Κάποια μέρα, όμως, εμφανίστηκε ένα λιοντάρι (απ΄εδω ο φημισμένος Λέων της Κέας) και άρχισε να τις κυνηγάει. Οι νύμφες έφυγαν και τότε το λαμπρότερο αστέρι του ουράνιου θόλου, ο Σείριος, κατάκαιε τη γη της Υδρούσας, αλλά και όλων των Κυκλάδων.
Τότε ήρθε στην Κέα ο Αρισταίος (γιος του Απόλλωνα), επικεφαλής των Αρκάδων, και πρόσφερε θυσίες προς τιμή του Ικμαίου Διός, θεού της βροχής.
Οι Θεοί εξευμενίστηκαν, και η ξηρασία άρχισε να μειώνεται.
Από τότε και κάθε χρόνο πνέουν βόρειοι άνεμοι (μελτέμια), επί 40 μέρες την περίοδο που λάμπει ο αστερισμός Μεγάλος Κυνός στον οποίο ανήκει ο Σείριος.
Ο Αρισταίος, εγκαταστάθηκε στην Υδρούσα, αλλά φαίνεται ότι τον παραμέρισε ο ήρωας Κέως (ετεροθαλής αδελφός του Αρισταίου). Από τον Λοκρό ήρωα Κέω θα πάρει το όνομα του το νησί (> Κέως > Κεωω > Κέα >Τζια).
Στους Ιστορικούς Χρόνους η Κέα γνώρισε σημαντική ακμή και αποτελούνταν από τέσσερεις αυτόνομες πόλεις: Ιουλίς, Καρθαία, Καρησσία, Ποιήεσσα.
Η Κέα ήταν πατρίδα των ποιητων: Σιμωνίδη και Βακχυλίδη, του σοφιστή Πρόδικου, του φιλοσόφου Αρίστωνα.
Οι Θαλασσόλυκοι του Σαββατοκύριακου, με ιστιοπλοϊκά ή φουσκωτά σκάφη, γνωρίζουν πολύ καλά τη ρότα για τη Τζιά. Οι περισσότεροι αναζητούν το σπάνιο, πλέον, «μαυρούδι», το φημισμένο ντόπιο μαύρο κρασί, και τα τοπικά εδέσματα όπως “πασπαλάς” (χοιρινό με αυγά και ντομάτα), “λόζα” (παστό χοιρινό), αστακομακαρονάδα, αχινοσαλάτα και άλλα. Η κοσμοσυρροή κατά τα Σαββατοκύριακα είναι αφόρητη.
Αφόρητη, επίσης, είναι η διάθεση ορισμένων για επίδειξη πλούτου μέσα από τα πλεούμενα, που δεν έχει να κάνει τίποτα με τη σεμνότητα και την απλότητα των «παιδιών της θάλασσας». Φαίνεται ότι κανένας δεν πήρε στα σοβαρά (και πως θα μπορούσε να γίνει, αφού δεν τον διάβασε ποτέ!!) τον ντόπιο Λυρικό ποιητή, τον Σιμωνίδη, που κάποιοι γαλήνιοι θαλασσινοί λένε ότι τον βλέπουν να τριγυρνά, κάθε που ξημερώνει.
“Eίσαι άνθρωπος, και γι’ αυτό ποτέ μην πεις τι μέλλει αύριο
να συμβεί, μήτε να προβλέψεις, σαν δεις κανέναν να ευτυχεί,
πόσον καιρό θα κρατήσει αυτό. Γιατί τόσο γοργό σαν την
αλλαγή της μοίρας δεν είναι ούτε το φτερούγισμα
της μακρόπτερης μύγας”.(Σιμωνίδης, ο Κειος 556 – 469π.Χ)
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
...ό,τι έχετε ευχαρίστηση..