Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου 2012

«ΠΟΓΚΡΟΜ»: για τους Έλληνες της συνοικίας του Πέραν, για τους έρμαιους Έλληνες του παρόντος.




Όσοι παθιάζονται μπροστά στα τούρκικα σίριαλ  γνωρίζουν πολύ καλά τις διώξεις των Τούρκων ενάντια στους Έλληνες στην Πόλη και τη Σμύρνη.
Οι βασανισθέντες, διωχθέντες, βιασθέντες, φονευθέντες Έλληνες του 1955 και 1922  τους εύχονται καλή και δημιουργική τηλεθέαση.
γράφει ο Απόστολος Θηβαίος.....


Η εθνική μνήμη συνιστά παράγοντα εξειδίκευσης. Οι ιστορικές υπενθυμίσεις, οι τραγωδίες και τα κατορθώματα ενός λαού, σώζονται, γίνονται συνείδηση για να εντείνουν και να συγκεκριμενοποιήσουν την έννοια της εθνικής ταυτότητας. Βέβαια, ετούτη η εποχή που διανύουμε προβλέπει την αναγωγή σε σημασία δευτερεύουσα  τέτοιων ζητημάτων με εθνική προοπτική. Η έννοια της παγκοσμιοποίησης επιτάσσει μια άλλη προσέγγιση της ιστορίας.  Προβλέπει και υποχρεώνει σε μια σταθερή άμβλυνση των εθνικών διαφορών, εκείνων δηλαδή που προέκυψαν και καταγράφηκαν σε χρόνο ιστορικό. 
Μιλούμε λοιπόν για μια ευθεία παρέμβαση στην έννοια του «εθνικού», σε εκείνο δηλαδή το στοιχείο που ομαδοποιεί τα μέλη μιας φυλής, ενός έθνους. Δεν αναφερόμαστε σε στείρους εθνικισμούς, δεν εννοούμε τον επίκαιρο εθνοκεντρισμό που βασίζει την αναβίωσή του στα χαρακτηριστικά της κρίσης, με την ηθική κατάπτωση κυρίως. Δεν εννοούμε βεβαίως μήτε τον ίδιο, αυτόν εθνοκεντρισμό, ο οποίος αγνοεί την αναγκαιότητα μιας γλώσσας, την ανάσυρση τέτοιων ουσιωδών πραγμάτων, τα οποία υπερβαίνουν ακόμη και την ιστορική μνήμη και ολοζώντανα συντηρούνται μες στον ψυχισμό και συντηρούν την ίδια στιγμή, με τρόπο διακριτικό μα καίριο την εθνική ταυτότητα. Ετούτα προς αποφυγή παρερμηνειών και αναγωγών σε χαμηλότερα, σε φτηνότερα μπορούμε να πούμε, επίπεδα.

Η καταστροφή των Ελλήνων της Σμύρνης, οικογενειών εύρωστων συνιστά το περίφημο «Πογκρόμ» της  6ης και 7ης Σεπτεμβρίου του 1955. Τρεις δεκαετίες έπειτα από τη συντριβή της «Μεγάλης Ιδέας» και τη Μικρασιατική Καταστροφή, η οποία τόσο στοίχισε σε ανθρώπινο μέγεθος και κλόνισε σε σημαντικό βαθμό την εσωτερική υπόσταση του ελληνικού κράτους, οι Τούρκοι εθνικιστές φρόντισαν να εκδιώξουν το πιο υγιές κομμάτι του ελληνικού, παροικιακού πληθυσμού. Με ανείπωτες βιαιότητες, καταστροφές περιουσιών, θηριωδίες εις βάρος ελληνικών οικογενειών, ο τουρκικός όχλος, υπό τις οδηγίες της κυβέρνησης Μεντερές εκτέλεσε εκείνο, το οποίο θεωρήθηκε ως εθνικό καθήκον. 
Εκατό χιλιάδες Έλληνες εγκατέλειψαν τις εστίες τους, απώλεσαν τις περιουσίες τους και δίχως καμιά αποζημίωση βρέθηκαν μακριά από τον τόπο που αγάπησαν και τίμησαν. Η αφορμή δόθηκε τεχνηέντως από την ανατίναξη εμπρηστικού μηχανισμού στο τουρκικό προξενείο της Θεσσαλονίκης, το οποίο στεγάζεται ως σήμερα στην πατρική εστία του Κεμάλ Ατατούρκ. Η ακραία, ισλαμιστική θεώρηση των κυβερνώντων έστησε ένα σκηνικό τρόμου και θέρισε τους καρπούς του. Το ελληνικό στοιχείο βρέθηκε για μια ακόμη φορά στην προκυμαία της Σμύρνης για να ακολουθήσει την οδό ενός τραγικού επαναπατρισμού.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

...ό,τι έχετε ευχαρίστηση..