Χαλάνδρι
Πρόκειται για ένα από το ομορφότερα προάστια της παλαιάς Αθήνας, τόπος παραθερισμού μέχρι τη δεκαετία του 1960 και σήμερα ένας πράσινος Δήμος (για τα δεδομένα της υπόλοιπης Αττικής). Κατοικείται από την αρχαιότητα, αφού στα σημερινά όρια του βρισκόταν ο Δήμος Φλύας ή Φλυής. Το όνομα Χαλάντρι ή Καλάντρι αναφέρεται από την Τουρκοκρατία.....
Για την ετυμολογική εξήγηση της λέξης “Χαλάνδρι” οι απόψεις διίστανται. Άλλοι υποστηρίζουν ότι προέρχεται από το χαράνδριον> χαράνδρα> χαλάνδρι, λόγω της χαράδρας (ρεματιάς) του Χαλανδρίου, η οποία βρίσκεται στη θέση Πολύδροσο. Άλλοι, αντίθετα υποστηρίζουν ότι η ονομασία Χαλάνδρι οφείλεται στην παραφθορά της τουρκικής φράσης Χαλά – ντερέ (ρέμα του Χαλά).
Στην περιοχή του ρέματος του Χαλανδρίου δόθηκε μία σημαντική μάχη (2 Φεβρουαρίου 1778) κατά των Αλβανών, που επιχειρούσαν να καταλάβουν την Αθήνα. Το ιδιαίτερο τούτης της μάχης είναι ότι πρόκειται για τις ελάχιστες φορές, όπου Έλληνες και Τούρκοι, αδελφωμένοι, πολεμούν κατά του κοινού εχθρού. Στη μάχη θα χάσουν οι Αλβανοί, ενώ οι ιστοριογράφοι της εποχής αποκαλούν τη μάχη ως «νέο Μαραθώνα», που θα επιτρέψει στο κέντρο της Αθηνάς να έχει τον Ελληνικό της χαρακτήρα, έστω και κάτω από την κατοχή των Τούρκων (αν πρέπει να επιλέξεις τον δυνάστη σου, απορρίπτεις τον χειρότερο). Στο ίδιο σημείο τέσσερις δεκαετίες αργότερα ( 2 Νοεμβρίου 1821) θα δοθεί μεγάλη μάχη με διαφορετικές συμμαχίες. Οι Έλληνες και οι Αλβανίτες, αδελφωμένοι, θα πολεμήσουν εναντίον των Τούρκων. Οι Τούρκοι θα ηττηθούν και θα αναγκαστούν να υποχωρήσουν και να ταμπουρωθούν στην Αθήνα (στο βράχο της Ακρόπολης).
Το Χαλάνδρι ήταν πάντοτε εύφορη περιοχή. Ήταν φημισμένα τα πορτοκάλια, τα λεμόνια , αλλά και τα σταφύλια του Χαλανδρίου. Μεγάλο μέρος του αγροτικού Χαλανδρίου κάλυπταν οι ελαιώνες, οι οποίοι ανήκαν στη Μονή του Αγίου Ιωάννου του Κυνηγού, του Υμηττού. Ακόμα και οι ονομασίες των διαμερισμάτων του Δήμου Χαλανδρίου μαρτυρούν τον ειδυλλιακό χαρακτήρα της περιοχής, όπως για παράδειγμα παράδεισος, πολύδροσο κ.ά.
Στην περιοχή που σήμερα είναι ο σταθμός Πεντέλης, του προαστιακού σιδηροδρόμου, βρισκόταν ένα φράγκικο (Καθολικού Δόγματος) μοναστήρι του 13ου αιώνα. Το μοναστήρι αυτό θα δώσει το όνομα του στην ευρύτερη περιοχή (Φραγκοκλησιάς). Τα ερείπια του μοναστηριού ήταν ορατά μέχρι το 1930, αλλά από τότε κατεχώστηκαν. Ήρθαν και πάλι στο φως (τα θεμέλια και μέρος του μαρμάρινου δαπέδου) με τη διάνοιξη της Αττικής Οδού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
...ό,τι έχετε ευχαρίστηση..