Ειδικές Οικονομικές Ζώνες

 η κατακερματισμένη Ελλάδα  βορά στα ξένα αρπακτικά και η μετάλλαξη του Έλληνα εργαζόμενου σε δουλοπάροικο
Όλοι γνωρίζουμε ότι γίνεται μια ανελέητη οικονομική επίθεση στην Ελλάδα......





Τα μέτρα έχουν γονατίσει το λαό κι όμως δε φαίνεται φως στην άκρη του τούνελ.
Και όλοι αναρωτιούνται: είναι δυνατόν ο στόχος τους να είναι μόνο οι μισθοί και το καμπόδεμα των Ελλήνων;
Ασφαλώς και όχι! Ό,τι ζούμε ως τώρα ήταν ένα μέσο για να παραλύσουν το λαό από φόβο. Για τα αρπακτικά των χρηματαγορών όλ’ αυτά ήταν μόνο το ορεκτικό. Τώρα περνάνε στο κυρίως πιάτο που είναι ο δημόσιος πλούτος: οι δημόσιες υπηρεσίες κοινής ωφέλειας (ρεύμα, νερό, τηλεπικοινωνίες), η δημόσια γη, τα λιμάνια, οι ακτές και οι παραλίες, ο ορυκτός πλούτος (πετρέλαιο, νικέλιο, βωξίτης, χρυσός), οι αστείρευτες πηγές ενέργειας του ήλιου και του ανέμου.
Πώς όμως θα βάλουν χέρι στη δημόσια περιουσία αφού το διεθνές δίκαιο την προστατεύει σαφώς από τους ξένους; Τα βασικά εργαλεία είναι δύο:
 
1.Με την πρώτη δανειακή σύμβαση, που υπέγραψε μόνος του ο Παπακωνσταντίνου και δεν έχουν τολμήσει να τη φέρουν για συζήτηση στη Βουλή, η Ελλάδα παραιτείται άνευ όρων και αμετάκλητα από την ασυλία που έχει λόγω εθνικής κυριαρχίας.
2.Ψηφίζεται με τον εφαρμοστικό νόμο του Μεσοπρόθεσμου (Ν. 3986/2011-ΦΕΚ Α’ 152/01.07.2011) το “δικαίωμα επιφανείας” (άρθρα 18-26) που είχε καταργηθεί με την εφαρμογή του Αστικού Κώδικα το 1946 και ίσχυε κατά το Μεσαίωνα ως βάση του φεουδαρχικού συστήματος. Σύμφωνα με αυτό ξεχωρίζεται η ιδιοκτησία από τις νομή-κατοχή-κυριότητα. Γη που ανήκει στο Δημόσιο παραχωρείται σε ιδιώτη επενδυτή για 5 το λιγότερο έως 100 χρόνια το περισσότερο. Ο επενδυτής έχει δικαίωμα να οικοδομήσει και να εκμεταλλευτεί τα κτίρια και του δίνεται το δικαίωμα να επέμβει στο έδαφος και τη βλάστηση της περιοχής που του παραχωρήθηκε. Ιδιωτική γη απαλλοτριώνεται. Και στα ψιλά του νόμου δίνεται η δυνατότητα στον επενδυτή να αποκτήσει και το έδαφος, δηλαδή να γίνει και ιδιοκτήτης.
3.Η εφαρμογή του Καλλικράτη που περνάει στην Περιφέρεια δυνατότητα τέτοιων σπουδαίων αποφάσεων και δίνει το δικαίωμα στον κύριο Τατούλη να δηλώνει ξεδιάντροπα: «Και τους Γερμανούς και τους πάντες θα φέρουμε εδώ πέρα, άμα είναι να σωθεί η χώρα!» ;

ΝΑ ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΝΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΟΖ ΚΑΙ ΤΙ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΑΠΟ ΠΙΣΩ

“Πρέπει να προσελκύσουμε επενδυτές”
Οι ΕΟΖ είναι ένας φορολογικός παράδεισος για τους ξένους επενδυτές: έχουν 100% φορολογική απαλλαγή εισοδήματος για 5 έτη και 50% για 5 συναπτά έτη, εισάγουν πρώτες ύλες και αναλώσιμα χωρις δασμούς, δε γίνεται κανένας τελωνειακός έλεγχος εισαγωγών και εξαγωγών των εμπορευμάτων και έχουν το ελεύθερο να “εισάγουν” φθηνούς εργάτες από άλλες χώρες.
“Θα καταπολεμήσουμε τη γραφειοκρατία ώστε οι επενδύσεις να προχωρήσουν γρήγορα”
Τη λειτουργία των επιχειρήσεων καθώς και τις απαραίτητες γι’ αυτές εργασίες (οικοδόμηση εργοστασίων, έργα σε ακτές, διαμόρφωση εδάφους κλπ) θα τις προστατεύει από ασφαλιστικά μέτρα o Νόμος του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών “Fast Track” (Διαδικασία Ταχείας Αδειοδότησης)[ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ”, ΤΕΥΧΟΣ ΠΡΩΤΟ, αρ. φύλλου 122, 21/07/09]
 

Με βάση αυτόν το νόμο κανείς δε μπορεί να σταματήσει την ανοικοδόμηση ή τη λειτουργία των επιχειρήσεων ακόμα κι αν καταστρέφουν περιοχές “Νatura” ή αρχαιολογικούς χώρους ή απειλούν τη δημόσια υγεία (πχ εργοστάσια επεξεργασίας τοξικών ή ακόμα και ραδιενεργών αποβλήτων). Θα πρέπει οι πολίτες να κάνουν αγωγή που όλοι γνωρίζουμε πόσα χρόνια θα περάσουν μέχρι να εκδικαστεί.
“Οι φίλοι μας οι Γερμανοί θα κάνουν επενδύσεις, άρα θα μπει χρήμα στην Πελοπόννησο”
Ο Ράιχενμπαχ μας τόνισε:“τουλάχιστον 2 δισ. ευρώ από το ΕΣΠΑ θα πρέπει να αξιοποιηθούν από τους γερμανούς επενδυτές” Δηλαδή όχι μόνο δε θα βάλουν το χέρι στην τσέπη, αλλά θα τους χαρίσουμε και χρήματα που προορίζονταν για ελληνικές επιχειρήσεις.
Τεράστια αφορολόγητα χρηματικά ποσά θα μπαινοβγαίνουν από τη χώρα χωρίς να πάρει είδηση, όχι μόνο η Πελοπόννησος, αλλά ούτε το κράτος το ίδιο. Συνεπώς χρήμα θα μπαινοβγαίνει μπόλικο, αλλά μόνο στις τσέπες των επενδυτών.
“Η Πελοπόννησος δε θα ‘χει ανεργία γιατί θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας”
Αυτές οι λίγες θέσεις είναι κυριολεκτικά άθλιες: Σύμφωνα με μελέτη της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας στις περισσότερες ΕΟΖ διεθνώς επικρατεί εργασιακός Μεσαίωνας με την εφαρμογή αντεργατικών ρυθμίσεων: εκ περιτροπής ή και ανασφάλιστη εργασία, υποχρεωτικές υπερωρίες, μερική απασχόληση, ατομικές συμβάσεις, συμψηφισμός ωρών εργασίας, υποβαθμισμένες συνθήκες εργασίας, εξαιρετικά χαμηλά ημερομίσθια ( στο πνεύμα εξίσωσής τους με ημερομίσθια εργατών από άλλες χώρες πχ Βουλγαρία) απάνθρωπα ωράρια εργασίας: 10-12 ώρες καθημερινά, ενώ σε κάποιες περιόδους ακόμη και 16 ώρες συνεχώς, ενώ ο συνδικαλισμός απαγορεύεται (!) Πολλά εργοστάσια χρησιμοποιούν σύστημα ημερήσιων ή εβδομαδιαίων πλάνων παραγωγής( για να πάρει ο εργάτης το μεροκάματό του πρέπει να πετύχει το πλάνο παραγωγής Έτσι, σε κάποιες περιπτώσεις οι εργάτες είναι υποχρεωμένοι να δουλεύουν πέραν της «κανονικής» βάρδιας.)
“Η Πελοπόννησος δε θα πεινάσει”
Και φυσικά δεν αναφέρουν ότι τα ημερομίσθια ΚΑΙ έξω από την ΕΟΖ θα πέσουν κατά συνέπεια ανάλογα ή ότι οι μικρές επιχειρήσεις θα μαραζώσουν.
“Επιτέλους η Ελλάδα θα γνωρίσει ανάπτυξη”
Τί ανάπτυξη γνώρισαν οι χώρες όπου εφαρμόστηκαν οι ΕΟΖ;
Ιδού λοιπόν μερικές “τυχερές” χώρες: Μεξικό, Κίνα, Αγκόλα, Μπαγκλαντές, Βραζιλία, Ινδία, Ιράν, Ιορδανία, Καζακστάν, Ομάν, Πακιστάν, Φιλιππίνες, Πολωνία, Νότια Κορέα, Ρωσία, Ουκρανία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Καμπότζη, Περού, Μυανμάρ, Μαλαισία και πολλές ακόμα. Αυτές τις χώρες έχουμε λοιπόν σαν πρότυπο;;;
(σιωπή…)
Θα εγκατασταθεί γερμανός επιτηρητής – “ύπατος αρμοστής” στην Πελοπόννησο για να υπηρετεί τα συμφέροντα των επενδυτών.
(σιωπή…)
Η περιοχή των ΕΟΖ φυλάσσεται από ειδικούς οπλισμένους φρουρούς (γι’ αυτό άλλωστε και πέρασαν το νόμο για τον εξοπλισμό των ειδικών φρουρών), είναι περιτειχισμένη και κανείς δεν μπαίνει σ’ αυτήν χωρίς έλεγχο και ενδεχομένως χωρίς ειδικό “πάσο”.
(σιωπή…)
 

Οι ΕΟΖ διέπονται από νόμους που εφαρμόζονται ανεξάρτητα από την εθνική νομοθεσία: Οι νόμοι της χώρας μπορούν να αναστέλλονται μέσα σε μια ειδική οικονομική ζώνη.
Στις ΕΟΖ εφαρμόζεται η αρχή της ετεροδικίας: στα πρόσωπα που απολαμβάνουν ετεροδικίας δεν μπορεί να ασκηθεί δίωξη ούτε ποινική, ούτε και αστική ενώπιον των εγχώριων δικαστηρίων, αλλά ούτε ακόμη και κατάσχεση, ή λήψη μέτρων εκτέλεσης επί πραγμάτων που βρίσκονται στη κατοχή τους.
Δηλαδή οι ΕΟΖ είναι ένα κράτος εν κράτει όπου επικρατούν νόμοι άκρατου νεοφιλελευθερισμού και ο πολίτης δεν προστατεύεται από τη νομοθεσία της χώρας του.
 

Έτσι θα σωθεί η χώρα κ. Τατούλη;
Με τους Γερμανούς μεγαλοκαρχαρίες να ερημοποιούν την Πελοπόννησο χτίζοντας τα εργοστάσια που δε θέλουν να έχουν στη χώρα τους ή κοντά σ’ αυτή; Με τις ελάχιστες υπό άθλιο καθεστώς θέσεις εργασίας για Έλληνες;
Με τις αναγκαστικές “απαλλοτριώσεις” ιδιοκτησιών που εμποδίζουν; Ή μήπως τελικά με την εγκατάσταση γερμανού περιφερειάρχη;
Γιατί αυτό οι πατεράδες και οι παππούδες μας δεν το έλεγαν “σωτηρία”, κ. Τατούλη, το έλεγαν “ΚΑΤΟΧΗ” κι όσοι το υποστήριζαν και το υποβοηθούσαν, είτε ήταν Πρωθυπουργοί, είτε Περιφερειάρχες, είτε απλοί γερμανοτσολιάδες, με μια λέξη χαρακτηρίζονται μέχρι σήμερα: ΔOΣΙΛΟΓΟΙ!
 

Ενάντια στα ξένα αρπακτικά, τους τοκογλύφους και το Μαύρο Μέτωπο υπάρχει άραγε σήμερα μια δύναμη που θα μπορούσε να βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδο και να παλέψει ενάντια σε όσους σπέρνουν την απογοήτευση και την ηττοπάθεια;

 Ε.ΠΑ.Μ. Καλαμάτας

Πηγή