Τα ράσα δεν κάνουν τον παπά.

γράφει ο Γιώργος Δαμιανός 
“Η κατάργηση του θρησκευτικού όρκου δε δημιουργεί πρόβλημα στην Εκκλησία. Αντιθέτως, είναι συνέπεια της διδασκαλίας της” έλεγε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδας, Ιερώνυμος, το 2008.....

 Και ορθά τα έλεγε. Άλλωστε ο Κύριος Ιησούς Χριστός απαγόρευσε σαφώς τον όρκο, λέγοντας: “Εγώ όμως σας λέγω να μη ομόσητε μηδόλως· μήτε εις τον ουρανόν, διότι είναι θρόνος του Θεού· μήτε εις την γην, διότι είναι υποπόδιον των ποδών αυτού·(Κατά Ματθαίον, 5:33-37). Εκτός από τον Ευαγγελιστή Ματθαίο αυστηρότερα μίλησαν ο Αδελφόθεος Ιάκωβος και οι Πατέρες της Εκκλησίας, όπως ο Μέγας Βασίλειος, ο Αγ. Γρηγόριος ο Θεολόγος και άλλοι.
Και ενώ όλα τα παραπάνω είναι γνωστά σε πιστούς και απίστους, εμφανίζεται ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος με 20μελή συνοδεία να ορκίζει τον Περιφερειάρχη  κ. Κ. Μπακογιάννη  και πλήθος ιερωμένων να ορκίζουν δημάρχους και περιφερειάρχες και να αγωνιούν για τον εναγκαλισμό τους με την πολιτική εξουσία (να μην πάνε χαμένα και τα τραπεζώματα που παραθέτουν μοναχές σε Ιεράρχες και μέλη της Κυβέρνησης σε ακατοίκητο διαμέρισμα στην περιοχή του Πολυδρόσου Αμαρουσίου)
Αλήθεια, πως λέγεται αυτός που γράφει στα παλιά του τα υποδήματα τις εντολές του Κυρίου Ιησού Χριστού;

Και επειδή η επαναλαμβανόμενη χρήση, κυρίως, κατά τον 20ο αιώνα, “νομιμοποιεί” όλες αυτές τις αντιχριστιανικές φιέστες της ορκωμοσίας, που έγιναν στα τέλη του Αυγούστου για αυτό και ήμουν πρόθυμος να τις παραβλέψω
Το ποτήρι, όμως, ξεχείλισε με τις φοροαπαλλαγές προς τις μονές και τους μοναχούς του Αγίου Όρους
Εδώ δεν πρόκειται για το “αν τα ράσα κάνουν ή δεν κάνουν τον παπά”, περιττεύει κάθε συζήτηση για την ιεροσύνη. Αυτό που προέχει είναι να ορίσουμε την έννοια της Ανθρώπινης Τιμής και Αξιοπρέπειας σε αντίθεση με το θράσος και τον παρασιτισμό.
Παίρνουν σύνταξη ως αγρότες, λοιπόν, οι μοναχοί!! Μικρή ή μεγάλη σύνταξη δεν έχει, απολύτως, καμία σημασία. Το θράσος είναι ότι υποχρεώνουν τον ελληνικό λαό να τους πληρώνει σύνταξη, ενώ δεν τη δικαιούνται και ενώ την κλέβουν από την τσέπη άλλων αγροτών, στο τέλος δεν πληρώνουν ούτε καν το φόρο, ενώ όλοι οι άλλοι αγρότες πληρώνουν.

Ας τα κρατήσουν, λοιπόν, τα χρήματα, όπως κάνουν όλα τα φιλάργυρα γεροντάκια. Ας τα κάνουν “κουβαράκια” κάτω από τα ράσα τους. Ας μην έχουν, όμως, το θράσος να ισχυριστούν ότι “ο μοναχισμός είναι ένα άμισθο ιατρείο” ότι δήθεν “η τρίτη θεμελιώδης υπόσχεση του μοναχού είναι η ακτημοσύνη η οποία θεραπεύει το πάθος της φιλαργυρίας και της πλεονεξίας”.

Ξεκαρδιστείτε στα γέλια, όταν θα ακούσετε ότι “ο μοναχός καλείται να ζήσει εν πτωχεία, αλλά περισσότερο οφείλει να αγωνισθεί εναντίον του «πάθους της κτήσεως» (πλεονεξίας), της «αγάπης των χρημάτων» (φιλαργυρία) και των «πραγμάτων». Η αγάπη της ιδιοποιήσεως εξορίζει την αγάπη στον Θεόν και στον πλησίον”.
Και επειδή με πάθος και μισαλλοδοξία προστατεύουν τη μνήμη του Γέροντα Παϊσιου (δες υπόθεση του “γέροντα παστίτσιου”) ας θυμηθούν και τα λόγια του: “Ακόµη και ασφαλισµένο σε µια ασφάλεια του Ο.Γ.Α. να τον έχουν τον μοναχό, και αυτό δεν είναι τίμιο. Να τον έχουν ασφαλισμένο ως άπορο, ναι· αυτό τον τιμά. Αλλά να Τον έχουν ασφαλισµένο στον Ο.Γ.Α., γιατί; Ο µοναχός άφησε µεγάλες συντάξεις, έφυγε από τον κόσμο και ήρθε στο µοναστήρι, και να πάρει πάλι σύνταξη! Και να φθάνουµε για την σύνταξη να προδώσουµε τον Χριστό”! (Πηγή: Γέροντος Παϊσίου «Λόγοι» τ. Β΄)

Τι να τα κάνει, λοιπόν, τα ράσα ο μοναχός, όταν δεν έχει τσίπα;

Πηγή