Τετάρτη 8 Οκτωβρίου 2014

Η ιστορία των κόμικς ( ΜΕΡΟΣ Α' )


Στη προσπάθεια μου να βρω ένα καλό θέμα για το σημερινό άρθρο, αγαπητοί αναγνώστες, άρχισα να παρατηρώ δίπλα μου, άρχισα να κάνω βόλτες, να παρατηρώ ανθρώπους στη εργασία τους, στη βόλτα ή στη καφετέρια, ανθρώπους να κάνουν τα ψώνια τους. ....


Άνοιξα να παρακολουθήσω τηλεόραση. Όλα αυτά που παρατήρησα, δεν μου άρεσαν καθόλου…. Ανθρώπους να τρέχουν σαν ρομπότ να προλάβουν την δουλειά τους, ανθρώπους μες στο λεωφορείο δίπλα-δίπλα χωρίς να μιλούν, χωρίς να χαμογελούν. Δελτία ειδήσεων γεμάτα από εγκλήματα, οικονομική κρίση, ανεργία, συνταξιούχους και χαμηλόμισθους σε απόγνωση κ.α.
Για μέρες αναρωτιόμουν με τι θέμα θα μπορούσα να ασχοληθώ ώστε να καταφέρω να απαλύνω λίγο το μαύρο χρώμα που το τελευταίο καιρό επικρατεί. Ήξερα πως κάτι θα υπήρχε, πως δεν χάθηκε ακόμα τίποτα. Έψαχνα ένα κείμενο που θα «χρωμάτιζε» με πολλά χρώματα τις ζωές μας, ένα κείμενο που θα έφερνε την ελπίδα ξανά. Μα κάποια στιγμή άρχισα να χάνω και εγώ την πίστη μου. Απογοητευμένη καθώς ήμουν, βγήκα έξω, να πάρω λίγο αέρα, να δω πιο καθαρά.. Έτσι πήγα μέχρι το κοντινό περίπτερο… Εκεί είδα το θέμα που έψαχνα… Είδα δύο παιδικά μάτια λαμπερά, γεμάτα όνειρα, ελπίδα να διαβάζουν με ενθουσιασμό και λαχτάρα ένα παιδικό βιβλίο κόμικς. «Αυτό είναι» σκέφτηκα και ευθύς έτρεξα στο σπίτι για να γράψω… Μόλις είχα βρει αυτό που αναζητούσα τόσο καιρό… Ένα όμορφο και χαρούμενο κείμενο θα γράψω αυτή την φορά, αγαπητοί αναγνώστες με ένα ενδιαφέρον θέμα. Σήμερα θα ασχοληθώ, με την ιστορία των κινούμενων σχεδίων. Τι λέτε; Θέλετε να μάθουμε περισσότερα για τα κόμικς που διαβάζαμε όταν ήμασταν παιδιά, και που συνεχίζουν να διαβάζουν τα παιδιά μας; Από πού προέρχεται η λέξη «κόμικς» αλλά και πότε εμφανίστηκε το πρώτο κινούμενο σχέδιο θα μάθουμε σήμερα. Τι λέτε; Ας αρχίσω το ταξίδι μέσα στο χρόνο των κινούμενων σχεδίων…
Η λέξη «κόμικς» προέρχεται ετυμολογικά από την λέξη «κωμικός» κι αυτό γιατί οι πρώτες ιστορίες ήταν κωμικού περιεχομένου. Σύμφωνα με τον ορισμό, «κόμικς» είναι η τέχνη της αφήγησης ιστοριών με διαδοχή σχεδιασμένων εικόνων στη τυπογραφική επιφάνεια. Σύμφωνα με τον ορισμό τα κόμικς αφηγούνται πάντα ιστορίες οποιουδήποτε περιεχομένου. Για να υπάρξει κόμικς πρέπει να υπάρχουν διαδοχικές εικόνες όπου η μία συνεχίζει το νόημα της άλλης. Μία ιστορία κόμικς είναι πάντα τυπωμένη σε χαρτί.
Τα κόμικς αποτελούν τέχνη, την 9η τέχνη. Είναι μία τέχνη που έχει προοπτικές να αναπτυχθεί στο μέλλον αλλά δυστυχώς έχει κατηγορηθεί από πολλούς γι αυτό και θα ήταν ριψοκίνδυνο να την θεωρήσουμε πραγματική τέχνη. Όσο αφορά την δομή των κόμικς, αποτελούνται από τουλάχιστον δύο εικόνες, και στη περίπτωση που υπάρχει κείμενο, αυτό δεν λειτουργεί ποτέ εις βάρος των εικόνων.
Ο Πέτρος Μαρτινίδης χρησιμοποιεί τον όρο «εικονογραφήγηση». Αυτός ο όρος δεν δεσμεύει την θεματική των ιστοριών, κάτι που κάνει ο όρος «κόμικς» , ο οποίος παραπέμπει σε ιστορίες κωμικού περιεχομένου. Η διαφορά ανάμεσα στην «εικογραφήγηση» και στην «εικονογράφηση» είναι ότι στη τελευταία οι εικόνες λειτουργούν διακοσμητικά ενώ στην πρώτη αποτελούν το βασικό στοιχείο για την αφήγηση των ιστοριών. Συνεπώς, ο όρος «εικονογραφήγηση» είναι καταλληλότερος γιατί περικλείει όλα τα χαρακτηριστικά των ιστοριών κόμικς.
Προγόνους των εικονογραφηγημάτων , θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε παραστάσεις σε πρωτόγονα σπήλαια ή σε αρχαιοελληνικούς αμφορείς, όπως επίσης και αναπαραστάσεις της ζωής του Χριστού και των αγίων σε χειρόγραφα ή εκκλησίες, καθώς από πολύ παλιά ο άνθρωπος προσπάθησε να αναπαραστήσει την κίνηση.
Η πρώτη ιστορία κόμικς ήταν ελβετικής καταγωγής ο δημιουργός της οποίας ήταν ο Ροδόλφος Τόπφερ. Αναδημοσίευση αυτής της ιστορίας είχε γίνει στα αγγλικά το 1842, μισό αιώνα περίπου πριν κυκλοφορήσει στη Αμερική το «Κίτρινο Παιδί» (1896) το οποίο γνώρισε μεγάλη επιτυχία και η θεματολογία των ιστοριών του απευθυνόταν κατά κύριο λόγο στο παιδικό κοινό. Την δεκαετία του ΄30 στη Αμερική έκαναν την εμφάνισή τους ο Σούπερμαν και ο Μίκυ Μάους.
Δημιουργός του Μίκυ Μάους ήταν ο Ουώλντ Ντίσνει. Εκείνη την εποχή ο Ντίσνει έψαχνε να βρει έναν καινούριο πρωταγωνιστή κινούμενων σχεδίων προκειμένου να αντικαταστήσει τον προηγούμενο του ήρωα, τον Όσβαλντ τον Τυχερό Λαγό. Λέγεται πως ο Ντίσνει συνέλαβε την ιδέα να χρησιμοποιήσει ένα ποντίκι ως πρωταγωνιστή ταξιδεύοντας κάποτε με τρένο από την Νέα Υόρκη στο Χόλυγουντ μαζί με την γυναίκα του Λίλιαν.
Το αρχικό όνομα που του είχε δοθεί ήταν «Μόρτιμερ Μάους» αλλά η σύζυγος του Γουόλντ Ντίσνευ του πρότεινε να το αλλάξει σε «Μίκυ» το οποίο και επικράτησε τελικά. Ο «Μίκυ» σχεδιάζεται συνήθως με κοντό κόκκινο παντελόνι, μεγάλα κίτρινα παπούτσια και γιγαντιαία άσπρα γάντια στα χέρια. Όμως, μεταξύ 1942 και 1944, το παντελόνι μάκρυνε και ο Μίκυ άρχισε να φορά επίσης σακάκι, γραβάτα, καπέλο και άλλα αξεσουάρ, που τον έκαναν να φαίνεται πιο μοντέρνος και ώριμος.
Αλλά και ο χαρακτήρας του Μίκυ, δεν παρέμεινε ίδιος. Αρχικά ήταν σκανδαλιάρης, ζούσε μία ανέμελη και περιπετειώδη ζωή, ενώ κάποιες φορές παρουσιαζόταν και ως κακός. Σιγά-σιγά όμως μεταμορφωνόταν προβάλλοντας έναν ηθικότερο τρόπο ζωής. Έτσι, ο «θορυβώδης» και γεμάτος ένταση Μίκυ έδωσε την θέση του σε ένα προσγειωμένο και πρόσχαρο τύπο, το ενδιαφέρον του οποίου επικεντρωνόταν στο οικογενειακό του περιβάλλον.
Επίσης, ο Αιβερκς δημιούργησε το πρώτο στριπ του Μίκυ (εκδοχή σε κόμικ της ταινίας κινούμενων σχεδίων Plane Crazy που εκδόθηκε στις 13 Ιανουαρίου 1930, καθώς και την πρώτη ταινία κινούμενων σχεδίων, για την οποία παρήγε 700 σχέδια την ημέρα.) Ο Μίκυ έχει εμφανιστεί σε περισσότερες από 120 ταινίες, οι 5 από τις οποίες ήταν μεγάλου μήκους. Κέρδισε τρεις υποψηφιότητες, ένα ειδικό Όσκαρ , το οποίο απονεμήθηκε στον δημιουργό του, τον Ουώλτ Ντίσνευ, ενώ πρόσφατα απέκτησε το δικό του αστέρι στο «Πεζοδρόμιο της Φήμης» στο Hollywood.
( ΣΥΝΕΧΊΖΕΤΑΙ...)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

...ό,τι έχετε ευχαρίστηση..