Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 2012

Συρία; ….. γιατί


Εδώ και έναν χρόνο, περίπου, μια γειτονική μας χώρα αιμορραγεί.
  Ένας πολιτισμός που η ιστορία του αγγίζει την αυγή της ανθρωπότητας.

γράφει ο Καμάλ Ραχίμι

Η Συρία δεν άντεξε πια.  Αυτό που συμβαίνει και στις άλλες Αραβικές κοινωνίες και ονομάζεται «¨Η Άνοιξη».
Αυτό το παραμύθι  μου θυμίζει το παραμύθι του διωγμού του Αδάμ από το «Παράδεισο».  Ίσως και αυτός δεν άντεξε πια.....



  Ίσως δεν άντεξε τα ίδια και τα ίδια. Ο φουκαράς ήταν μόνος, και η Εύα, φτιαγμένη από τον πλευρό του, προσπαθούσε να του δώσει να καταλάβει ότι ο παράδεισος δεν ήταν παρά η αιωνία επανάληψη της στάσιμης δηλωμένης ευτυχίας. Οι εκδοχές διαφέρουν στο πώς, τελικά, η Εύα κατάφερε να πείσει τον Αδάμ. Στο Ευαγγέλιο δάγκωσε το μήλο, στο Κοράνι  καταβρόχθισε το στάρι, και αλλού μύρισε το λουλούδι της γνώσης.
Όπως και να ήταν, ανακάλυψε τον πιο σταθερό νόμο της φύσης, την «Αλλαγή».

Η ιστορία μας διδάσκει ότι σε κάθε αλλαγή η καινούργια πραγματικότητα έχει τις ρίζες της βαθιά στην προηγούμενη. Το νέο καθεστώς φέρνει μαζί του τις πιο ριζωμένες συντηρητικές αντιλήψεις, τα πιστεύω, τις συνήθειες, τις αξίες  και άλλα πολλά. Ίσως για αυτό οι πρωτεργάτες της επανάστασης, συχνά, γίνονται τα πρώτα θύματα του νέου καθεστώτος.

Τα πρώτα χελιδόνια της «Άνοιξης» σκόπευαν να απαλλαχτούν από την καταπίεση και τα δεσμά, τις αυθαιρεσίες των αρχόντων, την μοιρολατρία, τις προκαταλήψεις και τις απαρχαιωμένες και ψυχοφθόρες αξίες.
Αλλά η μάζα των «κολασμένων της γης» του Φανών που τους ακολουθούν κάθε φορά, κουβαλά βαρύ και ενσωματωμένο φορτίο από το παρελθόν στην ψυχή και στο DNA του.  Και έτσι όταν κοπάζει η θύελλα, ξανακούγονται οι παλαιοί  γνωστοί  ύμνοι.

Η δικτατορία και κάθε μορφής πολιτικής και κοινωνικής καταπίεσης στην Συρία  δεν είναι καινούργιο φαινόμενο, έτσι και τα εργαλεία της καταπίεσης, απλώς δεν αρμόζει πια στην «Νέα παγκόσμια τάξη». Ο Μακιαβέλι εύλογα και με ακρίβεια τα αναλύει και περιγράφει στον «Πρίγκιπα».
 Ο έλεγχος της οικονομίας, της στρατιωτικής δύναμης και την ιδεολογία. Όταν χαλάσει η ισορροπία ετοιμάζεται το έδαφος για την εξέγερση.
Αυτή τη φορά συμμετείχαν και νέες επιστημονικές συνταγές του “Dr, Gene Sharp: From Dictatorship to Democracy”  βοήθησαν να μην χρειαστεί εξωτερική παρέμβαση από την αρχή αλλά μόνο σαν ανθρωπιστική παρουσία για να σταματήσουν οι αιματοχυσίες.

Η Συρία όμως ακόμα αιμορραγεί, και θα αιμορραγεί όσο υπαρχή διαφωνία στον «Όλυμπο» για την μοιρασιά μεταξύ των θεών.
Ο πατριώτης και ανθρωπιστής Σύριος ποιητής, γνωστός ως Λόρκα του Αραβικού κόσμου που δολοφονήθηκε του 1980, Ο Hasan Al-Khayer الخيّر  حسن  «Χασαν Αλ Χαϊερ»  γράφει:

«Είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι η «ελεύθερη άποψη» είναι το μεγαλύτερο ταμπού στις Αραβικές χώρες.»
Στο γνωστό τεύχος του «Τι μπορώ να πω» γράφει

Τι μπορώ να πω; αν η έκφραση της αλήθειας ακολουθείται από δεσμά, μαστίγια και υγρό σκοτεινό κελί,
Αλλά δεν μπορώ να σιωπήσω γιατί η σιωπή είναι έγκλημα που οδηγεί στην απόκρυψη του φωτός της αλήθειας.
Και δεν μπορώ να πω ψέματα, διότι είναι κακό να πεις ψέμα, Θεός φυλάξοι, δεν θα πω ψέμα.
Υπάρχουν δύο συμμορίες: η μία κυβερνά στ’ όνομα του πατριωτισμού χωρίς να έχει ίχνη από αυτόν.
Και άλλη συμμορία ισχυρίζεται καλή πίστη. Αλλά η θρησκεία απαγορεύει ρητά τις πράξεις τους!
Δύο συμμορίες, άνθρωποι μου να ξέρετε, και οι δύο ήπιαν από το ίδιο καταραμένο νερό.
Λες και δεν έχουν περάσει 30 χρόνια, η σφαγή του «Χαμα» επαναλαμβάνεται και οι δυο συμμορίες συνεχίζουν.
(Η πόλη «Χαμα» καταστράφηκε από τον “Assad” πατέρα το1982, βλ. http://en.wikipedia.org/wiki/Hama_massacre ).

H Qada Al Samman η γνωστή ποιήτρια της Συρίας στο «Είμαι ακόμα άνθρωπος» γράφει:



Αν έρθεις στο σπίτι μου
Φέρε μου ένα μολύβι, ένα μαύρο μολύβι
Για να μουτζουρώσω το πρόσωπο μου
Για να μην φυλακιστώ λόγο ομορφιάς
Να τραβήξω Χ στην καρδιά μου
Για να μην ποθώ
Φέρε μου και μια γομολάστιχα
Για να σβήσω τα χείλη μου
Δεν θέλω να μου μαυρίσουν τα κόκκινα μου τα χείλη
Και ένα σκαλιστήρι, για να ξεριζώσω
Όλα τα θηλυκά μου ένστικτα
Και να οργώσω την ύπαρξη μου..
Λένε έτσι θα πάω πιο εύκολα στο παράδεισο
…………..
……………
Φέρε μου βελόνα και κλωστή…για τη γλώσσα μου
Θέλω να τη ράψω στο ουρανίσκο μου        
Έτσι οι κραυγές μου θα είναι πιο σιωπηλές
ΑΧ.. μην ξεχάσεις το ψαλίδι
Θέλω κάθε μέρα να κουρεύω τις σκέψεις μου
Και το απορρυπαντικό
Για το πλύσιμο του μυαλό μου.
………………………….
…………………………
Και εμείς όταν βλέπουμε τις ειδήσεις στο TV αναρωτιόμαστε
Συρία; ….. γιατί;

Πηγή

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

...ό,τι έχετε ευχαρίστηση..