Τρίτη 1 Φεβρουαρίου 2011

...ΑΠΟΓΡΑΦΗ ΑΝΑΜΝΗΣΕΩΝ...

...Οι εταιρείες ,τα καταστήματα ,έχουν ολοκληρώσει την ετήσια απογραφή τους και τώρα βρίσκονται στα αποτελέσματα..Θα προσπαθήσουν να μαζέψουν και να ισοφαρίσουν τα ελλείματα με τα πλεονέσματα,ούτως ώστε η "ζημιά" να είναι μικρότερη..Το δύσκολο είναι να "ισιώσουν" τα αρνητικά..Εκεί,θα τραβήξουν κάποιο ζόρι...
 Την δικιά μου την απογραφή ,την αρχίζω τώρα.Μάλλον την συνεχίζω από εκεί που την άφησα.....

...Aπό τον Φλεβάρη ακόμα είχαν αρχίσει πυρετωδώς τις ετοιμασίες για τον εορτασμό της επετείου της 25 ης Μαρτίου.Η δασκάλα της Β' Δημοτικού,η κυρία Τένια,όπως πάντα, ήθελε τα παιδιά της να είχαν την τελειότερη και αψεγάδιαστη εμφάνιση...Η επιμονή της ,η προσωπική της φροντίδα και ενασχόληση,είχαν πάντα τα τελειότερα  αποτελέσματα... 
Θα υπήρχαν 2 σκετς και το υπόλοιπο πρόγραμμα της τάξης θα καλύπτονταν με ποιήματα,όπου όλα τα παιδιά θα συμμετείχαν.
...  Το ραβασάκι είχε πλέον απαντηθεί,οι όρκοι αιώνιας πίστης και μελλοντικής σύζευξης μεταξύ των δύο ερωτευμένων παιδόπουλων είχαν σφραγισθεί,η ιστορία είχε "κλειδώσει"...
Στο ένα σκετς-αυτό που μας ενδιαφέρει-οι ήρωες θα ήταν η "μάνα η πονεμένη" που στέλνει το παιδί της στο πόλεμο να πολεμήσει τους Τούρκους και ο γιός της ο γενναίος που τον ενσάρκωνε ο "αγαπητικός" της παιδούλας...
Το κάστινκ ήταν σκληρό μεταξύ των θηλυκών υποψηφίων!Όλες ήθελαν να πρωταγωνιστήσουν δίπλα στον μορφονιό της τάξης!
Η γνωστή μας παιδούλα δεν θα το άφηνε όμως να συμβεί αυτό.!
Στην οντισιόν,έβαλε τα δυνατά της και ξεπερνώντας την... Κοτοπούλη ,κατάφερε να πάρει τον ρόλο!..
Όχι θα τΙς άφηνε τις άλλες ,να της φάνε το "μονοχαγιό"...


...Η "μάνα" και ο "γιός",άνοιξαν την αυλαία της μεγάλης ημέρας,με τρεμάμενη φωνή εκείνη από το τρακ και με πόδια που δεν τον βάσταγαν εκείνον για τον ίδιο λόγο!...


  Η αυλαία έκλεισε 3 χρονια μετά,όπου η μικρή έπρεπε να αφήσει το συγκεκριμένο σχολειό,την συγκεκριμένη γειτονιά,τους συγκεκριμένους της συμμαθητές,το πρώτο της καρδιοχτύπι...
  
  Κενό!Ένα κενό 40 χρόνων,που μέσα σε αυτό το διάστημα,αμέτρητες φορές αναρωτήθηκε πού μπορεί να βρισκόταν ΕΚΕΙΝΟΣ...
Αν θα την θυμόταν,αν θα είχε μείνει στη θύμησή του το ραβασάκι που της έγραψε,αν..,αν..,διάφορα "ΑΝ"..
  
  Η αυλαία ξανασηκώθηκε μετά από 40 χρόνια στην ίδια ακριβώς σκηνή που έκλεισε!
Ένα "κλικ" του ποντικιού,συρρικνώνει στο άψε σβήσε 4 δεκαετίες!Ένα δευτερόλεπτο αρκεί να αποδείξει ότι η ζωή τελικά είναι πολύ παιχνιδιάρα,όσο σκληρή θέλει να φαίνεται!...


   Την Πέμπτη,"μάνα" ,"γιός" και όλη η Β΄Δημοτικού  του 46ου Δημοτικού Σχολείου Κυψέλης,θα πρωταγωνιστήσουν μετά από 40 χρόνια ,στο έργο " Η ΖΩΗ ΜΑΣ, ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ"..


Τα αποτελέσματα της δικιάς μου απογραφής,είχαν πρόσημο,  +....

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

...ό,τι έχετε ευχαρίστηση..