γράφει ο Απόστολος Θηβαίος
Σύντομη αναφορά στα σωσμένα ακούσματα της Jajouka»
Η περίπτωση του Brian Jones επιβεβαιώνει εκείνο τον οδυνηρό νόμο, ο οποίος θέλει τα «παράξενα παιδιά» να καταλήγουν άδοξα πάντα στην κορύφωση της νεότητάς του. Το περίφημο «Κλαμπ των 27» περιλαμβάνει αντίστοιχες με τον Jones περιπτώσεις.....
Ταλαντούχα αγόρια και κορίτσια, τα οποίο παραδομένα στις αυτοκαταστροφικές τους τάσεις δεν μπόρεσαν, τελικά, να προικίσουν τις μετέπειτα εποχές με τη συνεισφορά, την οποία ήταν ικανά να εκπληρώσουν.
Joplin, ή αλλιώς «Perl», το θρυλικό μαργαριτάρι με τα «σκονισμένα» πάθη, Jim Morisson, Curt Cobain και άλλοι, συνιστούν μερικούς μόνο από τους δημιουργούς, οι οποίοι εγκατέλειψαν τα εγκόσμια στο άνθος της ηλικίας τους, δηλαδή σε ηλικία, όχι μεγαλύτερη των 27 χρόνων. Δεν υφίσταται κάποια λογική εξήγηση, το ζήτημα δεν εγείρει πια παρά το ενδιαφέρον του εφηβικού κοινού, το οποίο βλέπει στα πρόσωπα εκείνων των μορφών τα πρότυπα για τη διέλευση από τα στενά της εφηβικής αγωνίας.
Οι ήρωες της μουσικής βιομηχανίας εκείνης της εποχής, εκπλήρωσαν με τον καλύτερο τρόπο την ισχυρή φιλοδοξία των εταιρειών, των ίδιων που σήμερα εξωθούν τους τραγουδιστές, σε ακρότητες και αμετροέπειες. Μα ίσως εκείνο, το οποίο διαφοροποιεί όσο τίποτε τη σημερινή κατάσταση, δεν είναι άλλο από την τάση του μιμητισμού που εντοπίζεται στη μουσική παραγωγή, συνέπεια μιας ηλεκτρονικής, καινοτόμας, μα φλύαρης πληθωρικότητας, αλλά και της έλλειψης εκείνου του στοιχείου που καθιστά μοναδική την εποχή και τους εκφραστές της. Στις μέρες μας ο ανθρώπινος παράγοντας δεν ασκεί καμιά δράση, η μουσική του συμβολή οριοθετείται στα κελεύσματα της σύγχρονης, μουσικής βιομηχανίας. Η απουσία των ιδιοφυών εκείνων παρατηρητών των ηχοχρωμάτων καθίσταται εντονότερη από ποτέ, οδηγώντας αναπόφευκτα σε μοντέλα σύγκρισης παρόντος και παρελθόντος.
Σε τούτο το πεδίο είναι λοιπόν που ο Brian Jones, ο αδικοχαμένος ιδρυτής των Rolling Stones, ανακτά τη δικαιωματική αίγλη του. Ίσως όχι μόνο γιατί προίκισε τον κόσμο με μια θεωρητική προσέγγιση της νέας μουσικής, όπως διασώθηκε στην πορεία της θρυλικής πάντας, αλλά διότι συνέβαλε στην εμπέδωση της μουσικής οικουμενικότητας.
Ερευνητής, διψασμένος πάντοτε για νέους ήχους και οράματα νέα, ο Jones θα ανακαλύψει τους μουσικούς της Αλγερίας και τα άσματα, τα οποία αφιερώνουν στο μεγάλο Πάνα. Δεν πρόκειται για αποκρυφιστικές προσεγγίσεις ή άλλα τέτοια, αλλά για τη διάσωση της αρχαιότερης, ίσως μουσικής σύνθεσης, έστω και αν η τελευταία φαίνεται να χαρακτηρίζεται από επαναλήψεις και πεπερασμένη τεχνική.
http://www.youtube.com/watch?v=ZByjZrn0Q_w
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
...ό,τι έχετε ευχαρίστηση..