Παρασκευή 30 Ιουλίου 2010

...MONO ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ΞΑΠΟΣΤΑΙΝΕΙ...


….Ώρα 18,00,αφίξεις στον Ελευθέριο Βενιζέλο και πιο συγκεκριμένα,στην αφετηρία των Χ..(express),γραμμών από και προς αεροδρόμιο…

…Άρτι αφιχθέντες από οπουδήποτε και από παντού,οι πρώτοι (?) Νεοέλληνες αδειούχοι,φέροντες από 3 μπαγκαζοβάλιτσα ο καθένας,με απαραίτητο αξεσουάρ κάποιο αναμνηστικό από την γενέτειρα πατρίδα..

…Το Χ95 για το Σύνταγμα καταφθάνει και το μπουλούκι,αρχίζει να συσσωρεύεται μπροστά στις πόρτες του..

…Ένας κυριούλης από το πλήθος,κουβαλώντας 4 τεράστια μπαγκάζια,κοιτάει αριστερά και δεξιά και χώνεται με υπέροχη επιδεξιότητα,σημαιοφόρος στην τελευταία πόρτα του λ(α)οφορείου…!

..Προσπαθώντας να ανέβει πρώτος,πάντα υπό μάλης τα 4 φορτία του,σκοντάφτει,μπουρδουκλώνεται,παίρνει μαζί του στο κατρακύλισμα και την συνοδό του..,αλλά χωρίς να τα βάλει κάτω,αρχίζει πρώτα να πετάει μία-μία τις βαλίτσες του μέσα ..και κατόπιν με ένα αιλουροειδές σάλτο,μπουκάρει και αυτός στο εσωτερικό του ..express του μεσονυκτίου..!

…Από τα δεξιά του όμως και από την μεσαία πόρτα,δέχεται μια τρίπλα από ένα ..τρίο,αποτελούμενο,από μεσήλικα κυρία,(ετών,περίπου 65-70),αλλά κοτσονάτη,την κόρη αυτής (40 περίπου Μαίων) και τον απόγονο αμφοτέρων,12χρονο (περίπου αγόρι).Σημ..το.."περίπου",πάει στο αγόρι ,στην προκείμενη..

..Μπουκάρει λοιπόν η τριας..,ανεβαίνουν στο εσωτερικό..,δίνει μια γρήγορη σπρωξιά η γιαγιά στο βλαστάρι,στέλνοντάς τον να πιάσει θέσεις…,κοζάρει την κίνηση ο κυριούλης…,αλλά γρηγορότερη η τριάδα,καταλαμβάνει τις 3 πρώτες εύκαιρες..

…Απογοητευμένος,τσαντισμένος,κουρασμένος και ίσως προσβεβλημένος που του την έφερε ο γυναικείος πληθυσμός..,πλησιάζει έναν έρημο τουρίστα,που είχε την ατυχή έμπνευση να βρεθεί μέσα στο πλήθος των..ιθαγενών την συγκεκριμένη στιγμή και στο συγκεκριμένο express..,τον σηκώνει από την θέση του..(!),λέγοντάς του ότι είναι αδελφός της ..κοτσονάτης κυρίας και πρέπει να κάτσει δίπλα της…!!!!!

.Και ο..έκπληκτος τουρίστας,χωρίς καλά-καλά να καταλάβει τι του συνέβαινε..,βρέθηκε να ταξιδεύει όρθιος,περικυκλωμένος από τα μπαγκάζια του μπουλουκιού,μέχρι το τέρμα της διαδρομής…

….Και όλα αυτά μέσα σε 10 λεπτά…
Σκηνές,απείρου ελληνικού κάλ(λ)ους,ανανεωμένες και ..νταβραντωμένες μετά τις διακοπές..!

Τρίτη 27 Ιουλίου 2010

..ΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΞΑΠΛΩΣΤΡΑΣ...

.Και ενώ ο Γκιώνης απεγνωσμένα συνέχίζει να ψάχνει τον αδελφό του-πράγμα που έχει κάνει την Νικολούλη να τσατιστεί και να τα παρατήσει-,τα τριζόνια και οι γρύλλοι,μπήκαν σε μία διαδικασία κόντρας μεταξύ τους,έχοντας σαν απώτερο σκοπό να εξουθενώσουν τα μεν τα δε,μετά από μια ολονύκτια συμφωνία «ξελαρυγγιάσματος».

Κάποιο μακρινό σκυλί,άρχισε το αλύκτισμά του,την καθιερωμένη ώρα της νύχτας,για να δηλώσει την παρουσία του και να συμμετάσχει και αυτό στη..συμφωνία των ήχων…Από αυτήν την μελοποίηση των νυχτερινών ήχων,δεν θα μπορούσε να λήψει και η διστακτική παρουσία κάποιου καλλίφωνου νυχτερινού πουλιού,πρώτη φίρμα στο νυχτερινό,καλλιτεχνικό ωδικό στερέωμα..!

Μην με ρωτήσετε ποιο πτηνό είναι.!Μέχρι εκεί!Ιδέα δεν έχω,δεν το έχω δεί ποτέ μου,μόνο το ακούω κάθε βράδυ,που αποτελεί ντουέτο με ένα παρόμοιό του,κάπου μακρύτερα..

… Ήδη η Πανσέληνος,πρωταγωνιστεί στα τεκταινόμενα της νύχτας.
Η έκλειψή της ολοκληρώθηκε με «επιτυχία» σε όλους τους τομείς-πάλι τα κατάφερε-,οι πλανήτες,ξαναβρήκαν τον μπούσουλά τους και ξεζαλίστηκαν από την τούμπα την ξαφνική που αναγκάστηκαν να υποστούν και όλα έχουν αρχίσει να παίρνουν την σωστή πορεία τους..,
Το άρωμα του νυχτολούλουδου αντιστέκεται σθεναρά στο ρομαντικό γιασεμί,με αποτέλεσμα να συμπράξουν και τα δύο για να γεμίσουν την ατμόσφαιρα με την μεθυστική ζάλη τους.
Σκιές ατίθασες αρχίζουν να σχηματίζονται ανάμεσα από τα βαρειά κλαδιά του πλάτανου,αρχίζοντας έναν τρελλό αλλά σαγηνευτικό χορό με την αντανάκλαση του
φεγγαριού.

Όλο αυτό το σκηνικό,φέρνει στο νού τις εμπειρίες,τα ενσταντανέ και τα διάφορα "σημεία" των 15 αυτών ανέμελων ημερών.
Να σου πώ κάτι;..Ήταν υπέροχες ημέρες,παρ όλο τα Μερφικά παιχνιδάκια!
Κάθε μέρα μου άφησε και κάτι..Αλλά κάθε ημέρα ξεχωριστά και όλες μαζί,είχαν κάτι κοινό:
Την καθημερινή επικοινωνία,σε κάθε φάση της ημέρας,με μία ξεχωριστή και ιδιαίτερη μορφή,που σημαίνει για μένα πολλά..Μοιραζόμουν μαζί της,κάθε εμπειρία,μου έκανε παρέα στις διάφορες σκέψεις μου,ήταν σαν να ήταν εκεί,μαζί μας...
Μακριά,αλλά συνάμα τόσο κοντά...

Άπλωσα το χέρι και το έπιασα..Ήταν τόσο κοντά..,το έφερα μπροστά στα μάτια μου και είδα μέσα του, τους ανθρώπους μου.Στην φεγγαρένια σφαίρα!

..Με αυτά,έκλεισε η αυλαία των επίσημων καλοκαιρινών διακοπών.

Αφιερωμένο,σε όλους όσους ζούνε τις στιγμές!....

ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΠΟΨΙΝΟ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗ


Κυριακή 25 Ιουλίου 2010

...ΣΚΗΝΕΣ ΚΑΙ ΣΚΗΝΙΚΑ...


…Τις έφερε το κύμα..Δεν υπάρχει καλύτερος ταξιδευτής από το νερό και τη φωτιά..Απλά και εύκολα ταξιδάκια του νού,χωρίς καμμιά ιδιαίτερη προσπάθεια αυτοσυγκέντρωσης και ιδιαίτερης «άσκησης»..

‘Ένα απλό βλέμμμα στο γαλάζιο της θάλασσας ή στο αναμμένο τζάκι και η επιβίβαση είναι βέβαιη πιά και το ταξίδι σίγουρο και ασφαλές..

Στη προκείμενη περίπτωση,το μέσον,είναι το υγρό,απέραντο στοιχείο,άλλωστε το προστάζει και η εποχή..Κάθε παφλασμός που έφτανε στα πόδια μου,μου έφερνε σκηνές και σκηνικά των τελευταίων ημερών.



.................................................................................................................................................

- Η παραλία είναι αυτή,…




…γνωστή από περσινές μου φωτό,με 4 χιλιομετράκια μήκος και καμμιά 20ρια μέτρα φάρδος..Τις καθημερινές,παρουσιάζει αυτή την εικόνα

priveκατάστασης,γεγονός το οποίο με έχει κάνει να την εκτιμώ βαθύτατα..

( σκηνή Νο.1)-Ημέρα Πέμπτη,12 η ώρα το μεσημέρι..Η παραλία παρουσιάζει την αναφερόμενη εικόνα γαλήνης και priveκατάστασης..Οι μοναδικές «..φώκιες»,που λιάζονταν στον αχανή αυτό παράδεισο,είμασταν εμείς..3 άτομα.

...και σταματούν 2 αυτοκίνητα..και βγαίνουν 2 οικογένειες..και ακούω βήματα να πλησιάζουν..και αισθάνομαι ένα τράνταγμα..και βλέπω με έκπληξη 3 ξαπλώστρες να έχουν περικυκλώσει την δικιά μου,άλλες 4 να έχουν ανοίξει πάνω από τα κεφάλια μας,ενώ διάφορα μπρατσάκια και σωσίβια να αλλάζουν χέρια περνώντας επάνω από τα κεφάλια μας..!




…Κοιταχτήκαμε οι 3 μας..!,δεν είναι δυνατόν ,σκέφτηκα..,ενώ έκανα νόημα με τα μάτια ότι θα τους ορμήξω..

-« Δώσε τόπο στην οργή-,»μου ψιθύρισε..,και είπα να δώσω..!

...Η συνέχεια ήταν κωμικοτραγική..

..Η μία οικογένεια,ζευγάρι μεταναστών στην Γερμανία,ηλικίας 60 περίπου,με κυβικά ο καθένας αλά «free Willy”..,και accent«greekgerman”,κουβαλώντας τα 2 εγγόνια τους μαζί,ηλικίας 9 περίπου ετών,έχοντας για παρέα το ξαδελφάκι τους,ένα 7 χρονο καθαρόαιμο Ελληνόπουλο,που ανήκε στην δεύτερη οικογένεια,είχε την φαεινή ιδέα,να «..παρκάρει» τα πιτσιρίκια,ακριβώς μπροστά τους ,δηλαδή,επάνω από το κεφάλι μου..

..Ενώ η ελληνογερμανική διάλεκτος ξετυλιγόταν μέσα στα αυτιά μου,με όλα τα «ακριβή στοιχεία» που χαρακτηρίζει και τις δύο γλώσσες,την μελωδία της την διέκοψε ένας μονότονος θόρυβος,επαναλαμβανόμενος κάθε 5 δυτερόλεπτα..ντουπ,ντουπ,γκλονγκ,γκλονγκ,..και εναλλάξ..,γκλονγκ,γκλονγκ,ντουπ,ντουπ..!..,3 λεπτά,4..,5…Πετραδάκια μέσα στα κουβαδάκια!,και ξανα μανά,ενώ η Deutche Welle ,ούρλιαζε μέσα στα αυτιά μου..

…..Ένα από τα "γκλονγκ",προσγειώθηκε στο κεφάλι μου..Αυτό ήταν..!

..Δεν με πρόλαβαν..Τα 2 κουβαδάκια εκσφεδονίστηκαν μέσα στη θάλασσα με όλο το περιεχόμενό τους,ενώ οι μετανάστες εκ Γερμανίας σταμάτησαν να αναλύουν την ..ψυχολογία σκυλιών που είχαν αρχίσει και κοίταζαν σαν χαμένοι τα βλαστάρια τους..!

..Τα μάζεψαν και έφυγαν χωρίς να πούν κουβέντα!

Συγνώμη,αλλά ο Ξένιος Δίας,δεν μένει πια εδώ όταν καταχράσαι την ιδιότητά του!..

..Την επομένη τους είδα πάλι στην ερημική παραλία μας,αλλά 300 μέτρα μακριά μου..


.........................................................................................................................

Το ταξιδάκι συνεχίζεται…

-Σήμερα βρήκα ένα σκορπιό στη μπανιέρα μου,νταβραντωμένος αρκετά,και σαν κυρία που είμαι,του παραχώρισα τον χώρο μου ευγενικά,ορμώντας έξω από την μπανιέρα και καλώντας σε βοήθεια τις ειδικές δυνάμεις..

…Φωτό,γιοκ!..

….Μόλις κουτσούλησε στο laptop μου ένα πουλί..!Ακριβώς στο σημείο..G του..Κάτι θα είχε φάει και το είχε πειράξει..!Τα ..κοιλιακά,είναι άτιμο πράγμα..

..Και όσο η ταξιδεύτρα επιμένει,τόσο μου έρχονται και άλλες επισκέψεις στο μυαλό μου..

Αλλά θα κρατήσω ορισμένες για το επόμενό μου.

Η "dead line" ,πλησιάζει ,οπότε θα υπάρξει άλλο ένα τουλάχιστον,πριν την επιστροφή μου..

Να είστε όλοι καλά!

Παρασκευή 23 Ιουλίου 2010

...ΠΡΟΣΕΧΩΣ...


Λόγω τεχνικών κολλημάτων,οι αποθηκευμένες αναρτήσεις,θα σκάσουν μύτη,από την ερχόμενη εβδομάδα..
Μας έφαγε το..μονταζ!

Αφού έγιναν τα απαιτούμενα 'ξεμματιάσματα",ευχέλαια και η πρoσεκτική τοποθέτηση των μπλε χαντρών,ετοιμαζόμαστε για το ανανεωμένο "come-back"..
Τώρα,μην νομίζεις ότι θα είναι τρέχοντας,μην σε κοροιδεύω κιόλας,αλλά σε slow motion κατάσταση,μέχρις ότου,οι πλανήτες ξαναβρούν τον μπούσουλά τους και εγώ την.."ΝΕΤ-ική" μου ισορροπία..

Καλό Π.Σ.Κ σε όλους!



Παρασκευή 16 Ιουλίου 2010

…Ο ΜΕΡΦΥ ΚΑΙ Η ΠΑΡΕΑ ΤΟΥ-( μέρος β΄)

..Και βέβαια αντέχετε!..Θέλετε,δεν θέλετε…

Διανύουμε λοιπόν την πρώτη εβδομάδα των πολυπόθητων διακοπών και βρισκόμαστε στη μέση της..Η άκρη της,έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον!

Ο καλός μας γείτονας,( άλλο κεφάλαιο τούτο),μας προμήθευσε με ένα κουτάβι!

Αλανιάρικο,κουκλί,άρτι απογαλακτισθέν,μία σκέτη ζωγραφιά,όπως είθισται να είναι όλα τα μωρά του ζωικού βασιλείου!


Χαράς Ευαγγέλια!Η βάπτιση ετελέσθη άμεσα,μιάς και δεν ήταν καθόλου δύσκολη η εύρεση του ονόματος.Και το όνομα αυτής,NERA,( ο τόνος στο ΝΕ),αφού το φόντο της παρέπεμπε σε Αφρικανικές μορφές.

Μας κατέκτησε αμέσως!Κυριολεκτικά όμως!Ακόμα και τον δήθεν «σκληρό» μπαμπά μας!

ΠΡΩΤΟ ΒΡΑΔΥ

Η μικρή:” …-μαμά,θα κοιμηθεί στο δωμάτιό μου.Θα την βάλω δίπλα από το κρεββάτι μου,επάνω στο χαλάκι..»

-«Είσαι σίγουρη γι αυτό που μόλις τώρα δήλωσες;Δεν ξέρεις τι έχεις να περάσεις…!»

-« Ωχού μωρέ μαμά!Τι θα περάσω δηλαδή;Σιγά τώρα!..Θα πέσει και θα κοιμηθεί όπως κοιμάται τόσες ώρες τώρα..»

…Στις 3 τα ξημερώματα,αισθάνομαι ένα γαργάλιμα στη μύτη μου και μια γνωστή φωνή να μου ψιθυρίζει: ‘-Πάρτετην!Κλαίει συνέχεια και δεν ξέρω τι να την κάνω..!»

..και βρέθηκα αγκαλιά με το ψυχοπαίδι μου…

Το πρωί με βρήκε να πίνω καφέ στις 5 το πρωί αξημέρωτα με ένα κουτάβι γεμάτο όρεξη για παιχνίδια και εμένα με οδοντογλυφίδες στα μάτια!..

Αυτό είχα χρόνια να το ζήσω..Επιτέλους κάποια στιγμή,αποφάσισε να αποκοιμηθεί στον ώμο μου ως παπαγάλος!Πέρασαν 3 ώρες ακινησίας και από τις δυό μας!

Η κολώνα του σπιτιού μας ξύπνησε και βλέποντάς με σε αυτή την κατάσταση είπε:

-«Βρε παιδί μου,θα την κακομάθεις!..Δεν θέλει πολλές αγκαλιές το ζωντανό!Δεν ξέρεις την παροιμία που λέει,το παιδάκι σου και το σκυλάκι σου ,όπως τα μάθεις;..»

Το βλέμμα μου,τον έκανε να καταλάβει,ότι η προηγούμενη νύχτα περιείχε σκληρό rock!

-“O.K.”,του απάντησα,-αναλαμβάνεις την εκπαίδευσή της εσύ από απόψε το βράδυ!»

-«Να δείς πόσο εύκολο είναι..»,απάντησε ο «σκληρός».

Στην παραλία,κοιμόταν όλες τις ώρες κάτω από τις ξαπλώστρες,μαζεύοντας δυνάμεις για το επόμενο νυχτερινό rave party.

-«Πρέπει να την κρατάμε όσο το δυνατόν περισσότερες ώρες ξύπνια,προσαρμόζοντας το ωράριό της στο δικό μας»,απεφάνθη ο «ειδικός»!

-«Μην ξεχνάς όμως,ότι είναι μόλις 24 ώρες μακριά από την μητέρα της και πρέπει να της καλύψουμε εμείς την ασφάλεια που έχασε απομακρυνόμενη από αυτή»,απάντησε η κατά κόσμον μάνα!

-«Έχε μου εμπιστοσύνη και θα δείς!Από αύριο,δεν θα την αναγνωρίζεις!»…

….Πράγματι!Δίκιο είχε!Δεν τους αναγνώριζα!..

Το πρωί βρέθηκα σε ένα σουρεάλ σκηνικό: ο σύζυγος,κρεμασμένος μισός κάτω από το κρεββάτι ,με τα πόδια να ακουμπανε στο έδαφος,η μικρή να κοιμάται του καλού καιρού επάνω στο πόδι του,γεμίζοντας και οι δύο τον χώρο με ηχητικά «σποτάκια» άγριου ροχαλητού!.

Ξύπνησαν από τα γέλια μου!Δεν άντεχα!

-«Είδες;,μου είπε,Αυτό ακριβώς χρειάζεται για να ηρεμεί τα βράδια και να κοιμάται!

Ένα πόδι!»

-«Πολύ σκληρός για να εκπαιδεύσεις!..Δηλαδή θα πρέπει να κοιμόμαστε σαν τις μαιμούδες

για να βρεί το σκυλί τους ρυθμούς του;»

...Οι ημέρες πέρναγαν εκπαιδεύοντας την NERA,με πολλά παιχνίδια και αγκαλιές,μετατρέποντάς την σε σωστή κυρία! Στην χειμωνιάτικη παντόφλα μου,βρήκε την χαμένη αγκαλιά της μαμάς της και το μαξιλάρι που της έλειπε..!

Και έφτασε το Σάββατο.Επιστροφή από την παραλία το απόγευμα,πλύσιμο ποδιών με το λάστιχο..,και σε χρόνο dt,στη προσπάθειά μου να προλάβω το κουτάβι μην πέσει από τα σκαλιά,βρέθηκα να τα μετράω εγώ ανάποδα!

Ήταν 5!Το ήξερα!Δεν χρειαζόταν να τα ξαναμετρήσω έτσι..!5 τσιμεντένια σκαλοπάτια,με αποτέλεσμα ένα ελαφρύ διάστρεμμα και μείον μισό δάχτυλο του ποδιού…

Να προσέχετε πολύ!Ποτέ μην τρέχετε με βρεγμένες σαγιονάρες!!!!

Οι υπόλοιπες ημέρες θύμιζαν από μέρους μου ,« ΜΑΡΙΚΑ»..

Α!!ξέχασα να σας πώ!!Ευτυχώς το κούρεμα,πέτυχε!!!!!!..Αλλοιώς,όντως θα πίστευα,ότι κάποια,δεν χάρηκε με την άδειά μου….!

Τρίτη 13 Ιουλίου 2010

…ΕΓΩ ΚΑΙ Ο ΜΕΡΦΥ…( εβδομάδα πρώτη,α’ μέρος)

..κολλητάρια!Από πολύ παλιά!..Τόσο παλιά,που συμ πληρώνω το ονοματεπώνυμό μου,κολλώντας,το «ΜΕΡΦΥ» στο τέλος!..

Και φυσικά δεν εννοώ τον συμπαθέστατο ηθοποιό EDDIE,όχι!Αναφέρομαι σε αυτόν,που ο νόμος του,έχει γίνει ..τσίχλα στη ζωή μου..!

΄Εσπαγα το κεφάλι μου να θυμηθώ τόσα χρόνια,αν υπήρξε έστω και μια φορά που να άρχιζαν οι διακοπές μου ομαλά,χωρίς απρόοπτα συμβάντα,αλλά τζίφος!Ούτε μία!

Και γιατί να να υπήρχε εξαιρεση και στην παρούσα καλοκαιρινή μου άδεια;.όχι βέβαια!

Ο κανόνας,είναι κανόνας και ο νόμος,νόμος!ΤΕΛΟΣ!

…Και μια που βρήκα παπά,θα αναφέρω εν συντομία-λέμε τώρα-,τα κατορθώματα του θείου Μέρφυ,εν αρχή των διακοπών μου..

-Ακύρωσα 3 φορές το ραντεβού με την κομμώτριά μου.Το να φύγω ακούρευτη για διακοπές,αποτελεί για μένα τραγικό πλήγμα,που δοκιμάζει την αντοχή των γύρω μου…

Και αυτό συνέβη,γιατί διάφορα επαγγελματικά τερτίπια,με ανάγκαζαν να σχολάω στις 9 το βράδυ..,μέχρι και την τελευταία ημέρα!

Σάββατο 3/07,η ημέρα της αναχώρησης,που υπετίθετο ότι έπρεπε στις 9 να βρισκόμασταν στον δρόμο!Μπα!Η αναχώρηση επετεύχθη στις 11.30.

( εγώ)-«Έφτιαξες το ψυγείο του αυτοκινήτου;..»

(σύζυξ)-«-Το ξέχασα…!Μην σε νοιάζει όμως!..Θα του βάλω νερό και θα μας βγάλει..!»

(εγώ)-[ με πίεση στο ζενίθ και έτοιμη να τον πιάσω από τον λαιμό]-«Το ξέχασες;..το ξέχασες;….»τα υπόλοιπα δεν δύναμαι να τα καταγράψω,αλλά ήμουν σίγουρη ότι το ταξίδι θα ήταν επεισοδιακό..

..και ήταν..!Στο πρώτο 10 λεπτο της Εθνικής οδού,η θερμοκρασία χτύπησε κόκκινο..

-«Σταμάτα στο πρώτο parking”,έρριξα την ιδέα..

«Μην ανησυχείς σου είπα..»απάντησε ο «..ανηψιός του Μέρφυ..

…ώσπου καπνός έσκασε μύτη από το καπώ,ώσπου τα νεύρα μου έγιναν μαλλιοκούβαρα-,ώσπου..,-μην πείς,εγώ σου τα είπα..,ώσπου,ηρέμησε Τζόε,μου φώναξε μια γνωστή φωνή μέσα στο κεφάλι μου..

Αποτέλεσμα,να φτάσουμε το απόγευμα,μετά από πολλές στάσεις για να ποτίσουμε το ζωντανό..Φτάνοντας,μας υποδέχτηκαν αστραπόβροντα,κεραυνοί,και καταιγίδα μέχρι πνιγμού!..Συνεχίστηκε όλο το βράδυ..!Πού θα πάει ;..σκέφτηκα..Ό,που να ναι θα τελειώσει η επίρρεια του Μέρφυ και θα ξεσκαλώσει από πάνω μας…

( ..Πού να το ήξερα να άλλαζα πλευρό την ώρα που κοιμόμουν;..)

Την επόμενη ημέρα,πήραμε τα κουβαδάκια μας ,τα φτυαράκια μας,τις πετσετούλες ,τα σέα μας και τα μέα μας και τρέξαμε επιτέλους στην γνωστή μας παραλία!..

Μα τον ΤΟΥΤΑΤΗ!!!

Αυτά τα νερά δεν ήταν τα νερά που γνωρίζαμε!Η θάλασσα κατακόκκινη,λες και έγινε σφαγή!! Η καταιγίδα της προηγούμενης ημέρας,είχε κατεβάσει όλο το ποτάμι της περιοχής και με αυτό,όλη τη λάσπη που κράταγε επι χρόνια!! ΛΑΣΠΟΘΑΛΑΣΣΑ!!!

..-«Είσαι σίγουρη,ότι χάρηκαν όλοι με την άδειά σου;..»,με ρώτησε το έτερον ήμισυ..

Τι να απαντήσω τώρα;…

Ούτε λόγος να μπώ μέσα!

«-Μπες βρε παιδί μου!’αλλοι πληρώνουν για λασπόλουτρα!»,προσπάθησε να με παρακινήσει ο σύζυξ.

-«Εγώ δεν θα πλήρωνα ποτέ..»,ήταν η απάντησή μου και συνέχισα την ηλιοθεραπεία μου..

Όσο όμως παίρναγε η ώρα και με τσουρούφλιζε ο ήλιος και τους έβλεπα όλους τους αναίσθητους να κολυμπούν χωρίς να πτοούνται,τόσο με έπιαναν τα διαόλια μου..

-«Έλα βρε παιδάκι μου να βουτήξεις!,,Χαζοί είναι οι ελέφαντες που κυλιούνται μέσα στη λάσπη;..»,δεύτερη σαγηνευτική πρόταση του έτερου ημίσεως..!

Αντιστάθηκα σθεναρά!..Μέχρις ότου ο ήλιος βάλθηκε να με καψαλίσει,οπότε,εστερνίσθηκα την ψυχοσύνθεση των… ελεφάντων,έκλεισα τα μάτια και βούτηξα στα λασποθάλασσα…

Κατά τις 4 το απόγευμα,η θαλασσίτσα ήρθε στα ίσα της με την βοήθεια του αγαπητού μου Μαίστρου,που με λυπήθηκε φαίνεται και είπε να ξαναφέρει τα νερά στην διαμαντένια τους μορφή…

Βρισκόμαστε στη δεύτερη ημέρα των διακοπών ,στην πρώτη εβδομάδα.

Έχει και συνέχεια….Αντέχετε;…




Παρασκευή 2 Ιουλίου 2010

1+ 1

..ΈΦΤΑΣΕ Η ΩΡΑ!..Η πολυπόθητη!Που θα τον στριμώξω και θα του αλλάξω τον αδόξαστο!
( Για τον χρόνο μιλάω..!)
..Που σε λίγες ώρες θα αρχίσει η αποσυμπίεση..και θέλει και αυτή τον χρόνο της..







...που θα αφήσω στην άκρη για 21 μέρες την καθημερινότητα και θα στείλω στον αγύριστο,( για λίγο),όλα όσα με χάλασαν...



..που θα με βαρεθούν τα φύκια και οι πέτρες της παραλίας ΜΟΥ!!..




Και επειδή ,η αλήθεια να λέγεται..,χμμ.ναι!θα μου λείψετε!Γενικά και ειδικά..!
Και επειδή δεν είμαι ποτέ σίγουρη για τον εαυτό μου,ένα σύνδρομο στέρησης θα το πάθω-είναι η αλήθεια-,μπορεί να σας βρώ κάποια στιγμή σε αυτό το διάστημα..

Εύχομαι ολόψυχα,να περάσετε καλά ,ό,που και να βρεθείτε,να μπορέσετε να χαλαρώσετε και να ξεκουραστείτε με τον τρόπο που ταιριάζει στον καθένα σας,να αδειάσετε το μυαλό σας,δεν μας αξίζει να μας μιζεριάζει κανένας αλήτης,να φορτώσετε τις μπαταρίες σας,για να μπορέσουμε να ανασκουμπωθούμε το φθινόπωρο...

Διακοπές,είναι η ευκαιρία που μας δίνεται να ελέγχουμε εμείς τον χρόνο και όχι αυτός εμάς!Είναι ο δικός μας χρόνος,είτε φύγουμε,είτε μείνουμε..

...Θα είμαι εδώ..



..αν έχετε χρόνο,ποτίζετε κάπου-κάπου τα λουλουδάκια μου!
Το κλειδί είναι στη γλάστρα με τον βασιλικό......