Πέμπτη 29 Αυγούστου 2013

Γιατί η Συρία;


Εδώ και δύο χρόνια, περίπου, μια γειτονική μας χώρα αιμορραγεί.
  Ένας πολιτισμός που η ιστορία του αγγίζει την αυγή της ανθρωπότητας.
γράφει ο Καμάλ Ραχίμι
Η Συρία δεν άντεξε πια.  Αυτό που συμβαίνει και στις άλλες Αραβικές κοινωνίες και ονομάζεται «¨Η Άνοιξη». Αυτό το παραμύθι  μου θυμίζει το παραμύθι του διωγμού του Αδάμ από το «Παράδεισο».....


  Ίσως και αυτός δεν άντεξε πια.  Ίσως δεν άντεξε τα ίδια και τα ίδια. Ο φουκαράς ήταν μόνος, και η Εύα, φτιαγμένη από τον πλευρό του, προσπαθούσε να του δώσει να καταλάβει ότι ο παράδεισος δεν ήταν παρά η αιωνία επανάληψη της στάσιμης δηλωμένης ευτυχίας. Οι εκδοχές διαφέρουν στο πώς, τελικά, η Εύα κατάφερε να πείσει τον Αδάμ. Στο Ευαγγέλιο δάγκωσε το μήλο, στο Κοράνι  καταβρόχθισε το στάρι, και αλλού μύρισε το λουλούδι της γνώσης.
Όπως και να ήταν, ανακάλυψε τον πιο σταθερό νόμο της φύσης, την «Αλλαγή».
Η ιστορία μας διδάσκει ότι σε κάθε αλλαγή η καινούργια πραγματικότητα έχει τις ρίζες της βαθιά στην προηγούμενη. Το νέο καθεστώς φέρνει μαζί του τις πιο ριζωμένες συντηρητικές αντιλήψεις, τα πιστεύω, τις συνήθειες, τις αξίες  και άλλα πολλά. Ίσως για αυτό οι πρωτεργάτες της επανάστασης, συχνά, γίνονται τα πρώτα θύματα του νέου καθεστώτος.
Τα πρώτα χελιδόνια της «Άνοιξης» σκόπευαν να απαλλαχτούν από την καταπίεση και τα δεσμά, τις αυθαιρεσίες των αρχόντων, την μοιρολατρία, τις προκαταλήψεις και τις απαρχαιωμένες και ψυχοφθόρες αξίες. Αλλά η μάζα των «κολασμένων της γης» του Φανών που τους ακολουθούν κάθε φορά, κουβαλά βαρύ και ενσωματωμένο φορτίο από το παρελθόν στην ψυχή και στο DNA του.  Και έτσι όταν κοπάζει η θύελλα, ξανακούγονται οι παλαιοί  γνωστοί  ύμνοι.
Η δικτατορία και κάθε μορφής πολιτικής και κοινωνικής καταπίεσης στην Συρία  δεν είναι καινούργιο φαινόμενο, έτσι και τα εργαλεία της καταπίεσης, απλώς δεν αρμόζει πια στην «Νέα παγκόσμια τάξη». Ο Μακιαβέλι εύλογα και με ακρίβεια τα αναλύει και περιγράφει στον «Πρίγκιπα».  Ο έλεγχος της οικονομίας, της στρατιωτικής δύναμης και την ιδεολογία. Όταν χαλάσει η ισορροπία ετοιμάζεται το έδαφος για την εξέγερση. Αυτή τη φορά συμμετείχαν και νέες επιστημονικές συνταγές του “Dr, Gene Sharp: From Dictatorship to Democracy”  βοήθησαν να μην χρειαστεί εξωτερική παρέμβαση από την αρχή αλλά μόνο σαν ανθρωπιστική παρουσία για να σταματήσουν οι αιματοχυσίες.
Η Συρία όμως ακόμα αιμορραγεί, και θα αιμορραγεί όσο υπαρχή διαφωνία στον «Όλυμπο» για την μοιρασιά μεταξύ των θεών.
Ο πατριώτης και ανθρωπιστής Σύριος ποιητής, γνωστός ως Λόρκα του Αραβικού κόσμου που δολοφονήθηκε του 1980,Ο Hasan Al-Khayer الخيّر  حسن  «Χασαν Αλ Χαϊερ»  γράφει:
«Είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι η «ελεύθερη άποψη» είναι το μεγαλύτερο ταμπού στις Αραβικές χώρες.»
Στο γνωστό τεύχος του «Τι μπορώ να πω» γράφει
Τι μπορώ να πω; αν η έκφραση της αλήθειας ακολουθείται από δεσμά, μαστίγια και υγρό σκοτεινό κελί,
Αλλά δεν μπορώ να σιωπήσω γιατί η σιωπή είναι έγκλημα που οδηγεί στην απόκρυψη του φωτός της αλήθειας....

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

...ό,τι έχετε ευχαρίστηση..