...ΣΤΟ ΕΝΔΙΑΜΕΣΟ...

...Βυθίστηκε νωχελικά στον αναπαυτικό,πλαισιωμένο με τεράστιες μαξιλάρες καναπέ,παρήγγειλε τον διπλό ελληνικό καφέ,άνοιξε το τεφτέρι της και άρχισε να σημειώνει...

  Ο αργιλές απέναντί της κόχλαζε και ένας πυκνός καπνός ανέβλυζε τριγύρω του.
Το άρωμά του,έντονο και μεθυστικό της τρύπαγε τα ρουθούνια.Η Λιβανέζικη μουσική,παρέα με το κατάλληλο σκηνικό που πλαισιωνόταν από ξύλινα σκαλιστά τραπεζάκια,ριχτάρια σε έντονα χρώματα και κουρτίνες,βαριές μεν,αλλά φιλικές δε στο κατάλληλο φώς της ημέρας,στάθηκαν ικανά να την βάλουν σε διαδικασία ταξιδιού..
Ζήλεψε και αποφάσισε να γίνει και εκείνη κομμάτι του σκηνικού.
Ραχάτι,αραλίκι ,χάζι...
Η μπόρα,ο,τιδήποτε άλλο ήταν,παρά ξαφνική.Εκείνη την στιγμή δυνάμωσε ακόμα περισσότερο.
Ο ουρανός σκοτείνιασε και ο χώρος απέκτησε ξαφνικά διαφορετικά χρώματα.
Ήταν σαν να βρισκόταν σε σκηνή βεδουίνου...

Ξενέρωτοι,κοκκινομούρηδες βόρειοι τουρίστες,έτρεχαν να προφυλαχτούν από την καταιγίδα,προλαβαίνοντας όμως να ρίξουν βιαστικές και περίεργες ματιές στους υπό χρήση αργιλέδες.
Αποφάσισε να τους αυξήσει σε 5 από τους  4 που ήταν  ήδη σε λειτουργία.
Τέτοια ευκαιρία δεν θα την άφηνε να πάει χαμένη..
Οι σελίδες στο σημειωματάριό της άρχισαν να γεμίζουν,ενώ βροντές και αστραπές σκίαζαν την όλη περιοχή.
Έγραφε,..έσβυνε .,χάζευε...,σημείωνε..
Στους πρωταγωνιστές του σκηνικού,προσετέθηκε λίγο αργότερα και ένας ηλικιωμένος κύριος,εφοδιασμένος με τα "απαραίτητα "εργαλεία .
Κάθησε απέναντί της.Ήταν μουγκός και με νοήματα την ρώτησε ,αν την πείραζε να μοιραστεί το τραπέζι μαζί της.Του έδωσε να καταλάβει ότι ευχαρίστως θα το μοιραζόταν μαζί του,με αντάλλαγμα μία παρτίδα τάβλι..
Άλλο που δεν ήθελε και εκείνος.!Ήταν η πρώτη φορά που έπαιζε τάβλι,χωρίς συνοδεία..φωνών!
Σκηνή,βωβού κινηματογράφου...

   Η "ταβλο-αναμέτρηση" ,τέλειωσε άδοξα για εκείνη,με σκορ 4-3.Αλλοίμονο τώρα..!
Ο  Λιβανέζος "αργιλετζής"-δεν ήξερε πώς να τον ονομάσει-ανανέωνε συνέχεια τα καρβουνάκια.
.."Να ξέρεις να περνάς και μόνη σου καλά",σκέφτηκε.Μία υπόσχεση ,που είχε δώσει πολύ παλιά στον εαυτό της και την τηρούσε κατά γράμμα όποτε της δινόταν η ευκαιρία...Χαμογέλασε...

  Για τις υπόλοιπες ημέρες της εκεί παραμονής της,δεν έκανε σχέδια.Ποτέ δεν προγραμμάτιζε τις επόμενες κινήσεις της όταν βρισκόταν σε περίοδο διακοπών.Έστω και μίνι..
Βρισκόταν ήδη μία ημέρα στην περιοχή και έφερε στο νού της τα μέχρι εκείνης της στιγμής ,βιώματα και εικόνες.
Απλά,ήταν κάτι παραπάνω από καταπληκτικά,με σημαντικό παράγοντα,την συνάντηση με αγαπημένο πρόσωπο.Τελικά το αναπάντεχο,αποτελεί πάντα την καλύτερη,ευχάριστη έκπληξη..

  Η μπόρα σταμάτησε επιτέλους,και " η σκηνή του βεδουίνου" πλημμύρισε από το φώς του ήλιου,ενώ οι βροντές συνέχισαν το σταθερό τους τέμπο.
Οι τουρίστες συνέχιζαν να παρευλάνουν αδιάκοπα,κρατώντας ομπρέλλες και φορώντας ,σταθερά,σανδάλια με κάλτσες...
Αυτό το ξενέρωτο "street fashion",πάντα της προκαλούσε γέλια !.Οπως και τώρα..

Η λιακάδα αποφάσισε να επικρατήσει,οπότε εκείνη έκλεισε το σημειωματάριό της,μάζεψε τους χάρτες της και συνέχισε την...οικονομική ενίσχυση της τουριστικής περιοχής,ως άλλη τυπική,ξενέρωτη τουρίστρια...