...Όταν τα φωτάκια σβήνουν,οι Χριστουγεννιάτικες μπάλλες στιβάζονται στα κουτιά τους και τα μπαλκόνια ξεγυμνώνονται από τις φωτεινές τους "κουρτίνες",τότε,με πιάνει το "κάτι" μου,που είναι ακριβώς το ίδιο,με αυτό της κάθε Κυριακής το απομεσήμερο..!
Η φετεινή χρονιά με βρήκε κάπως ευσυγκίνητη και ψιλοευάλωτη ,μπορώ να πώ,πράγμα πρωτόγνωρο και ασυνήθιστο για τον χαρακτήρα μου..
Έτσι λοιπόν,όλως τελείως ξαφνικά,μετά την αποχαιρετιστήρια "τελετουργία" των ημερών,δεν κατάλαβα πώς βρέθηκα μπροστά στο ψάθινο σεντουκάκι μου,που φιλοξενεί τις ασπρόμαυρες στιγμές κάποιας άλλης εποχής..
..Διάφορες,όμορφες στιγμές τριών γενιών στο άσπρο-μαύρο...
(..-έλα τώρα!,τι σ'έπιασε;..ξαναφόρεσε τον πραγματικό σου εαυτό και ετοιμάσου να ξαναρχίσεις τις ορθοπεταλιές,που ομολογουμένως,θα είναι γρηγορότερες εφέτος..!)
Τέτοιο ταξιδάκι όμως,δεν νοείται χωρίς το απαιτούμενο μουσικό χαλί..
....Χορεύει κανείς;...
