Τετάρτη 11 Απριλίου 2012

H ιστορία του κεριού


Δεν είναι χρονικά προσδιορισμένο πότε πρωτοπαρουσιάστηκε το κερί σαν φωτιστικό μέσο. Ωστόσο από γραπτές πηγές κι από ευρήματα , είναι γνωστό πως χρησιμοποιείται ευρύτατα από τους Γαλάτες , τους Ρωμαίους , τους Ετρούσκους, τους Έλληνες και τους ανατολικούς λαούς· επίσης στην εθνική λατρεία , αλλά και σε .......


τελετές και σε γάμους , σύμφωνα με τη μαρτυρία του Πλουτάρχου.
Από την εθνική λατρεία πήραν τη χρήση του κεριού και οι Χριστιανοί και , μάλιστα , έχουν βρεθεί σε κατακόμβες παραστάσεις με παλαιοχριστιανικά κεριά. Στις μεγάλες Χριστιανικές γιορτές και τελετές έπαιρναν πανηγυρικό χαρακτήρα οι λαμπάδες και η χρήση τους συνδέονταν και με καθαρά λειτουργικές ανάγκες.

Στο Βυζάντιο , μάλιστα , σύμφωνα με μια φλωρινιώτικη προφορική παράδοση , ορισμένες λαμπάδες με ανάγλυφες κέρινες παραστάσεις δικέφαλων αετών και σταυρών, τις άναβαν μπροστά στο θρόνο της εκκλησίας, όπου κάθονταν ο αυτοκράτορας. Τέτοιες λαμπάδες άναβαν και δεξιά κι αριστερά από την ωραία πύλη και μπροστά σε εικονίσματα αγίων.
Σπανιότατα το κερί εμφανίζεται σε τοιχογραφίες εκκλησιών και σε φορητές εικόνες. Ο μόνος άγιος που παριστάνεται να κρατάει κερί είναι ο ?γιος Φανούριος , ενώ κλασική είναι η παράσταση των Εισοδίων της Θεοτόκου με τις λαμπαδηφόρες κοπέλες , όπως στο ψηφιδωτό που βρίσκεται στο νάρθηκα της Μονής Δαφνίου , σε αυτό το σημαντικότατο μνημείο στην Αττική από την εποχή της μεγάλης ακμής της βυζαντινής τέχνης (11ος-12ος αιώνας).

Η κηροπλαστική , σαν ξεχωριστός κλάδος τέχνης , ήταν γνωστή στους Αιγυπτίους , στους Πέρσες , στους ανατολικούς λαούς και φυσικά στους Έλληνες. Στην αρχαία Ελλάδα, οι κηροτέχνες φτιάχνανε κυρίως πλαγγόνες , ανθρώπινα ομοιώματα και στέφανα , άνθη κ.ά. που τα χρησιμοποιούσαν στις εαρινές θρησκευτικές γιορτές. Από τον τέταρτο π.Χ. αιώνα ο αγαλματοποιός Λυσίστρατος ο Σικυώνιος χρησιμοποιεί κέρινα προπλάσματα και η κηροπλαστική γνωρίζει άνθιση.
Οι πρώτοι Χριστιανοί κληρονόμησαν αυτή την τέχνη και δείγματα κηροπλαστικών έργων (άγια πρόσωπα , αγαλματίδια κ.λ.π.) βρέθηκαν σε κατακόμβες και εκκλησίες. Επίσης και σε πολλές φορητές εικόνες τα πρόσωπα των αγίων είναι ανάγλυφα , πλασμένα με κερί και μαστίχα.

Η κηροπλαστική έφτασε σε ακμή κατά το μεσαίωνα, ιδίως στην Ιταλία και στη Γαλλία. Στα νεώτερα χρόνια η χρήση του κεριού περιορίστηκε σε πρωτοπλάσματα ιατρικής , φυσικής και άλλων επιστημών. Σήμερα, η κηροτεχνία είναι ξεχωριστός κλάδος της καλλιτεχνικής βιοτεχνίας και στην Ελλάδα υπάρχουν πολλά εργαστήρια που ασχολούνται με τη παραγωγή κεριών διακοσμητικών ή χρήσης , που πολλά από αυτά διακρίνονται για τις ωραίες φόρμες τους και την ποικιλία σχεδίων και χρωμάτων τους. Πρόκειται για την παραγωγή των γνωστών χυτών κεριών , για τα οποία χρησιμοποιούνται διάφορες ύλες (παραφίνες , στεατίνες κ.λ.π.) και όχι αγνό μελισσοκέρι. Παράλληλα επιβιώνει ακόμη και η καλλιτεχνική κηροπλαστική του χεριού , όπως συμβαίνει στην Έδεσσα και τη Φλώρινα.

Η μεγάλη σημασία που έδιναν οι άνθρωποι στο κερί , είτε το χρησιμοποιούσαν για λατρευτικούς σκοπούς , είτε σαν φωτιστικό μέσο στο σπίτι , φαίνεται κι από τη μεγάλη ποικιλία των κηροπηγίων που επινοούσαν διάφοροι καλλιτέχνες. Το κηροπήγιο πρόσθετε στο κερί διακοσμητική και λειτουργική μεγαλοπρέπεια , όταν μάλιστα το πρώτο ήταν εντυπωσιακά και με πολυτέλεια τεχνουργημένο.
 Από τα αρχαία χρόνια , ως το Βυζάντιο κι ως τις μέρες μας , τα “κοσμικά” και “εκκλησιαστικά” κηροπήγια και μανουάλια , φτιάχνονται από ποικίλα υλικά (π.χ.: άργιλο , μπρούντζο , ασήμι , χρυσάφι).
 Πολλά από αυτά είναι πραγματικά γλυπτικά έργα.

Πηγή

3 σχόλια:

  1. Φεγγάρι μου χαμήλωσε να μη ακούσουν άλλοι το μυστικό που θα σου πω για μια φιλιά μεγάλη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δικαιωμα να σ' αγαπω το'χω γιατι μ' αρεσει και δε μπορει ουτ'ο Θεος να μου το αφαιρεσει

    ΑπάντησηΔιαγραφή

...ό,τι έχετε ευχαρίστηση..