Οι χίλιες μορφές του Σέργιου Μαρίνου

Θεωρίες σχημάτων και άλλες πολιτικές ιδιοτροπίες

γράφει ο  Απόστολος Θηβαίος.

Εκ της διενεργηθείσας αυτοψίας προκύπτουν τα εξής:....

Στ΄αναψυκτήρια, τ΄ανταλλακτήρια, σε βωμούς και ατροπούς, σε στρατώνες και σφυγμούς, στα νοσοκομεία, στις ορεινές ταξιαρχίες, σε μέγαρα και μνημεία υψίστης αναμνηστικής αξίας επικρατεί φρενίτιδα.

 Ο δημόσιος τομέας έχει παραλύσει. Ένα βουερό και αγωνιώδες πλήθος κατακλύζει τις πόλεις, ρωτά, ασφυκτιά, υπάρχουν ακρότητες, λιποθυμίες. Οι φημολογίες δίνουν και παίρνουν. Τρομερά ονόματα ακούγονται στο βάθος των καφενείων. Σκοτεινές συμφωνίες, στοιχήματα στο ένα ή το άλλο πρόσωπο. Τα δικαστήρια προσμένουν με κομμένη την ανάσα την τελική επιλογή. Στο γραφείο τακτοποιούν τις τελευταίες λεπτομέρειες. 

Ξαφνικά κάποιος εισβάλλει στο δωμάτιο, εκμυστηρεύεται ένα επώνυμο, χάνεται σαν τους καταδότες. Οι άλλοι κρύβουν τα στόματα με τα χέρια, φορούν τα επίσημα ρούχα τους και χάνονται στους διαδρόμους. Σαν σκοτωμένοι λιγοστεύουν στο βάθος του κτιρίου, καθώς τ΄όνομα έχει πια μεταβληθεί οριστικά και η σκηνή χάνεται πίσω απ΄τους φωτισμούς. Ένα ένα τα ονόματα όσων αναμείχθηκαν κοσμούν τις εφημερίδες, βρεγμένα ξενυχτούν στα Χαυτεία, με την  λαμπρή τιμή της ανάμειξης τους σε μια τόσο σπουδαία υπόθεση.

 Ορισμένοι στέκουν στα κιγκλιδώματα, τα πιάνα στα ωδεία παίζουν τον ίδιο, στακάτο ρυθμό, σαν μια σονάτα να πρόκειται να γραφτεί μες στους επόμενους αιώνες. Πίσω απ΄τα πιάνα οι θαμώνες των ξενοδοχείων μιλούν χαμηλόφωνα. Οι αρχές, η στρατιωτική αστυνομία που σε τέτοιες έκτακτες περιστάσεις αναδύεται απ΄την προϊστορία, οι αθλητές των εθνικών ομάδων, επιθεωρητές, επικεφαλής συνεργείων αυτοκινήτων, μ΄ολοκάθαρες φόρμες συνθέτουν τα ιδιόμορφα συνεργεία που καλούνται να φέρουν εις πέρας ένα τόσο δύσκολο εγχείρημα.

 Αργά τη νύχτα ένας που φάνηκε στην πλατεία φώναξε δυνατά, ξεκάθαρα ένα όνομα. Όλοι  πιστέψαμε πως η αγωνία μας πήρε τέλος, όμως ύστερα δεν θυμόταν κανείς τ΄όνομα και έτσι παραμείναμε στο ίδιο σκοτάδι και στην ίδια, τρομερή αγωνία που δεν σώζεται. Συνέβησαν παραδοξότητες. Πάει να πει σχηματίστηκαν ονόματα αυτοσχέδια, ανύπαρκτα που ποτέ δεν θα ακουστούν. Στα μέγαρα και τις αυλές και τα περιστύλια οι πρόεδροι των επιτροπών δεν μπορούσαν να φανταστούν την έκβαση της υποθέσεως, καθώς ανήμποροι συνεδρίαζαν καπνίζοντας και  διέκοπταν διαρκώς τις συνεδρίες γι΄ασήμαντες αιτίες. 

Απ΄αυτές τις επιτροπές θα προκύψουν οι ομάδες των προαυλισμών έπειτα από χρόνια όταν τ΄όνομα θα΄χει γίνει πια γνωστό. Στους ναούς οι βαφτίσεις συνωστίζονται στα ημερήσια προγράμματα.Τα βρέφη ονοματοδοτούνται με τα μικρά αναγνωριστικά των διαφόρων προτιμήσεων. Τότε όλοι χειροκροτούν μ΄αναίδεια ενώπιον των αγίων και των ουρανίσκων με τις μεσοπολεμικές ζωγραφιές των βιβλικών σημάνσεων. Ορισμένα απ΄τα βρέφη κλαίνε γοερά, ίσως διότι αντιλαμβάνονται με τρόπο επώδυνο πως ήταν περιττή μια τέτοια δέσμευση απέναντι στο κρυφό όνομα. 

Ως τη νύχτα κανείς δεν μπορούσε ν΄αντέξει τόση πίκρα. Στις στάσεις των λεωφορείων και τις υπηρεσίες των δημοτολογίων οι άνθρωποι κοιτάζονταν μ΄επιμονή, ώσπου ν΄αναγνωριστούν. Εξαντλήθηκαν πια τα δημοτολόγια, τέθηκαν σ΄αργία οι διαχειριστές των αρχείων. Θα΄πρεπε να διέθεταν και άλλα ονόματα. Ακόμη και οι πεθαμένοι έχουν τώρα μια ευκαιρία να διεκδικήσουν κάτι από τον παλιό παλμό τους.
 Κάποτε ένα όνομα σαν άγιο φως μεταδόθηκε ανάμεσα στο παράλυτο πλήθος. Αυτά η ιστορία τα φανερώνει πάντα την ώρα που ξημερώνει. 

Στις αγορές έπεσε ήλιος και έσβησαν οι λάμπες των καταφυγίων. Κάποιοι έκλαψαν στ΄αδιέξοδα των δρόμων. 
Τώρα μπορούν να επιδοθούν ξανά με λύσσα στις αγάπες και τους θανάτους, τις παραδόσεις, τα μικρά και αδημοσίευτα δράματα των ελληνικών, ηπειρωτικών πόλεων. 
Οι πρώτες εντολές εις τ΄όνομα του αρμοδίου δημοσιεύονται στο φύλλο της κυβερνήσεως, λαμβάνουν τα πρωτόκολλα και καθορίζουν τη διοικητική μέριμνα. 

Κανείς βεβαίως δεν  είδε ποτέ τον εκλεκτό. Όμως αυτός υπήρξε σαν όνομα. Σε στήλες, πρωτοσέλιδα, σ΄ιλουστρασιόν χαρτί και διαφημιστικά φθηνού, υπόλευκου χαρτιού. Υπήρξε σαν όνομα και έτσι το πλήθος πεπεισμένο ημέρεψε.
 Στα ζαχαροπλαστεία οι λαμπρές τάξεις των πόλεων διηγούνται το μαρτύριο των ημερών. Με κάθε ευκαιρία επαναλαμβάνουν τ΄όνομα του αρμοδίου. Ηδονιζόμενοι και έξαλλοι μετρούν τις εποχές τους μ΄ονόματα, διαρκώς ανασχηματιζόμενοι, σαν κούκλες πολύσπατες, όλο εξαρθρώσεις και αιχμές.

Πηγή