.JPG)
Οι πιο πολλοί από εμάς στα παιδικά μας χρόνια, είχαμε βαθιά ριζωμένο μέσα μας το φόβο για το σκοτάδι. Στο μέρος όπου η όρασή μας δεν έφτανε και τα μάτια μας δεν μπορούσαν να διακρίνουν, πρόσωπα και αντικείμενα, έβρισκαν καταφύγιο μυθικά τέρατα και παράξενες υπάρξεις που δεν ήθελαν το καλό μας. Πόσες άραγε φορές δεν κοιμηθήκαμε με την πόρτα μισάνοιχτη ή με το μικρό φωτάκι στην πρίζα αναμμένο;....
Το σκοτάδι όμως τελικά μπορεί αν είναι και φίλος μας. Στην δίαιτα και στην προσπάθειά μας να διαχειριστούμε το βάρος μας. Έρευνα που έγινε από τους Brian Wansink από το πανεπιστήμιο Cornell και τον Koert Van Ittersum από το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Georgia έδειξε ότι η διαφοροποίηση των συνθηκών του περιβάλλοντος μπορεί αν οδηγήσει και σε διαφοροποίηση στην κατανάλωση της τροφής.
Οι ερευνητές μελετώντας τη συμπεριφορά στο φαγητό και στην κατανάλωση τροφής, σε σχέση με το περιβάλλον, διαπίστωσαν ότι χαμηλώνοντας το φωτισμό, δημιουργώντας ρομαντική ατμόσφαιρα βάζοντας χαλαρή μουσική και γενικά δημιουργώντας χαλαρή ατμόσφαιρα στο χώρο του φαγητού, υπήρχε σημαντική μείωση της κατανάλωσης του φαγητού περίπου 18% λιγότερο.
Ερμηνεύοντας την έρευνα οι επιστήμονες τοποθετήθηκαν πάνω στο ζήτημα των συνθηκών που υπάρχουν στο χώρο της λήψης του φαγητού. Θεωρούν ότι σημαντικό ρόλο παίζει η προσήλωση και η συγκέντρωση στο ίδιο κάθε αυτό το φαγητό που κάτω από αυτές τις συνθήκες αποκτά άλλη διάσταση και είναι τελείως διαφορετικό από ένα γρήγορο τυποποιημένο γεύμα. Ένας άνθρωπος που είναι στο φαγητό του είναι σε θέση να εκτιμήσει την γεύση, την ποιότητα και την υφή του γεύματος. Οι βασικές αρχές δηλαδή του κινήματος slow food που διαρκώς εξαπλώνεται σε όλο τον κόσμο και θέλει να επανατοποθετεί το φαγητό στη διάσταση της απόλαυσης και όχι απλά της κατανάλωσης.
Οι ερευνητές στο πείραμά τους δημιούργησαν μία ήρεμη, ήσυχη ρομαντική γωνιά σε ένα πολυσύχναστο και πολύβουο fast food. Οι πελάτες που κατανάλωσαν το φαγητό του σε εκείνη τη γωνιά έφαγαν με μικρότερο ρυθμό και πιο ήρεμα μικρότερη ποσότητα τροφής ενώ το γεύμα τους διήρκησε περισσότερη ώρα. Αντίθετα όλοι οι υπόλοιποι πελάτες που κατανάλωσαν το γεύμα τους σε κάποιο άλλο σημείο του εστιατορίου έφαγαν σε μικρότερο χρονικό διάστημα, μεγαλύτερη ποσότητα τροφής και προσέλαβαν περισσότερες θερμίδες. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι αυτή η συμπεριφορά (της κατανάλωσης μεγαλύτερης ποσότητας τροφής) είναι αποτέλεσμα αντίδρασης στο stress και την ένταση που προκαλούν τα έντονα χρώματα, ο δυνατός φωτισμός και η δυνατή μουσική στο χώρο του εστιατορίου.
Το παραπάνω συμπέρασμα αποτελεί μια σαφή ένδειξη του πως θα πρέπει να είναι και το καθημερινό μας φαγητό είτε είμαστε μόνοι μας, είτε τρώμε με το σύντροφό μας είτε με την υπόλοιπη οικογένεια. Το γεύμα με την οικογένεια δεν αποτελεί απλά μια καθημερινή διαδικασία κατανάλωσης τροφής. Είναι ένα σημαντικό εργαλείο κοινωνικοποίησης των παιδιών και σύσφιξης των σχέσεων των μελών μεταξύ τους. 'Ένα οικογενειακό γεύμα σε ήρεμο περιβάλλον χωρίς εντάσεις και με τα προβλήματα μακριά από το οικογενειακό τραπέζι, είναι ένα βιωματικό εργαστήρι για τα παιδιά που διαμορφώνουν διατροφικές συνήθειες και συμπεριφορές σε σχέση με το φαγητό και την τροφή.
Το οικογενειακό φαγητό στο σπίτι πρέπει να αποτελεί το θετικό παράδειγμα και το μέτρο σύγκρισης για τα παιδιά που ειδικότερα στην εφηβική ηλικία, επιδιώκουν την «ενηλικίωση» και την αυτονομία τους, ακόμα και με την κατανάλωση φαγητού εκτός από το σπίτι. Δεν είναι λίγες οι φορές που μια έξοδος με φίλους καταλήγει σε ένα fast food για φαγητό και «διασκέδαση». Το σωστό παράδειγμα από το σπίτι θα αποτελέσει ένα καλό και υγιές μέτρο σύγκρισης.
Από όποια πλευρά και να αναλύσει κάποιος το θέμα, το ζητούμενο παραμένει το ίδιο, η λήψη της τροφής να μην αποτελεί μηχανική διαδικασία που να φορτώνει το σώμα με θερμίδες και θρεπτικά συστατικά, αλλά να ικανοποιεί όλες τις σωματικές και κοινωνικές ανάγκες του ανθρώπου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
...ό,τι έχετε ευχαρίστηση..