ΚΑΝΕ ΤΟ ΚΑΛΟ ΚΑΙ...ΠΕΣΕ ΣΤΟ ΓΙΑΛΟ...

Θεωρούμαι άτομο με 'καλά" στοιχεία,( μέχρις ενός ορίου),με ανεπτυγμένο το αίσθημα του σεβασμού ( επιλεκτικά),και γενικά ,για να μην τα πολυλογούμε,οι καταβολές μου και η "προίκα" από τους γονείς μου με κατατάσσουν στα άτομα με ευγενή"tips"...


Έλα μου όμως,πως 'ουδείς τέλειος" και ένα από τα πολλά μελανά μου στοιχεία, ( γιατί έχω πολλά και από αυτά ) είναι ο αυθορμιτισμός!...
Nαι,αυτός ο άτιμος,που ξεπετάγεται στις πιο ακατάλληλες στιγμές! ( Να μου πείς τώρα,αν σε προειδοποιούσε,θα τον είχαν βαφτίσει διαφορετικά..σωστό και αυτό..).
Έτσι λοιπόν,με θυμήθηκε εχθές -Παρασκευή-στο πιο ακατάλληλο σημείο,στην πιο ακατάλληλη στιγμή,στην πιο ακατάλληλη εποχή:

 Ώρα 8.15 π.μ,στο μετρό,προς κατεύθυνση για 'εκεί¨".
Από τις λίγες φορές,που βρήκα σχετικά γρήγορα θέση κενή,μιάς και ο κόσμος ακόμα,όσος έφυγε,αρνείται να επιστρέψει.( και πολύ καλά κάνει! ).
"Ευτυχισμένη" λοιπόν για την καλή μου τύχη,στρογγυλοκάθησα και άνοιξα το βιβλίο μου.
( αυτή την εποχή διαβάζω το "Τουρκάκι",και σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα.).
Στην επόμενη στάση,βγήκαν 2 επιβάτες από το βαγόνι και μπήκαν 7.( μην με ρωτήσετε το όνομα του μηχανοδηγού,γιατί θα σας γελάσω!...).
Μεταξύ αυτών και μία "γηραιά" κυρία,που όπως υπολόγισα ,μου έριχνε καμμιά 20ριά χρόνια.
Η τελευταία "ευτυχισμένη' επιβάτις ήμουν εγώ στη συγκεκριμένη στιγμή και η εν λόγω κυρία,βρέθηκε να ΄κρέμεται" πάνω από το κεφάλι μου.

Αυτή ήταν η στιγμή που ξύπνησε ο αυθορμιτισμός μου και σηκώθηκα για να της παραχωρήσω την θέση μου.Τι το ήθελα η γυναίκα;..Με το που σηκώθηκα  και της είπα να καθήσει αισθάνθηκα το "τραβηγμένο" βλέμμα της να με καρφώνει άγρια και συγχρόνως το χέρι της να  με σπρώχνει προς το κάθισμα.
Τότε παρατήρησα την ως άλλη "μαμά του ΣΤΑΛΛΟΝΕ",να κοιτάει με αδιάφορο βλέμμα στο παράθυρο του βαγονιού.

Τσατίστηκα ,και όπως προανέφερα στην αρχή ,τα καλά στοιχεία μου και ο σεβασμός φρενάρουν πάντα κάπου....Ξανασηκώθηκα από την θέση μου και με προσεκτικά δυνατή,όσο έπρεπε φωνή,της απάντησα:
" Mα σας παρακαλώ,καθείστε!Εξ άλλου,η συγκεκριμένη θέση προορίζεται για άτομα χρήζοντα βοήθειας. και ηλικιωμένους.."
Ο νεαρός δίπλα μας,γελώντας, ( ούτε βαλτός να ήταν),συμπλήρωσε:
"Aφού η γιαγιά δεν θέλει να καθήσει,θα πάρω  την θέση της.."

Η.." είμαι όσο δείχνω" κυρία ,πληγωμένη έκανε στροφή και κατέβηκε στην επόμενη στάση..
Ο νεαρός,μόλις εξαφανίστηκε η "μαμά  ΣΤΑΛΛΟΝΕ",ξανασηκώθηκε και μου πρόσφερε την ...θέση μου.
Τον ευχαρίστησα και συγχρόνως και την καλή μου τύχη που ήταν μικρότερος  μου,οπότε μπόρεσα να συνεχίσω το διάβασμα του  βιβλίου μου....