μέχρις ότου ο ήλιος βάλθηκε να με καψαλίσει,οπότε,εστερνίσθηκα την ψυχοσύνθεση των… ελεφάντων,έκλεισα τα μάτια και βούτηξα στα λασποθάλασσα…

Κατά τις 4 το απόγευμα,η θαλασσίτσα ήρθε στα ίσα της με την βοήθεια του αγαπητού μου Μαίστρου,που με λυπήθηκε φαίνεται και είπε να ξαναφέρει τα νερά στην διαμαντένια τους μορφή…

Βρισκόμαστε στη δεύτερη ημέρα των διακοπών ,στην πρώτη εβδομάδα.

Έχει και συνέχεια….Αντέχετε;…