ΟΙ ΑΠΟΥΣΙΕΣ ΤΟΥ ΕΞΑΜΗΝΟΥ
ΑΠΟΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΥΣΗ ΤΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ.....
Το ζήτημα των ελληνικών πανεπιστημίων παραμένει καίριο. Η παρατεταμένη απεργία των διοικητικών υπαλλήλων διαμορφώνει το κλίμα πόλωσης ανάμεσα στην κυβέρνηση και τους πανεπιστημιακούς φορείς. Η απροθυμία των δύο πλευρών να δώσουν μια επαρκή λύση κοστίζει, τόσο στην εικόνα των αποσυντιθέμενων πανεπιστημίων όσο και στην ακαδημαϊκή πορεία χιλιάδων φοιτητών, οι οποίοι παραμένουν δέσμιοι της διαμάχης.
Λίγες μόνον μέρες μετά τον εορτασμό της επετείου για την εξέγερση του πολυτεχνείου, το φοιτητικό κίνημα εμφανίζεται ανίκανο και κυρίως απρόθυμο να λάβει θέση στο ζήτημα της λειτουργίας των πανεπιστημίων. Τα ερωτήματα που εγείρονται δεν μπορούν παρά να βαραίνουν τους σπουδαστές και την ακατανόητη αδιαφορία τους εμπρός στις συνθήκες και τα δεδομένα που οξύνουν και παρατείνουν το πρόβλημα.
Οι φοιτητές συνιστούν έναν από τους παράγοντες που επιβαρύνονται από την τρέχουσα επικαιρότητα. Μαζί με τις χιλιάδες των διοικητικών υπαλλήλων βιώνουν μια πρωτόγνωρη κατάσταση, παραμένοντας δέσμιοι των ευρωπαϊκών εντολών για εξυγίανση και μείωση του κόστους των δημοσίων δαπανών, των άμεσα σχετιζόμενων με τον τομέα της παιδείας. Τα σπουδαστικά συμφέροντα θίγονται όσο σε καμιά άλλη περίοδο. Εντούτοις οι φοιτητικές οργανώσεις, ανεξαρτήτως πολιτικών συσχετισμών και διασυνδέσεων, απέχουν από τη λήψη μιας ξεκάθαρης θέσης όσον αφορά τη λειτουργική διακοπή των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων.
Σε μια εποχή συνεχών ρήξεων και απαξίωσης των κοινωνικών δικαιωμάτων, η ελληνική κοινωνία παρακολουθεί την αδιαφορία του συνόλου της φοιτητικής παράταξης. Οι νέοι και οι νέες που πριν από λίγες μέρες αποτέλεσαν το κυρίως σώμα και την πρωτοπορία της συγκέντρωσης για τη μνήμη της πολυτεχνειακής εξέγερσης σήμερα απέχουν ολοκληρωτικά από τις συζητήσεις για την επίλυση του προβλήματος. Ενταγμένοι μες στα εκκολαπτήρια των κομματικών νεολαιών, εξαντλούν ό,τι απέμεινε από το πάλαι ποτέ «ελληνικό όνειρο» του δημοσίου.
Οι χώροι των πανεπιστημίων φιλοξενούν ακαδημαϊκούς πολίτες με ολότελα χαμένο το ρόλο και το χαρακτήρα, την πιο βασική τους ιδιότητα. Τη διαρκή κριτική απέναντι στα πράγματα, τη γόνιμη, παρατηρητική στάση εμπρός στα ανεγειρόμενα προβλήματα της πανεπιστημιακής κοινότητας αλλά και της κοινωνίας εν γένει. Το φοιτητικό κίνημα στέκει νωχελικό και άπραγο απέναντι στα καλέσματα της κοινωνίας. Η εκκωφαντική απουσία των φοιτητών ως όρος ενός προβλήματος πολύπλευρου και απαιτητικού είναι αδύνατο να περάσει απαρατήρητη. Η θέση των φοιτητών βρίσκεται μες στην πρώτη γραμμή των ζητημάτων, ειδικά όταν ετούτο το ρόλο διεκδικούν.
Εμπρός στον κίνδυνο της κατάρρευσης των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων και της περαιτέρω απαξίωσης των σχετικών προγραμμάτων, χώρων με ιδιαίτερα υψηλή αξιολόγηση παρεχόμενης παιδείας καθίσταται απαίτηση και υποχρέωση μια πιο ενεργή στάση. Πρώτοι απ΄όλους οι φοιτητές οφείλουν να λάβουν θέση, ως άμεσα θιγόμενοι από τις αναλγησίες της κυβέρνησης και των συνδικαλιστικών οργανώσεων.
Μια συνέχιση της αδιαφορίας εκ μέρους τους θα βαρύνει τους ίδιους, ενώ θα καταστήσει σαφή την αμφίβολη ποιότητα του δυναμικού που καλείται να αξιοποιήσει τη χώρα και την όποια δυναμική της. Η θέση των φοιτητών βρίσκεται εντός των ιδρυμάτων και στην πρώτη θέση της διεκδίκησης μιας υψηλής ποιότητας στην εκπαίδευση. Η όποια απουσία βαραίνει τους ίδιους και τις οραματικές κορώνες που κοινωνούν κατά καιρούς και τις οποίος κανείς δεν θέλει να εκλάβει ως τέτοιες.
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
...ό,τι έχετε ευχαρίστηση..