...ΝΑ ΣΕ ΚΑΨΩ ΓΙΑΝΝΗ..

..Έχω πολλά στραβά..!

Ένα από αυτά,είναι οι χείριστες σχέσεις μου που διατηρώ με τον ιατρικό κλάδο..Α!πα!πα!,μην μου πείτε να πάω σε γιατρό!Θα πρέπει να έχω φτάσει στο ΑΜΗΝ ,..για να αποφασίσω να με..πάνε!

..Έτσι λοιπόν,μετά από μουλάρωμα 2 ετών,αποφάσισα να κάνω κάποιες επαναληπτικές εξετάσεις,οι οποίες εκκρεμούσαν από τότε..
Το αντικείμενο των εξετάσεων,ήταν ο θυρεοειδής μου και γενικές εξετάσεις αίματος...

Ο παρακάτω διάλογος,είναι πέρα για πέρα αληθινός και έγινε μεταξύ εμού και του ενδοκρινολόγου μου..

( γιατρός)

-Από ότι έχεις καταλάβει και εσύ,τα αποτελέσματα των εξετάσεων δείχνουν την πλήρη αμέλειά σου..Ο αδένας σου έχει απορρυθμιστεί τελείως και πρέπει να αυξήσεις το καθημερινό σου χάπι..,το ζάχαρό σου…,το ουρικό σου οξύ…,η χοληστερίνη σου…,μπλα..,μπλα,..μπλα….

…Ακόμα στον μονόλογο είμαστε..,ο διάλογος δεν άρχισε ακόμα,μέχρι την στιγμή,που

(εγώ-)

-Μήπως θα πρέπει να κάνω και κάποιες άλλες ειδικές ορμονολογικές εξετάσεις,γιατρέ?

(γιατρός)_

-Κοίτα να δείς..Όταν θα έρθει η στιγμή,επειδή σε βλέπω ότι είσαι δραστήριο και ζωηρό άτομο,θα ήθελα να σκεφτείς την περίπτωση της λήψης ορμονών.Αλλά σκέψου το με την ησυχία σου και μου απαντάς..
( εγώ)

..Με ένα πανηλίθιο και απορημένο ύφος,γεμάτη απορία,τον ρωτάω..

-"και γιατί δεν μου επιβάλλεις τις ορμόνες,παρά μου τις προτείνεις,αλλά με προσωπική μου ευθύνη?.."
( γιατρός)

-Η λήψη ορμονών προλαμβάνει το γήρας..,εννοώ,την δημιουργία των ρυτίδων,την χαλάρωση του στήθους,την αφυδάτωση του δέρματος και εσύ ακόμα είσαι "μικρή",για να μπεις από τώρα σε αυτή την διαδικασία..

( εγώ)

Με το ίδιο κολλημένο χαζό ύφος..-"Ναι,αλλά δεν μου απάντησες,γιατί μου τις προτείνεις,αλλά με δική μου ευθύνη??..έχουν κάποιες παρενέργειες?.."

(γιατρός)

-Ποιές?..οι ορμόνες?

Μπά,μωρέ!..απλά,σε 5 ή 10 χρόνια,μπορεί να προκαλέσουν ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΟΥ ΣΤΗΘΟΥΣ!!!!!!!

(εγώ)

-!!!!!!!!!!!!!Α!εντάξει βρε τότε!Να τον παραγγείλω από τώρα,για να είμαι σίγουρη!

Αλλά..όλα κι΄'ολα θα έχω κερδίσει την..αιώνια νεότητα!..αυτό που το πάς??..προ πάντων όλων,το τσίτωμα…

..Πήρα λοιπόν τις μελλοντικές μου ρυτίδες,το μελλοντικό χαλαρό μου σώμα και το προσεχώς αφυδατωμένο δέρμα μου και το έβαλα στα πόδια…!!

..Εξ'άλλου όπως είπε και εκείνος,είμαι ακόμα δραστήριο και ζωηρό άτομο..,οπότε το κατοστάρι ,το καλύπτω άνετα …ακόμα!..

...ΠΛΑΤ(Α)ΝΙΚΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ..

-Ε!ψιτ,σε σένα μιλάω,εσύ που διαβάζεις κρεμασμένη στην αιώρα σαν τις μαιμούδες…-
-Ποιος είναι..?ποιός μίλησε..?σε μένα μίλησες..?-
-Ναι,εγώ,κοίτα λίγο πιο ψηλά,ή μήπως θέλεις να σκύψω περισσότερο?Είμαι το κλαδί του πλάτανου που κρέμεται επάνω από το κεφάλι σου!Καιρό τώρα ήθελα να σου πιάσω την κουβέντα,αλλά δεν εύρισκα το θάρρος!!



-Βλέπεις,είμαι λίγο ντροπαλός..!Θέλω τόσα να σου πώ,αλλά δεν εύρισκα τον τρόπο..Τώρα λοιπόν βρήκα την ευκαιρία και θέλω να τα πούμε οι δυό μας λιγάκι...



-Η αλήθεια είναι ότι χρόνια τώρα αναρωτιόμουν για την ύπαρξή σου,από την πρώτη φορά που σε γνώρισα!Μου έκανε μεγάλη εντύπωση το μέγεθός σου,ο όγκος σου,η πυκνότητα του φυλλώματός σου και θα ήθελα πολύ να μάθω την ιστορία σου
-Είμαι έτοιμος να σου λύσω κάθε απορία σου!Έχω και εγώ ορισμένα ερωτήματα που θέλω να σου θέσω.Λοιπόν,ξεκινάς,ή ξεκινώ?Μάλλον άρχισε εσύ καλύτερα πρώτη,μιας και οι κυρίες πάντα προηγούνται..



-Πες μου πρώτα απ’όλα,πόσων χρονών είσαι και πώς «γεννήθηκες» σε αυτό το μέρος।
-Αρχίζεις βλέπω με τα δύσκολα…Μμμ,να σου απαντήσω,όσο δείχνω??
Μπα!δεν θα ήταν σωστό για την ιδιοσυγκρασία μου॥!..Άκου λοιπόν την ιστορία μου…..
...Γεννήθηκα πριν 85 περίπου χρόνια,με τα καλοκαίρια μαζί.
Εδώ που βλέπεις,περνούσε ένα ποτάμι,που κάλυπτε όλη την γύρω περιοχή,εξ’ου και οι πέτρες που υπάρχουν παντού εδώ γύρω,και που ακόμα δεν έχεις καταφέρει ούτε εσύ,ούτε οι προγενέστεροι νοικάρηδες να εξαφανίσετε!…Ήμουν μόνος στην περιοχή,μαζί με τον απέναντι πλάτανο,και δεσπόζαμε σαν αυτοκράτορες με την παρουσία μας στον όλο χώρο.
Οι δύο αυτοί κορμοί μου που βλέπεις,γύρω από τους οποίους έχεις δέσει την αιώρα σου,είναι στην πραγματικότητα παιδιά μου!
Δημιουργήθηκαν από το κυρίως σώμα μου,που αποτελεί την βάση του όλου δέντρου!Τρομερό έτσι?..


..Πριν 15 λοιπόν χρόνια,αγόρασαν κάποιοι αυτή την έκταση και έκτισαν το σπίτι που μένεις τώρα εσύ και το ευχαριστιέσαι..Ήμουν τότε στην ..εφηβεία μου και μου άρεσε το γεγονός που άρχισε να παίρνει ζωή αυτό το μέρος…Δεν θα ήμουν πια μόνος,σκεφτόμουν,και επιτέλους θα βρισκόταν κάποιος που θα καταλάβαινε την αξία μου…

-Πες μου κι άλλα..ποιό είναι το ύψος σου?Μέχρι πού φτάνουν οι ρίζες σου?,πόσα χρόνια θα ζήσεις ακόμα?
-Ένα-ένα κυρία μου τα ερωτήματα…Και σταμάτα πια να με φωτογραφίζεις συνέχεια!
Σου είπα ότι είμαι ντροπαλός και όλο αυτό τον καιρό,σε βλέπω να με φωτογραφίζεις συνεχώς και σταματημό να μην έχεις !
Άσε πια και αυτούς από το GOOGLE EARTH॥,έτσι δεν το λένε?.φάτσα –κάρτα με έχουν..!Πού μείναμε?? ΑΑ!στα διαπιστευτηριά μου…Λοιπόν,συνεχίζω…
…Το ύψος μου είναι 13 μέτρα,χωρίς ..τακούνια!..και όσο είναι το ύψος πάνω από τη γή,τόσο είναι και κάτω από αυτήν!Υπολόγισε λοιπόν,ότι οι ρίζες μου,βρίσκονται σε βάθος 13 περίπου μέτρων κάτω από το έδαφος,με πολλά παρακλάδια και με ατέλειωτη δροσιά,γιατί στο βάθος αυτό,σε πληροφορώ,ότι ρέει άφθονο νερό,το οποίο με κρατά ζωντανό και ζωηρό!..
..Πόσο θα ζήσω..??Δεν θα πεθάνω ποτέ ..κουφάλα νεκροθάφτη..!Χο!χο!χο! Είμαι ακόμα μικρός για να σκέφτομαι το τέλος..!
Όσο κυλά από κάτω μου το νερό,όσο με προσέχετε και με φροντίζετε θα συνεχίσω να υπάρχω και με την σειρά μου να σας προσφέρω όλα όσα για τα οποία πρέπει να δικαιολογώ την παρουσία μου…Η σειρά μου τώρα να κάνω ερωτήσεις……
..Την προηγούμενη εβδομάδα,έκοψες 4 από τα κλαδιά μου…,μπορώ να ρωτήσω τον λόγο?,,την ίδια μέρα πάλι,σε έκοψα να κάνεις κάτι περίεργα στο χώμα,στο σημείο κάτω από την αιώρα σου,για εξήγησέ μου σε παρακαλώ,γιατί λόγω του ύψους μου δεν μπόρεσα να διακρίνω λεπτομέρειες..




-Τα 2 από τα κλαδιά που σου έκοψα,ήταν γιατί με τον όγκο τους,στρίμωχναν το κυπαρίσσι και δεν το άφηναν να αναπτυχθεί!Δεν νομίζω ότι προξένησαν και μεγάλη απώλεια!॥,τα άλλα 2 τα έκοψα,γιατί εμπόδιζαν την διέλευσή μας στην είσοδο του σπιτιού।
Δεν σε προλαβαίνω αδελφάκι μου!Μετά το κλάδεμα που σου έριξαν πέρυσι το φθινόπωρο,μεγαλώνεις σαν την μαγική φασολιά του Τζακ!..Όσο για τα περίεργα πράγματα που έκανα στο χώμα,κάτω από την υπέροχη σκιά σου,ήταν το γκαζόν που έσπειρα,για να ομορφύνω ακόμα περισσότερο τον χώρο στον οποίο υπάρχεις επιβλητικά..
….και πού είσαι ακόμα??…..Έχω στο μυαλό μου και πολλά ακόμα πράγματα για τη πάρτη σου….Σκέφτομαι να σου βάλω ..φωτάκια!!!!-
-ΦΩΤΑΚΙΑ???ΟΧΙ!ΜΗ! Σε παρακαλώ!!!Μην με κάνεις χριστουγεννιάτικο δέντρο..!,είμαι ΠΛΑΤΑΝΟΣ!,μην το ξεχνάς αυτό!!..
-Μην τρομάζεις..!Σκέφτομαι απλά ,να σου βάλω γύρω από την χοντρή σου βάση ηλιακά φωτάκια,ούτως ώστε,το βράδυ,να φωτίζει όλο το φύλωμά σου!..Πως σου φαίνεται??---

-Μμμμ!,αν είναι έτσι,τότε καλά θα κάνεις…Ένας πλάτανος σαν εμένα,θα πρέπει να είναι ορατός και το βράδυ…!Η ομορφιά πρέπει να φαίνεται όλες τις ώρες…

-Διακρίνω μία μετριοφροσύνη,μπορώ να πώ…
Πέρα από τις πλακίτσες μας,θα πρέπει να γνωρίζεις πολλά μυστικά και ιστορίες στα τόσα χρόνια ζωής σου
-Και..κουτσομπόλα η κυρία..?? Ε!η αλήθεια είναι,ότι έχουν δει τα μάτια μου..-συγνώμη-τα κλαδιά μου –ήθελα να πω,χιλιάδες περίεργα πράγματα…
Έχω φιλοξενήσει εκατοντάδες σπιτικά σπουργιτιών,έχουν γεννηθεί στα φυλλώματά μου χιλιάδες αυγά διαφόρων πουλιών,έχουν ξεσπιτωθεί βίαια από αρπακτικά,εκατοντάδες φωλιές,,καθημερινά επί χρόνια,αποτελώ την παιδική χαρά νεογνών,όπου άνετα παίζουν κρυφτό στο πυκνό μου φύλωμα..,-χωρίς να τα μαρτυρώ-,έχω νοιώσει χιλιάδες σεισμούς να μου..γαργαλούν τις ρίζες μου..,αλλά ένα πράγμα μόνο δεν έχω νοιώσει τόσο έντονα όλα αυτά τα χρόνια…
-Για πές!,για πές…μου αρέσουν οι εκμυστηρεύσεις σου..!
-…Την αγάπη και την φροντίδα που δέχομαι από εσένα και την οικογένειά σου!
Πρώτη φορά στην μέχρι τώρα..σύντομη ζωή μου,συνειδητοποιώ την αξία μου και ό,τι σημαίνω για εσάς τους ανθρώπους!..και ομολογώ ότι είμαι πολύ συγκινημένος..!
Και ξέρω,ότι και το φθινόπωρο που θα αρχίσω να φυλλοροώ,θα πάρεις παλι την τσουγκράνα,όπως τότε,πριν 5 χρόνια και επί μέρες θα μαζεύεις τα κίτρινα και ξερά μου φύλλα για να τα χρησιμοποιήσεις για προσάναμμα στο τζάκι σου..!



..Ξέρεις…εμ!να!ήθελα να σου πώ,…,ότι χάρηκα πολύ που ξαναγυρίσατε…Η αλήθεια είναι ότι μου λείψατε τόσα χρόνια…..,και δεν θέλω να ξαναφύγετε..,
Σου υπόσχομαι,ότι όσο υπάρχετε εδώ,θα συνεχίσω να σας ευχαριστώ και να σας προσφέρω τις ιδιότητές μου…,γιατί μόνο εσείς έχετε καταλάβει την αξία μου,από όσους πέρασαν μέσα σε αυτά τα 5 χρόνια.
Α!και η αιώρα,όλα τα λεφτά!!
Με τιμά υπερβολικά η ύπαρξή της..!
-Σε ευχαριστώ καλέ μου Πλάτανε!Υπόσχομαι,ότι όσο μείνουμε,δεν θα πάψω ποτέ να σε παινεύω και να σε..φωτογραφίζω όλες τις εποχές του χρόνου..!
Είσαι ένας ανεκτίμητος θησαυρός,που πολλοί θα ήθελαν να είχαν..!

…ένα απότομο αεράκι,κούνησε βίαια την αιώρα με αποτέλεσμα να βρεθώ κάτω από αυτήν!ενώ μου φάνηκε πως άκουσα μια λεπτή φωνούλα,να με ρωτάει,αν χτύπησα…..

...ΘΑΛΑΣΣΙΝΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ...

३-ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟ ΑΥΡΙΟ।
..
..Η όμορφη παρένθεση της ρότας τους,έφτανε στο τέλος της και την επόμενη ημέρα έπρεπε να ξανασηκώσουν τις άγκυρες,να ξαναφορέσουν τις στολές τους,να αποχαιρετήσουν τις παραμυθένιες τους στιγμές που έζησαν την τελευταία εβδομάδα στο γεμάτο ζωή,αλλά με πολλές αντιθέσεις SANTO DOMINGO

Ήταν μία εβδομάδα,που κάθε ναυτικός έχει το δικαίωμα να βιώσει ,σαν ανταπόδοση των πολύμηνων και επικίνδυνων ταξιδιών του στις θάλασσες του κόσμου.Και ήταν αυτή ακριβώς η εβδομάδα που περίμενε ο καπταν-Μάνος και το πλήρωμά του να ζήσουν !
Οι ζεστές βραδιές ,το πολύ πιοτί,οι σαγηνευτικές και με εξωτική ομορφιά γυναίκες του τόπου,στάθηκαν ικανοί παράγοντες,για να διατηρηθούν οι μνήμες αναλλοίωτες ΄και το λιμάνι του "ΑΓΙΟΥ",να αποτελέσει σταθμό και το σημαντικότερο κεφάλαιο στο θαλασσινό οδοιπορικό του καπετάνιου μας.

...Τελευταίο βράδυ στη γή της επαγγελίας.Την επομένη θα σήκωναν άγκυρες για Βόρειο Ευρώπη.
Ο καπετάν Μάνος,παρ ότι χρόνια στα τιμόνια των καραβιών,ήταν η πρώτη φορά που αισθάνθηκε άβολα με τον νέο τους προορισμό
Δεν το ήθελε αυτό το ταξίδι,αυτή την εποχ.
Ήταν ένα ταξίδι επικίνδυνο,από τα πιο επικίνδυνα που θα μπορέσει να κάνει ένας ναυτικός.
Μία αλλαγή στα σχέδια και έπρεπε τώρα,να διασχύσει έναν Ατλαντικό που έβραζε στην περίοδο που άρχιζαν οι μουσώνες.

Γεμάτος από αόριστα δυσάρεστα συναισθήματα,βγήκε αφηρημένος από το LE MERIDIEN,το ξενοδοχείο που τους φιλοξένησε για μία εβδομάδα.
Στην είσοδο του ξενοδοχείου τον περίμενε ταξί για να τον πάει στο λιμάνι,αλλα την τελευταία στιγμή ο καπετάνιος αποφάσισε να περπατήσει για τελευταία φορά στα σοκκάκια της περιοχής για να βάλει τις σκέψεις του σε μία τάξη...

Για κάποιον λόγο,τα βήματά του τον οδήγησαν σε μία απομονωμένη γειτονιά,όπου, από ώρα είχαν σταματήσει οι ενέμελες φωνές και τα παιχνίδια των μικρών παιδιών..
Επικρατούσε περίεργη ησυχία...
Ξαφνικά συνειδητοποίησε ότι δεν άκουγε τους απόηχους της σάλσα από τα μπαράκια της περιοχής.Ένα ελαφρύ αεράκι φύσηξε,αλλά μόνο για εκείνον!Του χάιδεψε το πρόσωπο,χωρίς να κουνήσει ούτε ένα φύλλο από τα διπλανά του δέντρα...
Αισθάνθηκε μία αδιόρατη κίνηση κάπου μπροστά του και προσπάθησε να την ακολουθήσει με τα μάτια του.
Τα πόδια του ακολούθησαν το βλέμμα του,όπου τον΄οδήγησαν μπροστά της!

Βρέθηκε μπροστά σε μία πανέμορφη θεά,βγαλμένη από άλλους κόσμους και εποχές ντυμένη με κουρέλια,έχοντας στην αγκαλιά της ένα βρέφος.
Τα μάτια της,πράσινα,έντονα,πράγμα περίεργο για μία μιγάδα,τον μαγνήτισαν στη στιγμή.Με κόπο προσπάθησε να τα αποτραβήξει την ματιά του και να κοιτάξει φευγαλέα το μωρό..
Εκείνη παρέμεινε ακίνητη κοιτάζοντας τον βαθειά στα μάτια,χωρίς να ψελλίσει ούτε μία λέξη..
Ο καπετάν Μάνος,χωρίς καμμία σκέψη,βγάζει όσα χρήματα είχε στις τσέπες του και τα βάζει μέσα στην κουβέρτα του μωρού.
...-" Espera aquί"..,της ψιθύρισε και έτρεξε να βρεί τους υπόλοιπους.Μάζεψε όσα χρήματα μπορούσε από αυτούς χωρίς να τους δώσει ούτε μια εξήγηση και γύρισε τρέχοντας σε εκείνην.
Μάζεψε αρκετές χιλιάδες πέσσος,αρκετά χρήματα ,για μερικά χρόνια.Της τα έδωσε στο χέρι και γυρνώντας να φύγει ,εκείνη τον τράβηξε από το μανίκι.

Είδε δύο πανέμορφα γκρίζα μάτια γεμάτα δάκρυα και ευτυχία!
Μάτια που εκλαιγαν και γέλαγαν μαζί..
"-Senior,de donde eres y de que te dedicas?..( κύριε,από που είσαι και τι δουλειά κάνεις;)
"-Soy Griego..marinero",της απάντησε ψελλίζοντας.
"-Que tengas mucha suerte y buenos viajes..",( να έχεις πολλή τύχη και καλά ταξίδια),του ευχήθηκε..


Γύρισε στο καράβι,γεμάτος περίεργα συναισθήματα αλλά με μία ανεξήγητη αγαλλίαση!
Τα ξημερώματα σάλπαραν..
...Η θάλασσα,μέχρι την Γερμανία ,ήταν λίμνη..Σε όλο το ταξίδι τους είχαν άπνοια!
Ήταν ένα ταξίδι μαγευτικό,ήρεμο,μοναδικό,ανεπανάληπτο..!

..Για "σταυρό",ο καπετάν Μάνος είχε δύο γκρίζα δακρυσμένα μάτια και μία ευχή που του ψιθύριζε στο αυτί ,κάθε φορά που σφύριζε η μπουρού.."-que tengas buena suerte..."

...ΟΤΑΝ Η ΦΥΣΗ ΤΣΑΤΙΖΕΤΑΙ...

Για περισσότερες..πληροφορίες και για να αισθανθούμε για άλλη μια φορά δέος μπροστά στα φαινόμενα της φύσης,επισκεφτείτε ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ το:

http://www.boston.com/bigpicture/2010/04/more_from_eyjafjallajokull.html

...ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΗΣ ΧΑΙΔΩΣ...

...Από τον Χρήστο Μιχαηλίδη

" Η ΧΑΪΝΤΙ είναι ιδιοκτήτρια ενός μπαρ στο Βερολίνο. Προκειμένου να αυξήσει τις πωλήσεις της, αποφασίζει να επιτρέψει στους πιστούς της πελάτες -οι περισσότεροι εκ των οποίων είναι άνεργοι αλκοολικοί- να πίνουν όσο θέλουν τώρα και να πληρώνουν αργότερα. Οποτε έχουν και όπως μπορούν. Η ίδια καταγράφει λεπτομερώς όλα τα ποτά που καταναλώνονται σε λογιστικά βιβλία και έτσι, με αυτόν τον τρόπο, ουσιαστικά, χορηγεί δάνεια στους πελάτες της.

ΜΑΘΑΙΝΕΤΑΙ πολύ γρήγορα αυτό το «σύστημα της Χάιντ» (που, στα ελληνικά, θα τη λέγαμε Χάιδω!), και πολύς κόσμος αρχίζει να πλημμυρίζει το ωραίο της μπαράκι. Εκμεταλλευόμενη την ελευθερία που νιώθουν οι πελάτες, τώρα που εκείνη τους απάλλαξε από το βάρος της άμεσης πληρωμής, η Χάιντι αυξάνει τις τιμές του κρασιού και της μπύρας, που είναι τα ποτά που καταναλώνονται περισσότερο. Ο όγκος των πωλήσεών της, βεβαίως, αυξάνεται θεαματικά.

ΕΝΑΣ νέος και δυναμικός σύμβουλος πελατών σε μια τοπική τράπεζα, αναγνωρίζει ως μελλοντικά πολύτιμο περιουσιακό στοιχείο της επιχείρησης το ποσό που θα προκύψει από την αποπληρωμή της πίστωσης που παίρνουν οι πελάτες και αυξάνει το δανειοληπτικό όριο της Χάιντι. Δεν έχει, ο τραπεζικός σύμβουλος, κανέναν λόγο ανησυχίας, καθ’ ότι υπάρχουν ως εγγύηση τα ίδια τα χρέη των αλκοολικών. Στα κεντρικά γραφεία της τράπεζας, ειδικοί τραπεζικοί μετατρέπουν αυτό το περιουσιακό στοιχείο σε τραπεζικά προϊόντα με τις ονομασίες «Πιοτ-ομόλογα», «Αλκ-ομόλογα» και «Εμετ-ομόλογα». Αυτά τα προϊόντα εμπορεύονται κατόπιν στις παγκόσμιες αγορές. Κανείς δεν ξέρει πραγματικά τι σημαίνουν αυτές οι… περίεργες ονομασίες των ομολόγων και πώς αυτά είναι εγγυημένα. Ομως, καθώς οι τιμές τους αυξάνονται διαρκώς, μεγαλώνει η ζήτησή τους και γίνονται μπεστ-σέλερ τραπεζικά προϊόντα.

ΜΙΑ μέρα, παρ’ όλο που οι τιμές συνεχώς ανεβαίνουν, ένα στέλεχος της τράπεζας, με ειδικότητα σε θέματα «μάνατζμεντ ρίσκου», αποφασίζει και η απόφασή του γίνεται δεκτή, ότι ήρθε καιρός, σιγά-σιγά, η τράπεζα να αρχίσει να απαιτεί την αποπληρωμή των χρεών που συσσωρεύτηκαν από τους πότες στο μπαρ της Χάιντι. Ομως, οι αλκοολικοί άνεργοι αδυνατούν, βεβαίως, να αποπληρώσουν τα δάνειά τους, αφού είναι άνεργοι οι άνθρωποι, κάτι που δεν έκρυψαν ποτέ, ούτε από τη Χάιντι, ούτε από τους τραπεζίτες. Ταυτόχρονα και ως συνέπεια αυτού, η Χάιντι δεν μπορεί να είναι συνεπής προς τις δανειοληπτικές της υποχρεώσεις και κηρύττει χρεωκοπία.

To «Ποτ-ομόλογο» και το «Αλκ-ομόλογο» χάνουν το 95% της αξίας τους. Το «Εμετ-ομόλογο» πάει λίγο καλύτερα και πέφτει μόνον κατά 80%. Οι προμηθευτές του μπαρ της Χάιντι είχαν δώσει στην πελάτισσά τους, τον καιρό που όλα ήταν καλά κι ωραία, πολύ ελαστικούς όρους για την αποπληρωμή των χρεών της προς αυτούς, αλλά έχοντας επενδύσει και οι ίδιοι σε αυτά τα τραπεζικά ομόλογα, είναι τώρα μπροστά σε μια νέα, διαφορετική κατάσταση.

Ο προμηθευτής των κρασιών χρεωκοπεί και εκείνος που της πουλούσε μπύρες εξαγοράζεται από έναν ανταγωνιστή του. Η τράπεζα, έπειτα από μαραθώνιες και δραματικές διαβουλεύσεις όλων των πολιτικών κομμάτων, σώζεται με γενναία χρηματική ένεση από το κράτος, το οποίο αποφασίζεται να βρεις τους πόρους αυτούς από έναν καινούργιο φόρο, που θα βαραίνει μόνον εκείνους που δεν καταναλώνουν αλκοόλ..."

...Ο ΒΙΟΛΙΣΤΗΣ...

Ουάσιγκτον. Σταθμός του μετρό. Ένα κρύο πρωϊνό τον Γενάρη του 2007. Επαιξε έξι κομμάτια του Μπαχ για περίπου 45 λεπτά. Στο διάστημα αυτό, περίπου 2 χιλιάδες άτομα πέρασαν από το σταθμό, οι περισσότεροι καθ'οδόν για τη δουλειά τους. Μετά από 3 λεπτά ένας μεσήλικας πρόσεξε οτι κάποιος έπαιζε μουσική. Βράδυνε το βήμα του, σταμάτησε για λίγα δευτερόλεπτα και μετά προχώρησε βιαστικός για τον προορισμό του.

4 λεπτά αργότερα ο βιολιστής εισέπραξε το πρώτο του δολλάριο: μια γυναίκα έριξε τα χρήματα στο κουτί του και χωρίς να σταματήσει συνέχισε το δρόμο της.
6 λεπτά, ένας νεαρός έγειρε στον τοίχο για να τον ακούσει, μετά κοίταξε το ρολόι του και συνέχισε να περπατά.
10 λεπτά, ένα αγοράκι 3 ετών σταμάτησε, αλλά η μητέρα του το έσυρε βιαστικά να συνεχίσει, καθώς το παιδί σταμάτησε για να δει τον βιολιστή. Τελικά η μητέρα έσπρωξε δυνατά το παιδί και το παιδί ξανάρχισε να περπατά γυρνώντας ολοένα το κεφάλι προς τα πίσω. Την ίδια αντίδραση είχαν και πολλά άλλα παιδιά. Όλοι, χωρίς εξαίρεση, οι γονείς τα πίεζαν να προχωρήσουν.
45 λεπτά: ο μουσικός συνέχισε να παίζει। Μόνον 6 άνθρωποι είχαν για λίγο σταματήσει. Περίπου 20 άτομα του άφησαν χρήματα χωρίς να διακόψουν το ρυθμό τους. Συγκέντρωσε συνολικά 32 δολλάρια.
1 ώρα: τελείωσε το παίξιμο και μια σιγή απλώθηκε παντού. Κανείς δεν το πρόσεξε. Κανείς δε χειροκρότησε ούτε υπήρξε έστω κάποιο ίχνος αναγνώρισης.

Κανείς δεν το 'ξερε, αλλά ο βιολιστής ήταν ο Τζόσουα Μπελλ, ένας από τους καλύτερους μουσικούς του κόσμου। Επαιξε ένα από τα πιο δύσκολα κομμάτια που έχουν ποτέ γραφτεί, με ένα βιολί αξίας 3,5 εκατομμυρίων δολλαρίων। Δύο μερες νωρίτερα, ο Τζόσουα Μπελλ γέμισε ασφυκτικά ένα θέατρο στη Βοστώνη, σε συναυλία που η μέση τιμή του εισιτηρίου άγγιξε τα 100 δολλάρια.

Πρόκειται για πραγματικό γεγονός.
Ο Τζόσουα Μπελλ έπαιξε ινκόγκνιτο στο σταθμό του μετρό στα πλαίσια ενός κοινωνιολογικού πειράματος που οργάνωσε η Ουάσιγκτον Ποστ για την αντίληψη, το γούστο και τις προτεραιότητες των ανθρώπων.
Το ερώτημα που προέκυψε: σε ένα ουδέτερο περιβάλλον και σε ακατάλληλη ώρα, μπορούμε να αντιληφθούμε την ομορφιά; Σταματούμε για να την απολαύσουμε; Αναγνωρίζουμε το ταλέντο όταν εκδηλώνεται σε ασυνήθιστα χωροχρονικά πλαίσια;
Ενα συμπέρασμα που πιθανώς μπορεί να εξαχθεί από το συγκεκριμένο πείραμα είναι:
...Αν δεν έχουμε ένα λεπτό για να σταματήσουμε και ν'ακούσουμε έναν από τους καλύτερους μουσικούς του κόσμου, να παίζει ένα από τα ωραιότερα κομμάτια που γράφτηκαν ποτέ, με ένα από τα ομορφότερα μουσικά όργανα ... πόσα άλλα πράγματα χάνουμε άραγε;..

...ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΜΑΕΣΤΡΟΣ...

...Λένε,ότι άμα συγχρονισθεί όλος ο πληθυσμός του πλανήτη ΓΗ ,την ίδια ημέρα,την ίδια ώρα ,το ίδιο δευτερόλεπτο και δώσει ένα σάλτο,θα ΄καταφέρει να την γυρίσει ανάποδα...
Και περιμένω εγώ η αφελής το εναρκτήριο σάλπισμα από αυτόν που θα μπορέσει να σταματήσει για ένα δευτερόλεπτο την τρελλή αυτή πορεία του πλανήτη,της οποίας αποτελούμε το κέντρο।
Εις μάτην όμως!Συνεχίζουμε να στροβιλιζόμαστε πέφτοντας ο ένας επάνω στον άλλον,κάνοντας περιστροφές γύρω από τους εαυτούς μας,ψάχνοντας να βρούμε τις άκρες,χωρίς όμως να έχουμε καταλάβει ότι τις έχουν ήδη....κόψει!

Δεν μπορώ ρε φίλε μόνη μου να σταματήσω αυτή την παράνοια!Χρειάζομαι βοήθεια!,δεν μπορώ να αποδεχτώ τίποτα από όλα αυτά που διαδραματίζονται μπροστά στα μάτια μας και τις ζωές μας...Είναι βρώμικο αυτό το παιχνίδι που μας βάλανε να παίξουμε ,δεν το βλέπεις;
Είναι άνισο।
...Ο άνθρωπος,το μεγαλύτερο ζώο του πλανήτη,λουφάζει μπροστά στα ομοειδή τέρατά του,ενώ η φύση αρχίζει να ξυπνά άγρια,ξερνώντας στάχτη απο τα σωθικά των κοιμισμένων ηφαιστείων,σκεπάζοντας ΄τα θύματα του ανίερου αυτού πολέμου...
.......................
Μας περικύκλωσαν με οθόνες,πολλές οθόνες!Οθόνες Η/Υ,οθόνες τρισδιάστατες τηλεοράσεων,οθόνες κινητών,οθόνες μέσα από τις οποίες μας περνάνε τα μηνύματά τους...
Για να ξεχαστούμε λες,ή για να μεταλλαχτούμε αυτόματα σε άβουλα ρομποτάκια;..
...Γυρνάει τρελλά ο πλανήτης και έτσι όπως στροβιλίζεται μας ζαλίζει!Και δεν βρίσκεται κανένας να του βάλει μια τρικλοποδιά να σταματήσει την ΄γυροβολιά του
Σε άλλες περιπτώσεις θα έλεγες να σηκωθείς να φύγεις॥!ΧΑ!ΡΟΥΜΠΟΣ! Πού να πάς;,στο ίδιο σκηνικό θα βρεθείς !
Είσαι τυχερός βρε,γιατί η χώρα σου αποτελεί τον μπροστάρη σε αυτόν τον χορό!Και αφού πετύχουν τα χορευτικά βήματα,το μαντήλι θα αλλάξει χέρι!
Είναι κυκλικός ο μπάλος!
Τα δικά μας τα ηφαίστεια κοιμούνται ακόμα!Λες να μην ξυπνήσουν;
-Χαζή είσαι;।Τα ηφαίστειά μας ,αποτελούν τουριστική ατραξιόν!
Τους ρίχνουμε βαρβάτη δόση υπνωτικού γιατί μας συμφέρει να μένουν κοιμισμένα!
Για φαντάσου τι θα γινόταν,αν σε περίπτωση αποφάσιζαν απλά να "ξετσιμπλιάσουν";..
Απλά,αλλάζουν πλευρό και συνεχίζουν τον ύπνο του δικαίου!..........................................
............................................................................
Που είναι ο μαέστρος ρε παιδιά;..
Να δώσει τέλος σε αυτή την παραφωνία ,την ανομία και με το τρίτο χτύπημα της μπακέτας του να κάνουμε όλοι το μεγάλο σάλτο;॥

- Γέμισαν σκόνη τα μάτια μου..
-Είναι από την σκόνη της Σαχάρας!( βρήκε ώρα και αυτή να κάνει γενική καθαριότητα!)..
-Φυσάει όμως μανιασμένος αέρας και σου δίνει την ευκαιρία να δείς μέσα από αυτήν.
-Τι χρειάζομαι;
-Απλά ,ένα ζευγάρι αθλητικά παπούτσια και μία ικανή "μπακέτα",για να σου δώσουν την ευκαιρία να αποδείξεις,ότι με τον δικό σου σάλτο,από ηγέτες,μπορείς να τους καταστήσεις ουραγούς!..Τους όποιους॥

...ΤΑ 2 ΚΟΡΙΤΣΙΑ...

...Μιας και άρχισε το αφιέρωμα περί πεπρωμένου και γενικά περί KISMET,και μιας και σας υποσχέθηκα ότι θα υπάρξει και συνέχεια για το θέμα,διαβάστε και αφεθείτε στο παρακάτω,-περίεργο,και όμως αληθινό γεγονός-..!
…Το Δημοτικό τελείωσε με επιτυχία και άρχισε η περίοδος του Γυμνασίου।Οι γονείς της,μάλλον καλύτερα να πω,η μητέρα της,ήθελε να γραφτεί η κόρη της σε γυμνάσιο άλλης περιοχής,που εθεωρείτο το TOP των γύρω περιοχών,με ό,τι περιλαμβάνει αυτός ο χαρακτηρισμός αναφερόμενος σε σχολεία και γενικά σε εκπαιδευτήρια.
…Έτσι λοιπόν,η 13χρονη HUMANITY,αφήνοντας τις επί 6 ετιας φίλες της του Δημοτικού,άρχισε το οδοιπορικό της για να βρεθεί σε ένα ξένο τελείως περιβάλλον,χωρίς τις συγκεκριμένες φίλες και μέχρι τότε συμμαθήτριες της.

Η απόσταση από το σπίτι στο Γυμνάσιο,ήταν μισή ώρα δρόμος,αλλά η διαδρομή πολλή ευχάριστη!
Ευτυχώς,η μικρή ήταν πολύ προσαρμόσιμη και κοινωνική και εντάχτηκε αμέσως στο νέο της περιβάλλον,που ομολογουμένως της άρεσε πολύ!..
Την επόμενη ημέρα,ξεκινώντας πάλι για το σχολειό,συνάντησε μία άλλη μαθήτρια,η οποία βγήκε από το διπλανό στενό του σπιτιού της,με προορισμό κάποιο σχολείο φυσικά.
Το δεύτερο κοριτσάκι της έπιασε την κουβέντα και της είπε ότι τελικά πάνε στο ίδιο Γυμνάσιο,την είδε την προηγούμενη ημέρα στο προαύλιο του σχολείου,μένει ακριβώς δίπλα της και την ρώτησε,αν ήθελε να πηγαίνουν μαζί σχολείο,μιας και η διαδρομή ήταν κοινή και μακρινή!…

Άλλο που δεν ήθελε η μικρή ‘ηρωίδα ‘ μας..Με αυτόν τον τρόπο,άρχισε λοιπόν μία δυνατή ,αδερφική,άρρικτη φιλία,που φυσικά δεν περιορίστηκε μόνο στις διαδρομές από και προς το σχολείο…
Τα 2 κορίτσια,μεγάλωναν μαζί,μέστωσαν μαζί,ζούσαν από κοινού τις όποιες ανησυχίες της εφηβείας τους,βίωσαν τις αγωνίες και τα άγχη που πρόσφεραν απλόχερα…οι εκπαιδευτικές αλλαγές,έκλαψαν ,’αλήτεψαν’,έγιναν ΕΝΑ!…

…Πέρασαν τα 6 ..ΠΕΤΡΙΝΑ ΧΡΟΝΙΑ της μέσης εκπαίδευσης..
…Και χάθηκαν τα 2 κορίτσια..!Έτσι ξαφνικά..!Όπως ξαφνικά γνωρίστηκαν..!Απορίας άξιον!Οι γειτονιές οι ίδιες..!Αλλαγή σκηνικού για την 18 χρονη HUMANITY,που την επομένη της αποφοίτησης της άρχισε με περίσσεια λύσσα να δουλεύει!Ενήλικη ούσα,ήθελε να αποδείξει ότι μπορούσε μόνη της να σταθεί και να κερδίσει την ζωή της χωρίς καμμιά βοήθεια…

…Πέρασαν 2,5 δεκαετίες από τότε..(αρχίστε να υπολογίζετε την ηλικία μου-υπάρχει λόγος-)
…Όλα αυτά τα χρόνια,πολύ συχνά έφερνα στο νου μου με νοσταλγία την όμορφη αυτή σχέση,που χάθηκε χωρίς καμμιά αιτία,χωρίς κανέναν λόγο!Απλά ένα μεγάλο ¨’ΓΙΑΤΙ’ ,κάπου –κάπου εμφανιζόταν σε κάποια άκρη του μυαλού μου…

…2003 και αποφασίσαμε ένα ωραίο πρωινό,να το ‘παιξουμε’ ιδιοκτήτες και να αγοράσουμε,όπως όλοι οι μοντέρνοι νεοέλληνες,το πολυπόθητο ‘κεραμύδι’ για να βάλουμε το κεφάλι μας από κάτω॥
Άρχισε λοιπόν το πέρα δώθε με τον μεσίτη να μας τρέχει από ‘κελεπούρι’ σε ‘κελεπούρι’…
Το πρώτο σπίτι που μας πήγε,το απέρριψα,χωρίς να ανέβω να το δω।!Δεν μου άρεσε ο δρόμος που βρισκόταν,πολύ στενός για να φιλοξενήσει απέναντι από το ‘κελεπούρι’,μία σσυστάδα 3 πολυκατοικιών!
Προσπέρασα τον δρόμο τρέχοντας॥
Μετά από ενάμισυ μήνα ψαξίματος,τα παράτησα,θεωρώντας ότι το όνειρό μου δεν ήταν να γίνω ιδιοκτήτρια ακίνητου!
Δύο εβδομάδες μετά,αφού υποτίθεται είχε σταματήσει το κυνήγι για την ανεύρεση σπιτιού,παίρνει τηλ।ο μεσίτης και λέει॥-«Έλάτε να δείτε μία φοβερή ευκαιρία,και αν δεν σας αρέσει και αυτό ,τότε να μην με λένε Δημήτρη..»
…Το είδα,ξετρελλάθηκα και φυσικά έγινε δικό μας…!,και..ευτυχώς,ο Δημήτρης,δεν χρειάστηκε να..ξαναβαπτισθεί..!

...ΙΟΥΝΙΟΣ 2007 και μόλις είχα επιστρέψει από τη δουλειά,απολαμβάνοντας τον απογευματινό καφέ μου στην βεράντα..Το μάτι μου έπεσε σε ένα διαμέρισμα στην απέναντι πολυκατοικία,που 3 χρόνια τώρα έμενε κλειστό…Για άλλη μια φορά σκέφτηκα,ότι μάλλον θα έπρεπε να είχε πεθάνει ο ένοικος που θα έμενε εκεί,αφού στα 3 χρόνια διαμονής στο σπίτι μου δεν υπήρχε καμμία ανθρώπινη παρουσία στο απέναντι διαμέρισμα..

..ΙΟΥΛΙΟΣ 2007 και έφυγα για διακοπές..

Ένα βράδυ,είδα στον ύπνο μου,ότι βρέθηκα στο σπίτι της χαμένης μου φίλης,μαζί με όλη τη τότε «μαρίδα»,και με πήγαν να με ξεναγήσουν στην παλιά μας γειτονιά,για να μου δείξουν τις αλλαγές που είχε υποστεί,σε όλα αυτά τα χρόνια της απουσίας μου॥!,στη θέση του παλιού μου σπιτιού,βρισκόταν ένα υπέροχος καταπράσινος λόφος,στη κορυφή του οποίου,δέσποζε το σπίτι που είχα μόλις αγοράσει..!!

Περίεργο όνειρο,σκέφτηκα,μόλις ξύπνησα..,βάζοντας με σε διάφορες σκέψεις εκείνο το πρωί..

…Επέστρεψα προς τα τέλη του μήνα και ένα βράδυ σε κατάσταση περισυλλογής στην βεράντα μου,συνειδητοποίησα ότι στο απέναντι διαμέρισμα κάποιοι και ίσως και εκείνη την ημέρα είχαν μόλις μετακομήσει…-Πού να ξέρετε ,σκέφτηκα,ότι πριν από εσάς,έμενε κάποιος που πέθανε…!
..3 ημέρες μετά,στην ίδια θέση,μόλις είχε σουρουπώσει,και το μάτι μου έπεσε σε μία γυναικεία φιγούρα ,στο μπαλκόνι του απέναντι «πεθαμένου».Προσπαθούσε να βολέψει και να βρεί χώρο για τις τεράστιες γλάστρες της.Επί μία ώρα παιδευόταν,σε σημείο που κουράστηκα εγώ ,παρακολουθώντας την…

..Ώσπου ξαφνικά,το μυαλό κοκκάλωσε,και τα μάτια έμειναν ακίνητα!!

Η φιγούρα ,εκείνη η γυναικεία μορφή,μου θύμησε τη Τζούλια.Την αδελφή μου,το alter ego μου,τον ίδιο μου τον εαυτό!!!!…

Όχι!,αποκλείεται,-σκέφτηκα-είσαι παρανοική,έχεις επηρεαστεί από το όνειρο..!,σύνελθε..!,είχε ζέστη σήμερα,παραδέξου το..!,μία απλή ομοιότητα είναι..,και εξ’άλλου από τόση απόσταση,δεν είναι δυνατόν να παρατηρήσεις καθαρά .ούτε φυσιογνωμία,παρά μια φιγούρα..!

…Την επόμενη,στήθηκα νωρίτερα στο παρατηρητήριό μου..Το διαμέρισμα παρουσίαζε την ίδια μορφή ερήμωσης,όπως το είχα γνωρίσει από την αρχή.
Την ίδια εικόνα συνέχιζε να παρουσιάζει και για τις επόμενες ημέρες και έφτασα στο σημείο να σκεφτώ,ότι η υπερβολική ζέστη εκείνης της ημέρας,ίσως με είχε φτάσει σε σημείο παράκρουσης!

…Μία Παρασκευή πρωί,φεύγοντας για την δουλειά μου και πηγαίνοντας να βρω το αυτοκίνητό μου,το οποίο είχα παρκάρει για πρώτη φορά,σε μακρινό σημείο σε σχέση με το σπίτι μου,την..βλέπω να περπατά μπροστά μου!..
Την φώναξα,γύρισε,την πλησίασα τρέχοντας,τα πόδια μου δεν με κράταγαν,έτρεμαν,και όταν συνειδητοποίησε ποια ήμουν,λιποθύμησε!..Όταν συνήλθε,βάλαμε και οι 2 τα κλάματα και ξεσηκώσαμε την γειτονιά από τις φωνές μας..!Κλαίγαμε και γελάγαμε συγχρόνως…Ήταν μία παγωμένη στιγμή στο χρόνο…
Εκείνη την ημέρα,δεν πήγε καμμία μας στην δουλειά.!Την κοπανήσαμε όπως τότε,στο σχολείο..
Περάσαμε όλη την ημέρα μαζί,αναπολώντας τα κοινά χρόνια της εφηβείας μας,ψάχνοντας να βρούμε την απάντηση στο μεγάλο ‘ΓΙΑΤΙ’,διαβάζοντας μαζί τα γράμματά της που μου έστελνε στις περιόδους των διακοπών και τα φύλαγα σαν ιερά κειμήλια τόσα χρόνια,βλέποντας τις επίσης καλά φυλαγμένες φωτογραφίες μας από τότε,προσπαθώντας να εξηγήσουμε την φοβερή αυτή σύμπτωση που μας έκανε να ξαναβρεθούμε…

…Σ Υ Μ Π Τ Ω Σ Η…??!!
…Το σπίτι που τελικά με ξετρέλανε και αγόρασα,ήταν το πρώτο σπίτι που είχα απορρίψει,περνώντας από έξω!!!!..
…Το σπίτι της φίλης μου είχε αγοραστεί 3 χρόνια πριν,( την ίδια ακριβώς περίοδο με εμένα),αλλά περίμεναν να τελειώσει η κόρη της το λύκειο προκειμένου να μην αλλάξουν γειτονιά,.Το σπίτι της,την πρώτη φορά που το είδαν,το απέρριψαν αμέσως,λόγω της ασύμφορης για αυτούς τιμή του.Το σπίτι της αγοράστηκε από αυτούς τελικά,6 μήνες μετά την πρώτη τους απόρριψη,όταν ο κατασκευαστής,βρέθηκε να είναι συγγενής του συζύγου της,όλως τυχαίως,οπότε φυσικά και η αγορά του ήρθε στα μέτρα τους..
…Μπορεί τώρα κανείς να μου βγάλει από το μυαλό,ότι ,ό,τι αποκαλούμε «σύμπτωση»,απλά για να ξεμπερδεύουμε,είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο και ίσως και απόκοσμο?…

..Τι είναι αυτό που τελικά καθορίζει όλα όσα πρέπει να συμβούν,σε συγκεκριμένο χρόνο και τόπο?
..Τι είναι αυτό που μας χαράζει την πορεία της ζωής μας και μας βάζει να πατάμε σε προσχεδιασμένα μονοπάτια ,για να μας οδηγήσει εκεί που πρέπει να βρεθούμε??
..Τι είναι αυτό τελικά,που γνωρίζει ότι κάτι που δεν πρέπει να χαθεί,δεν χάνεται??
… 2 μεγάλα τρανταχτά παραδείγματα έχω βιώσει φίλοι μου,που με έχουν κάνει να πιστέψω ‘ότι ,ΟΛΑ ΟΣΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ,ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΣΚΟΠΟ!..
..Την επόμενη φορά λοιπόν που θα βρεθείτε μπροστά σε μία οποιαδήποτε σύμπτωση,μην την προσπεράσετε απλά..Σκεφτείτε,ότι αυτή η «σύμπτωση»,είχε κάποιο λόγο και σκοπό για να σας συμβεί….

Μπορεί να ήταν κουραστικό αυτό που διαβάσατε,αλλά δεν μπορούσα να περικόψω τίποτα περισσότερο…

...ΚΙΣΜΕΤ...ΝΙΡΒΑΝΑ...

( Αυτή η ανάρτση,γράφτηκε πριν 2 χρόνια και το γεγονός στο οποίο αναφέρεται,αποτέλεσε σταθμό για μένα..)

..!Πρόκειται για το "ησυχαστήριό " μου.,για τον χώρο μου,τον δικό μου τόπο,την διέξοδό μου από την φορτωμένη καθημερινότητά μου..Είναι το μόνο μέρος,όπου καταφέρνω να αδειάζω τελείως το μυαλό μου και να βάζω σε παρένθεση,όλα όσα με ταλανίζουν και μου ροκανίζουν τον πολύτιμο χρόνο μου!..Είναι η NIRVANA μου,που την είχα χάσει για 5 χρόνια….και την ξαναβρήκα τελείως τυχαία,πριν 3 εβδομάδες…..

….Η ιστορία έχει ως εξής…

Πριν 8 χρόνια,αποφάσισα να ενοικιάσω ένα μικρό σπίτι σε ένα χωριό για όλο τον χρόνο,όπου θα ξέφευγα όποτε μπορούσα από το γνωστό μας καθημερινό άγχος.Το βρήκα όλως τυχαίως και ήταν αυτό που πάντα ήθελα..!Το αγάπησα με την πρώτη ματιά!Χωρίς δεύτερη σκέψη,το ενοικίασα και αφιερώθηκα σε αυτό,με όλη μου την ψυχή..
Για 3 συνεχή χρόνια,τηε επί κάθε Σ.Κ διαμονής μου,το διαμόρφωσα,έμαθα να ασχολούμαι με την γη και να απολαμβάνω τους καρπούς της και την προσπάθειά μου,φύτεψα κυπαρίσσια και δέντρα.έβαλα το προσωπικό μου στοιχείο στον εσωτερικό του χώρο,άλλαξα την διακόσμηση,προσθέτοντας τις δικές μου πινελιές..
Επί 156 συνεχή Σ.Κ,συν 50 ημέρες σκόρπιες σε αυτή την τριετία,μεταμορφωνόμουν σε μέλος της φύσης..,ώσπου κάποιοι παράγοντες,με ανάγκασαν να το αφήσω!..

…Πέρασαν 5 χρόνια από τότε..Ώσπου πριν 3 εβδομάδες,τελείως ΤΥΧΑΙΑ ,έπεσε το μάτι μου σε μία αγγελία εφημερίδας,για ενοικίαση ενός σπιτιού στο ίδιο μέρος.
Τηλεφώνησα από περιέργεια- και εδώ το ΚΙΣΜΕΤ,κάνει θριαμβευτική εμφάνιση-,όταν συνειδητοποίησα,ότι στην άλλη άκρη της γραμμής,ήταν η ιδιοκτήτρια του συγκεκριμένου σπιτιού!!! Δεν σταματάει εδώ όμως..Το.."τυχαίο",ήταν, ότι ήταν η τελευταία ημέρα της δημοσίευσης της αγγελίας,η ιδιοκτήτρια είχε ήδη κλείσει ραντεβού για την ενοικίασή του,και την εφημερίδα,την βρήκα τυχαία,στην διπλανή μου θέση στο μετρό,κατά την επιστροφή μου στο σπίτι από την δουλειά..

…Φαίνεται τρελλό?..Ουτοπία?..Ανεξήγητο?..Κι όμως είναι η πραγματικότητα! ..Την επομένη έτρεξα φυσικά και υπέγραψα τα συμβόλαια!!
Η συγκίνησή μου ήταν μεγάλη,όταν είδα ότι τα δέντρα που είχα τότε φυτέψει με αδεξιότητα αρχάριας,όχι μόνο υπήρχαν,αλλά είχαν μεγαλώσει πολύ! Συγκινήθηκα όταν είδα,ότι οι πινελιές μου υπήρχαν ακόμα στον εσωτερικό χώρο,τίποτα δεν είχε αλλάξει,τίποτα δεν είχε μετακινηθεί,τίποτα δεν είχε πεταχεί!..
Σαν να με περίμενε να ξαναεπιστρέψω..,σαν να μην έφυγα ποτέ..!
Αυτό λοιπόν είναι το πλέον αγαπημένο μου μέρος,ένα κομμάτι από εμένα!!


Εκεί λοιπόν θα με βρίσκετε,ή θα με ..χάνετε κάθε Παρασκευή απόγευμα,μέχρι Κυριακή βράδυ..Εκεί θα αποτραβιέμαι και θα ξεχνιέμαι,εκεί θα μεταλλάσσομαι και θα γίνομαι ένα με το περιβάλλον,εκεί θα βιώνω ,ό,τι οι ρυθμοί και η καθημερινότητα μου στερούν..!Εκεί θα με "ξεκουφαίνει"η απόλυτη ησυχία,εκεί θα ασχολούμαι με εμένα!..
Εκεί λοιπόν θα εξαφανίζομαι κάθε Σ.Κ.,καλοί μου φίλοι.Το μόνο μείον είναι ,ότι θα χάνω την άμεση επαφή μου μαζί σας..

Θα αφήνω εν γνώσει μου όμως "ξεκλείδωτα",για να έχετε άμεση πρόσβαση στο σπιτικό μου!

…Εξ'άλλου,η περίπολος του χωριού μας,είναι ικανότατη και πάντα σε ετοιμότητα…!

Εύχομαι ολόψυχα,να βρείτε και εσείς φίλοι μου την δική σας NIRVANA ,με όποια μορφή και τρόπο ταιριάζει στον καθένα σας..!

Πολύ λίγα πράγματα τελικά χρειαζόμαστε για να νοιώσουμε ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ!!!

...ΑΜΑ ΞΕΡΕΙΣ ΑΓΓΛΙΚΑ...

...Παρατηρώ όμως οτι η γραμματική του είναι άπταιστη!
Ξέρεις κάτι;;..Μου θυμίζει την γιαγιά μου...!'Εγραφε,όπως τα έλεγε!Όχι φυσικά την αγγλική...