Παρασκευή 25 Ιουνίου 2010

...ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΓΑΠΗΣ...


[Μια μικρή ιστορία,που άρχισε πριν 10 χρόνια,αμέσως με την ανακάλυψη της ..NIRVANA μου,ήταν και αυτό το θεσπέσιο ζευγάρι…],που τα ονομάσαμε..Θοδωρής & Δήμητρα,ονόματα εμπνευσμένα από την τότε δημοφιλή σειρά,λόγω της μεγάλης αγάπης που έτρεφαν το ένα προς το άλλο….

Το υπέροχο αυτό λοιπόν ζευγάρι,ανήκε σε μία οικογένεια που το πρόσεχε και το λάτρευε,χωρίς όμως να πάψουν να αποτελούν την μασκώτ του χωριού και την ατραξιόν της κοινότητας…… Ζούσαν τις 5 ημέρες της εβδομάδας με τα νόμιμα αφεντικά τους και τις υπόλοιπες 2,έπαιρναν τα μπογαλάκια τους..και μετακόμιζαν στο σπίτι μας,όπου περνούσαμε όλοι μαζί υπέροχες στιγμές χαράς,παιχνιδιού και ευδαιμονίας..…Ώσπου η οικογένεια μεγάλωσε και η Δήμητρα,επέλεξε για μαιευτήριο,το σπίτι μας!!!..
Η ημερομηνία του τοκετού,επιλέχτηκε καθαρά από την φύση,χωρίς τα γνωστά..κλεισμένα ραντεβού των μαιευτήρων..και ήταν μία απλή καθημερινή ημέρα όπου εμείς βρισκόμαστε στην Αθήνα!!Το επόμενο Σ.Κ που ήρθαμε,είδαμε την πολλαπλασιασμένη οικογένεια,κατά 5 μέλη αυξημένη,να έχουν στήσει το σπιτικό τους μέσα στο προαύλιο του σπιτιού,επινοώντας το φοβερό κόλπο της εισβολής…,σκάψιμο κάτω από τον φράχτη..!

Έτσι λοιπόν η Δήμητρα και ο καλός της αποφάσισαν να φέρουν στον κόσμο ,τους πανέμορφους απογόνους τους!Η υιοθεσία,ήταν πλέον επίσημη και νόμιμη….
Πέρασαν 2 χρόνια με αυτόν τον τρόπο,ώσπου προς το τέλος της θητείας μας στο σπίτι,βλέπουμε τον Θοδωρή να έρχεται στο σπίτι ,καταματωμένος,με πληγές φριχτές σε όλο του το σώμα,χωρίς κανένα κουράγιο να σταθεί στα πόδια του και από δίπλα του να τον ακολουθεί η πιστή του σύντροφος Δήμητρα…!

…. Μάθαμε,ότι τον είχε χτυπήσει αυτοκίνητο,πάνω στην προσπάθεια του να υπερασπιστεί την Δήμητρα,όταν της την είχε πέσει κάποιο αδέσποτο σκυλί,με σκοπό τον..βιασμό..!..Επουλώθηκαν σχετικά γρήγορα τα τραύματά του με την φροντίδα τόσο των δικών του αφεντικών,όσων και της δικής μας…

… Το τέλος του Θοδωρή όμως ήταν άδοξο,όταν μετά από 3 μήνες από το ατύχημα,μάθαμε ότι τον είχε σκοτώσει αυτοκίνητο,η δε Δήμητρα,έχοντας μαραζώσει από την απώλεια του,αρνούμενη το φαγητό και κάθε είδους δραστηριότητα,αποφάσισε να πάει να τον βρεί,θεωρώντας,ότι ο κόσμος της πλέον χωρίς τον σύντροφό της ήταν τελείως μάταιος και ανούσιος..

….Έτσι χάθηκε και εκείνη….και 5 χρόνια μετά,βρήκαμε τυχαίως 2 από τους απογόνους τους που μέχρι τώρα,μάταια προσπαθούμε να τα δελεάσουμε για Σαββατοκύριακη υιοθεσία.

Είναι 2 πανέμορφα σκυλιά,αγαπητά και ανεξάρτητα όπως οι γονείς τους.Ανήκουν σε οικογένειες και αυτά που τα αγαπούν και τα φροντίζουν…
….Ξέρουμε όμως,ότι θα τα συναντούμε κάπου-κάπου στις εδώ βόλτες μας και ότι περνάνε καλά….

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

...ό,τι έχετε ευχαρίστηση..