Πέμπτη 21 Απριλίου 2011

..ΠΑΣΧΑΛΙΑΤΙΚΑ ΕΘΙΜΑ,ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ...

Στα πολύ παλιά χρόνια,την Μ.Πέμπτη,συνήθιζαν να θάβουν το πρώτο κόκκινο βαμμένο αυγό,στις ρίζες των κλημάτων,γιατί με αυτό τον τρόπο,θα προστάτευαν τα αμπέλια τους από το χαλάζι της χρονιάς!...
   Στις Σέρρες δε,την Μ.Παρασκευή, στις περιοχές όπου έκανε την περιφορά του ο Επιτάφιος,οι νοικοκυρές έβαζαν στα κεφαλόσκαλά τους φυτεμένο κριθάρι και στάρι,για να είναι ευλογημένη η σοδειά τους....
( Tα παραπάνω,τα άκουσα στο ραδιόφωνο το πρωί )

...Έθιμα παλιά,που με την πάροδο των χρόνων υποτόνισαν ,ώσπου εξαφανίστηκαν.Αυτά,αντικαταστάθηκαν με τα έθιμα των μοντέρνων νεοελλήνων..
Τώρα ο νεοέλληνας πηγαίνει για Πάσχα στη Μύκονο και μετά την περιφορά του επιταφίου,πιάνει στασίδι στα μπαράκια της περιοχής μέχρι πρωίας..
Με το "ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ",δε,η συγκίνησή του είναι τόσο μεγάλη ,που σπεύδει να την "πνίξει"  στα  μπουζουκομάγαζα της περιοχής...
Τότε και τώρα..
Τότε,που η νονά και ο νονός λειτουργούσαν σαν πραγματικοί πνευματικοί γονείς και τώρα,που τα βαφτιστήρια τους, τους ταυτίζουν με i-pod,i-pad και πάει λέγοντας...
Τότε..,τότε και τώρα....

  Όπως  και να ειναι όμως,ό,τι και να γράφω,ακόμα "κρατάει" το θέμα..Και όσο αναπολούμε τα παιδικά μας Πάσχα και τα συγκρίνουμε με τα τις νεότερης εποχής,τόσο μεγαλύτερη επιθυμία αισθανόμαστε για να νοιώσουμε τα ίδια συναισθήματα και να αναβιώσουμε εκείνα τα ήθη και συνήθειες αυτής της περιόδου...

...ΠΑΣΧΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΤΟΥ 1897...

  γράφει ο Γιώργος Δαμιανός


...Στα τόσα χρόνια που συγκεντρώνω υλικό για την παλιά Αθήνα δεν έχω βρει και πολλά πράγματα που να θυμίζουν τη σημερινή ζωή. Τα πάντα έχουν αλλάξει: η φύση, τα σπίτια, οι άνθρωποι, οι συνήθειες. Το μόνο, ίσως, που έχει παραμείνει αναλλοίωτο είναι οι λαϊκές συνήθειες κατά τον εορτασμό του Πάσχα (είναι αυτονόητο ότι δεν έχει αλλάξει ούτε το εκκλησιαστικό τελετουργικό, αν εξαιρέσουμε το Άγιο Φως)........


Αδώνεια:-ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.





Στις παραδόσεις των λαών της ανατολικής μεσογείου , υπάρχουν τουλάχιστον 16 θεοί που βιώνουν το δράμα του θανάτου αλλά και ταυτόχρονα την λύτρωση της αναστάσεως.
Στον ευρύτερο ελλαδικό χώρο εκτός από τον Δία/Φελχανό και τον Διόνυσο/Ζαγρέα , ο σημαντικότερος Θεός που πεθαίνει και ανασταίνεται , είναι ο ‘ Αδωνις
........