Σάββατο 30 Ιουλίου 2011
ΤΟ..."τσιπράκι"...
...Όταν η γεύση μπερδεύεται με εικόνες,βιώματα,ακούσματα,τρόπο ζωής,τότε η παράδοση παίρνει σάρκα και οστά και το "τότε",γίνεται παρόν σεβόμενο την ιεροτελεστία και την διαδικασία.......
Ένα καρρώ τραπενζομάνδηλο,ψάθινες καρέκλες,μαρμάρινο τραπέζι παλιού καφενέ,6 μικρά ποτηράκια γεμάτα με το αυθεντικό αυτό καθαρό ποτό και πολύ κέφι,είναι αρκετά για να ζωηρέψουν οι παδιακίσιες θύμησες και οι ιστορίες από τα παλιά,να αρχίσουν να συμμετέχουν σε αυτή την ιεροτελεστία της τσιπουροκατάνυξης..
Και όσο γεμίζουν και ξαναγεμίζουν τα ποτήρια,τόσο οι χιλιοειπωμένες μέχρι τώρα ιστορίες,βρίσκουν τον πραγματικό και αυθεντικό τους χώρο.
Και ξετυλίγονται μπροστά στα μάτια, εικόνες μικρών παιδιών, επάνω στα ποδήλατά τους να διανύουν μεγάλες αποστάσεις από το πρωί μεχρι την δύση του ήλιου,ξεκινώντας από την πρωτεύουσα του νομού και καταλήγοντας κουρασμένα στο "καρβουνιάρικο" του χωριού.
Ένα μικρό προχειροστημένο μαγαζάκι της εποχής που πουλούσε κάρβουνα και πρόσφερε πολλές στιγμές ευδαιμονίας και χαλάρωσης για τους κουρασμένους εργάτες της περιοχής.
Ένας τόπος συνάντησης ταλαιπωρημένων κορμιών που αποτελούσε το σημείο λήξης μιας κουραστικής ημέρας,αλλά συνάμα και μια όμορφη ανάπαυλα και ξεκούραση παρέα με το τσιπράκι που το συνόδευαν πάντα ελιές και ντομάτα.
Τα πιτσιρίκια κατέληγαν σε αυτή την όαση,για να συναντήσουν τους πατεράδες και θείους τους,συμμετέχοντας και αυτά σε αυτή την ιεροτελεστία ,ακούγοντας τις ιστορίες της ημέρας.
Τα ποτήρια δεν προλάβαιναν να αδειάσουν,οι ώρες πέρναγαν σαν νερό μέσα στον "τσιπουροδοχείμαρρο",γέλια εναλλάσονταν με συγκινησιακές φορτίσεις ,μέχρι που ήρθε η στιγμή να ολοκληρωθεί η τελετή της" μύησης",σφραγίζοντας για άλλη μια φορά τα βιώματα μέσα σε ένα μικρό ποτηράκι τσίπουρου.
Για τους μελλοντικούς "μυημένους" και όσους πρόκειται να βιώσουν αυτή την ιεροτελεστία ,απολαμβάνοντας το αυθεντικό ,χύμα τσίπουρο της περιοχής,θα δώσω μία συμβουλή:
Διαλέξτε παλιά,αυθεντικά τσιπουράδικα,μακριά από την τουριστική περιοχή,τσιπουράδικα που ακόμα διηγούνται ιστορίες της τότε εποχής,τσιπουράδικα που βρίσκονται στα "Παλαιά" της περιοχής,όπου ακόμα η εργατιά,αποτελεί πινελιά του σήμερα
Φεύγοντας,αφήστε και εσείς την ιστορία σας εκεί,μαζί με τις άλλες...
Μην ξεχάσετε να πάρετε μαζί σας το ποτηράκι που σας πρόσφερε την ευδαιμονία.Ζητήστε το άφοβα!
Θα αποτελέσει και αυτό για εσάς,ένα κομμάτι στα βιώματά σας...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
...ό,τι έχετε ευχαρίστηση..