ΑΛΛΟΔΑΠΟΙ ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟΙ
o Kamal N. Rahimi
…Διαβάζοντας την ιστορία της διαπίστωσα ότι οι άνθρωποι της πρέπει να αισθάνονται βαθιά Έλληνες για να έχουν αντέξει τόσες περιπέτειες…
… (το Καστελόριζο) θυμίζει την Περσική παροιμία που το παρομοιάζει με την κότα που σφάζεται και στο «Γάμο» και στην «Κηδεία»
'...Όταν έμαθα ότι το 24grammata.com ετοιμάζει ένα αφιέρωμα για το Καστελόριζο θυμήθηκα την πρώτη φορά που άκουσα για αυτό το νησάκι. Είχαν περάσει περίπου δέκα χρόνια από την ημέρα που είχα επιλέξει την Ελλάδα για τη νέα μου πατρίδα.......
Για μένα πράγματι ήταν θέμα επιλογής και για αυτό έχει πολλή μεγαλύτερη αξία, όπως την άξια που έχει ο φίλος που τον επιλέγεις από τον συγγενή, που σου τυχαίνει. Είχα αρχίσει να μαθαίνω για τη γεωγραφία της χώρας, και τα νησιά είχαν ιδιαίτερη μαγεία, ειδικά για μένα που είχα μεγαλώσει μακριά από τη θάλασσα.\
Ο λόγος που το Καστελόριζο μου τράβηξε τη προσοχή ήταν το γεγονός ότι τα Δωδεκάνησα, σχεδόν παντού, παρουσιαζόταν σαν ένδεκα συν ένα. Δηλαδή Ρόδος, Κως, Πάτμος,…….Τύλος και Καστελόριζο. Εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν ιστοσελίδες και Google Earth και πηγές για ενημέρωση ήταν τα βιβλία και οι γεωγραφικές χάρτες και εγώ σαν γενική πληροφορία απλώς ήθελα να δω πού είναι η ρίζα του Κάστρου και σχεδόν πάντα το έβρισκα σαν τσόντα στις χάρτες σε ένα ξεχωριστό τρίγωνο κάτω δεξιά δίπλα στη Ρόδο. Και έτσι μου έμεινε το Καστελόριζο στη μνήμη ως τσόντα της Ελλάδος.
Πολλά χρόνια αργότερα, όταν βρήκα περισσότερο χρόνο για να ασχοληθώ πιο βαθιά με την Ελλάδα και τον Ελληνισμό, μερικά κομμάτια από την Ιστορία και Γεωγραφία της χώρας και του πολιτισμού της προκάλεσαν τον θαυμασμό μου. Ένα απ’ αυτά ήταν το Καστελόριζο.
Καταρχάς έμαθα χάριν του Google Earth ότι το νησί δεν είναι κολλητήρι της Ρόδου και είναι σχεδόν τόσο μακριά από εκεί όσο και από την Κύπρου. Διαβάζοντας την ιστορία της διαπίστωσα ότι οι άνθρωποι της πρέπει να αισθάνονται βαθιά Έλληνες για να έχουν αντέξει τόσες περιπέτειες, αλλαγές και πολέμους από τότε που ο στρατός του Μεγαλέξανδρου νίκησε τους Πέρσες μέχρι του Σεπτέμβρη του 1947 που οι Άγγλοι το παρέδωσαν στην Μάνα πατρίδα.
Σε αυτές τους αιώνες έχουν περάσει από εκεί όσοι λαοί πέρασαν από το Μεσόγειο και παρόλο αυτό οι κάτοικοι του νησιού παρέμεναν πιστοί στην Ελληνική γλώσσα και του Ελληνικού πολιτισμού.
Και τώρα, τους έρχεται νέα μπόρα. Ο αμαρτωλός πλούτος της εποχής μας. Ο μαύρος χρυσός. Οι κοντόφθαλμοι το βλέπουν σαν χρυσή ευκαιρία και οι παλαιότεροι ως κατάρα των λαών. Η αλήθεια κρύβεται στο «Ποιος το ελέγχει» αυτόν το πλούτο;
Το δημοκρατικά εκλεγμένο κράτος που ελέγχεται από τους πολίτες, ή, ένα διεφθαρμένο καθεστώς που καβαλά την εξουσία για να αρπάξει και την τελευταία ψίχα του ψωμιού του λαού.
Το μέλλον θα δείξει, πάντως τέτοιες περιπτώσεις μου θυμίζουν την Περσική παροιμία που το παρομοιάζει με την κότα που σφάζεται και στο «Γάμο» και στην «Κηδεία».
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
...ό,τι έχετε ευχαρίστηση..