...ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ...

...Άνοιξε τις "ΘΑΛΑΣΣΙΝΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ",τις επί χρόνια ποτισμένες από την αλμύρα των ταξιδιών του και για μια ακόμα φορά άρχισε να ταξιδεύει επάνω στις χειρόγραφες σκέψεις του..
Ήταν μία συνήθεια που την ακολουθούσε με πιστή ιεροτελεστία,κάθε παραμονή Χριστουγέννων,από τότε που έδεσε οριστικά τον κάβο στο ντόκο.
  Αυτή τη φορά,άρχισε να διαβάζει το σκευρωμένο  από τον καιρό και αλάτι ημερολόγιό του,από το τέλος...
Έψαξε να βρεί τα Χριστούγεννα που πέρασε μέσα στους ωκεανούς,τις ημέρες εκείνες,που η μοναξιά και η νοσταλγία για την οικογένεια ,τον έκαναν να πονάει,παρακαλώντας τον χρόνο να τρέξει,να κυλήσει όσο πιο γρήγορα γινόταν,για να πάρει τέλος το μαρτύριο της απομόνωσης του..
Δεν άργησε να βρεί τις χρονολογίες.Τις είχε ήδη  μαρκάρει,κάθε φορά που η 24 του Δεκέμβρη τον εύρισκε κάπου μισοπέλαγα,κάπου σε ξένα λιμάνια,όπου καμμία συντροφιά δεν μπορούσε να αναπλήρώσει την ζεστασιά των δικών του ατόμων.

   Κλεισμένος στον εαυτό του,με τα δάχτυλά του να ξεφυλλίζουν μία προς μία,για εκατοστή φορά τις σελίδες της ζωής του,διώχνει τις σκέψεις και τις θύμησες ,απο μανιασμένες θάλασσες,τις ημέρες Χριστουγέννων,στους ωκεανούς.
Με θλίψη συλλογάται και απορεί για την αντοχή που είχε...Δεν θα ήθελε με τίποτα να ξαναβίωνε εκείνες τις συγκεκριμένες περιόδους..
Αν μπορούσε όμως,έστω και για λίγο να ξαναζούσε κάποιες,συγκεκριμένες στιγμές από εκείνη την περασμένη του ζωή ,θα τσάκιζε τις σελίδες του ημερολογίου του και θα άρχιζε από την αρχή το ταξίδι του ,επιλέγοντας εκείνος την ρότα του,χωρίς τις ημέρες των Χριστουγέννων..

   ..." τα πρώτα Χριστούγεννα που δεν είμαστε μαζί..",διαβάζει κάπου και το προσπερνάει γρήγορα!.
  ...¨"σε λίγες ημέρες,θα είναι τα πρώτα Χριστούγεννα,που θα τα γιορτάσουμε παρέα...",διάβασε κάπου παρακάτω και θυμήθηκε ότι αυτή η υπόσχεσή του ,ήταν η σρχή μιάς νέας ζωής,σαν επίσημος πλέον στεριανός..
Χαμογελάει και κλείνει το "βρεγμένο" του ημερολόγιο..

Τα υπόλοιπα θα τα συμπληρώσει στο σημειωματάριο της στεριάς..

Πρώτο ταξίδι έτυχε ναύλος για το Νότο,
δύσκολες βάρδιες, κακός ύπνος και μαλάρια.
Είναι παράξενα της Ίντιας τα φανάρια
και δεν τα βλέπεις, καθώς λένε με το πρώτο.

Πέρ' απ' τη γέφυρα του Αδάμ, στη Νότιο Κίνα,
χιλιάδες παραλάβαινες τσουβάλια σόγια.
Μα ούτε στιγμή δεν ελησμόνησες τα λόγια
που σου 'πανε μια κούφια ώρα στην Αθήνα.

Στα νύχια μπαίνει το κατράμι και τ' ανάβει,
χρόνια στα ρούχα το ψαρόλαδο μυρίζει,
κι ο λόγος της μες στο μυαλό σου να σφυρίζει,
"ο μπούσουλας είναι που στρέφει ή το καράβι; "

Νωρίς μπατάρισε ο καιρός κ' έχει χαλάσει.
Σκατζάρισες, μα σε κρατά λύπη μεγάλη.
Απόψε ψόφησαν οι δυο μου παπαγάλοι
κι ο πίθηκος που 'χα με κούραση γυμνάσει.

Η λαμαρίνα! ...η λαμαρίνα όλα τα σβήνει.
Μας έσφιξε το kuro siwo σαν μια ζώνη
κ' συ κοιτάς ακόμη πάνω απ΄ το τιμόνι,
πως παίζει ο μπούσουλας καρτίνι με καρτίνι.