...ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ...

...Τα τελευταία 11 χρόνια έχει δώσει ζωή σε 9.οοο παιδιά σε ολόκληρο τον κόσμο.

Μοναδική του αμοιβή,το χαμόγελο που ξαναγεννήθηκε στα χείλη τους.

Ο καρδιοχειρουργός Αυξέντιος Καλαγκός,ο καλύτερος μαθητής του Mαγκντί Γιακουμπ,αποτελεί ένα ζωντανο μήνυμα ελπίδας,ότι η ανθρωπιά δεν έχει χαθεί.

Το όνομά του έχει συνδεθεί με την σωτηρία πολλών καρδιοπαθών,στον Λίβανο,στην Γεωργία,στη Σερβία ,στην Κύπρο,στην Ινδία,Μαρόκο,στην Αλγερί,στον Μαυρίκιο,στην Μοζαμβίκη,στην Ερυθραία,στο Κιργιστάν,στην Μαγαδασκάρη,στη Βενεζουέλα,στη Μποτσουάνα,στην Ουκρανία.

΄Ο Έλληνας καρδιοχειρουργός,Αυξέντιος Καλαγκός,δεν απέκτησε τυχαία τον τίτλο του "Γιατρού των πτωχών παιδιών".

Στα 23 του αποφοίτησε από την Αμερικανική Ιατρική Σχολή της Κωνσταντινούπολης και στα 40 του,έγινε τακτικός καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης.

Αργότερα,έγινε ο καλύτερος μαθητής του κορυφαίου καρδιοχειρουργού Μαγντί Γιακούμπ.

Ιδρυτής του φιλανθρωπικού ιδρύματος "ΚΑΡΔΙΕΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ",ο Έλληνας γιατρός από την Πόλη,μαζί με την ομάδα του,δεν κάνει τίποτα άλλο ,από το να χειρουργεί καθημερινά ΔΩΡΕΑΝ,όλα τα παιδιά στις φτωχές συνοικίες του κόσμου,μόνο και μόνο,για να ξαναδώσει το χαμόγελο στα χείλη τους.!

"Μπορεί να ακουστεί κοινότυπο,αλλά είναι αλήθεια:Η μόνη μου ανταμοιβή,είναι το χαμόγελο των παιδιών που έχω σώσει και η χαρά που νοιώθουν οι οικογένειές τους.

Αυτά μόνο μου αρκούν..!",λέει περήφανος,μιλώντας στην ESPRESSO.

Ζεί στην Υεμένη,αλλά οπουδήποτεν στον κόσμο και αν τον χρειαστούν,δηλώνει παρών.

Δουλεύει 18 ώρες την ημέρα,όμως όπως λέει,δεν κοιτάει ποτέ το ρολόι του,: "..Στην Υεμένη,που είναι η βάση μου,χειρουργώ κάθε μήνα,40 με 50 περιστατικά.

Όταν ταξιδεύω για φιλανθρωπικό σκοπό,είμαι ικανός να χειρουργήσω περίπου 50 περιστατικά μέσα σε 10 ημέρες,για να αυξήσω τον αριθμό των παιδιών που περιμένουν μήνες και χρόνια για να υποβληθούν σε επέμβαση.

Υπερβαίνω τις δυνάμεις μου.Δουλεύω 18 ώρες την ημέρα και τα Σ.Κ."

΄'Πιστεύω στον Θεό!"

Ο πρώτος άνθρωπος που του έδειξε τον δρόμο της φιλανθρωπίας,ήταν,-όπως μας αποκαλύπτει ο ίδιος-,ο πατέρας του,κορυφαίος παθολόγος στην Κωνσταντινούπολη:

"Από τα παιδικά μου χρόνια θυμάμαι,ότι ο πατέρας μου ,μου έλεγε να αφουγκράζομαι τον πόνο των ανθρώπβν και ειδικά αυτών που ζούνε στην φτώχεια".

Toν ρωτάμε αν πιστεύει στον Θεό.Αν έχει κάποια βάση αυτό που λέμε,όταν κινδυνεύει κάποιος δικός μας άνθρωπος:"..Ο θεός να βάλει το χέρι Του".

Η απάντησή του είναι αφοπλιστική:"Πρέπει να ξέρετε,πως κάθε φορά που χειρουργώ,επάνω από το χειρουργικό τραπέζι,δεν κάνω τίποτα άλλο,από το να επικαλούμαι τον Θεό".

Και συνεχίζει συγκινημένος:"Αμέσως μετά,όλα πάνε καλά.Σε κάθε ευκαιρία θαυμάζω το έργο του Θεού σε εμάς τους ανθρώπους.Ναι,λοιπό,πιστεύω στον Θεό.!Άλλωστε,ο παππους μου ήταν ιερέας".

Έρχεται όμως κάποια στιγμή στη ζωή,όπως μας λέει ο κύριος Καλαγκός,που όλοι οι άνθρωποι,νοιώθουν πως κάποια πράγματα είναι υπεράνω των δυνάμεών τους:"Θυμάμαι,πριν από 9 χρόνια,είχα χειρουργήσει ένα δύσκολο περιστατικό στη Μοζαμβίκη.Ένα παιδί 3 ετών,με καρδιακή ανεπάρκεια,το οποίο όμως απεβίωσε 3 ημέρες μετά την επέμβαση και ενώ νοσηλευόταν στην εντατική μονάδα.Όταν πήγα να συζητήσω τις αιτίες του θανάτου του με την μητέρα του,έμαθα έκπληκτος,ότι αυτή η γυναίκα ήταν έγκυος 7 μηνών και μόλις πριν από 2 μήνες,είχε χάσει και τον σύζυγό της.

Είχε,λοιπόν,πουλήσει τα πάντα,για να μπορέσει να μεταφέρει το άρρωστο παιδί της από το χωριό στην πρωτεύουσα,στο ιατρικό μας κέντρο,ενώ ταυτόχρονα την είχαν εγκαταλείψει φίλοι και συγκενείς.Το κλάμα και ο πόνος αυτής της γυναίκας,που δεν είχε χρήματα,ούτε για να θάψει το παιδί της,με έκανε να καταλάβω ακόμα,με τον πιο σκληρό τρόπο,τι σημαίνει ΖΩΗ!.

Της έδωσα αμέσως όλα μου τα χρήματα,όλο μου τον μισθό και ζήτησα από τον Διευθυντή του ιατρικού κέντρου,να της δώσει δουλειά στο μαγειρείο της μονάδας,όπως και έγινε.

Σήμερα είναι ευτυχισμένη.Γέννησε τελικά 2 παιδάκια και συνεχίζει μέχρι σήμερα,να δουλεύει στο ίδιο κέντρο.

Είναι αυτές οι συνθήκες στις χώρες του τρίτου κόσμου,που μου δίνουν την εντύπωση,πως ορισμένα πράγματα,εξακολουθούν να είναι "υπεράνω των δυνάμεών μου".Όμως ποτέ δεν λυγίζω.

Βέβαια,για να αλλάξουν οι συνθήκες ζωής και το βιωτικό επίπεδο σε αυτές τις χώρες,πρέπει οι μεγάλες δυνάμεις να δούν διαφορετικά,τις αιτίες της φτώχειας".

..... Η ευτυχία της προσφοράς.

Παρά το γεγονός ότι έχει βραβευτεί χιλιάδες φορές από Διεθνείς Οργανισμούς και Ιδρύματα,όπως ο ίδιος λέει,δεν έχει αλλάξει ούτε στο ελάχιστο τις συνήθειες του και τον χαρακτήρα του,:"Σας λέω μετά λόγου γνώσεως,πως όλα αυτά τα χρόνια,όσο ακριβώς προχώρησα σε επιστημονικό και φιλανθρωπικό επίπεδο,άλλο τόσο προσπαθώ,να είμαι ταπεινός,και αυτό είναι ή μεγαλύτερη ηδονή στη ζωή."

Τι και αν έχει θυσιάσει τον χρόνο του και την οικογενειακή του ζωή;Εκείνο που έχει σημασία-όπως λέει-είναι να είσαι χρήσιμος για τον διπλανό σου.Αυτό προσπαθεί να μεταλαμπαδεύσει και στα δύο του παιδιά,-στις ελάχιστες ώρες που είναι κοντά τους-.

Όμως,ο Αυξέντιος Καλαγκός,δεν έχει μόνο τον Κωνσταντίνο και τον Αλέξανδρο.

Έχει σαν παιδιά του,9.000 φτωχά αγγελούδια,πουν δεν είχαν πρόσβαση στη δημόσια και δωρεάν υγεία των χωρών που ζούσαν,στα οποία χάρισε αφιλοκερδώς,το δικαίωμα να αναπνέουν και να μπορεί η καρδούλα τους να χτυπάει κανονικά.

Συνεχιστές του φιλανθρωπικού και επιστημονικού του έργου,ευτυχώς-όπως λέει-υπάρχουν,και είναι ΟΛΟΙ.