(το παρακάτω θέμα παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα)
Το παρόν μου θυμίζει ολοένα και πιο συχνά τον σατραπισμό της αρχαιότητας
(έστω και αν τούτος ο σατραπισμός έχει τρόπους καλής συμπεριφοράς)
Η νιότη μου, όμως, μίλαγε για έναν πλανήτη που έχει πια αλλάξει
“σε άλλα μέρη σε άλλη γη άλλος ήλιος έχει βγει”
ή με γέλασε η νιότη μου, ή τα μυωπικά μου μάτια δεν την αναγνωρίζουν πια......
(έστω και αν τούτος ο σατραπισμός έχει τρόπους καλής συμπεριφοράς)
Η νιότη μου, όμως, μίλαγε για έναν πλανήτη που έχει πια αλλάξει
“σε άλλα μέρη σε άλλη γη άλλος ήλιος έχει βγει”
ή με γέλασε η νιότη μου, ή τα μυωπικά μου μάτια δεν την αναγνωρίζουν πια......
Μαγιαβάτι Κουμάρι (Ινδία): κράμα αλαζονείας και ματαιοδοξίας
Ξόδεψε 220 εκατομμύρια ευρώ (Δημόσια χρήματα) για να κατασκευάσει 50 αγάλματα της
γράφει ο Γιώργος Δαμιανός
“Η μαρμαρωμένη βασίλισσα” της Ινδίας
Ονομάζεται Μαγιαβάτι Κουμάρι (Mayawati Kumari), 54 ετών, και εκλέχθηκε, το 2008, για τέταρτη φορά κυβερνήτρια του Ινδικού κρατιδίου* Ουτάρ Πραντεζ (Uttar Pradesh). Παρόλο που διοικεί ένα πάμφτωχο κρατίδιο (190 εκατ. πολίτες από τα οποία 59 εκατ. ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, η παιδική θνησιμότητα είναι στα ύψη και το 60% των επαρχιών δεν έχουν ακόμα ηλεκτρισμό) φαίνεται ότι έχουν “πάρει αέρα τα μυαλά της” και για αυτό παρήγγειλε και τοποθέτησε 50 μαρμάρινα αγάλματα της με κόστος 220 εκατομμύρια ευρώ. Και επειδή σίγουρα θεωρεί την αφεντομουτσουνάρα της πράγμα σημαντικό και ανεκτίμητο για τις επόμενες γενεές ξεκίνησε τις εργασίες του Μαυσωλείου της με προϋπολογισμό κόστους 300 εκατομμύρια ευρώ.
Η Μαγιαβάτι Κουμάρι υπήρξε ερωμένη του Κάνζι Ραμ, ο οποίος ήταν προκάτοχος της στην εξουσία και ιδρυτής του κόμματος BSP. Μετά το θάνατο του εραστή της άνοιξε μια λαμπρή πολιτική σταδιοδρομία για την ίδια, που τώρα φιλοδοξεί να διοικήσει ολόκληρη την Ινδία.
Η περίπτωση της Μαγιαβάτι Κουμάρι δεν είναι κάτι το πρωτόγνωρο.
Η Ιστορία είναι γεμάτη από ματαιόδοξους, άνδρες και γυναίκες, που διασπάθισαν δημόσιες περιουσίες για να ικανοποιήσουν τη ματαιοδοξία τους και αδιαφόρησαν παντελώς για το λαό τους. Αυτό που με θλίβει, όμως, είναι ότι μετά από εκατοντάδες ή χιλιάδες χρόνια τα αγάλματα της (και όχι η πείνα του λαού) θα είναι δείγμα του πολιτισμού μας και εκατοντάδες αρχαιολόγοι, λόγιοι ή τουρίστες θα εκστασιάζονται μπροστά στη μαρμάρινη αφεντομουτσουνάρα της.
Δεν κάνουμε και εμείς σήμερα κάτι παρόμοιο; (ρωτήστε τον κ. Τσοχατζόπουλο ή άλλους. )
(* Το μικρό ομοσπονδιακό κρατίδιο της Ινδίας είναι πληθυσμιακά 19 φορές μεγαλύτερο από το Ελληνικό κράτος
** Μαυσωλείο: Ο Μαύσωλος ήταν σατράπης της Καρίας (337-353π.Χ.), ο οποίος οικοδόμησε μεγαλοπρεπές ταφικό μνημείο για τον εαυτό του.)
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
...ό,τι έχετε ευχαρίστηση..