...ΤΟ ΑΜΑΝΑΤΙ...

...Σύμφωνα με τα λεξικά,η γνωστή αυτή σε όλους μας λέξη,σημαίνει:


"Το ενέχυρο, η υποθήκη. Το αντικείμενο που δίνεται ως εγγύηση για δάνειο.

Η έκφραση «κρατάω κάτι αμανάτ» σημαίνει κυριολεκτικά κρατώ κάτι ως εγγύηση......



Και, μεταφορικά, κρατώ αμείωτη την διάθεση και περιμένω να εκδικηθώ κάποιον που με έχει βλάψει. Δηλαδή του το κρατάω, του το φυλάω, μνησικακώ.

«Μένω αμανάτι» σημαίνει μένω μόνος, εγκαταλείπομαι, μένω χωρίς κανένα στήριγμα.

Τουρκική λέξη amanat και emanet για την κατάθεση, την παρακαταθήκη."

...Aυτό λοιπόν που με κάνει εξω φρενών το τελευταίο διάστημα,δεν είναι η ανικανότητα των πολιτικών.Απεναντίας,με κάνουν να ξεσπάω σε νευρικά γέλια...Τέτοια γέλια,σε σημείο στομαχόπονου..
Δεν είναι η κατασκευασμένη κρίση.Ίσα-ίσα,με κρατάει σε εγρήγορση και μου  δημιουργεί.."ενδιαφέροντα"...
Δεν είναι το  "πάρε τα λεφτά και τρέχα" ,χαράτσι,σε όποιον μιλάει Ελληνικά..Απεναντίας,δοκιμάζει τον.."τσαμπουκά "μου,στο δεν "σας δίνω μία".( και φυσικά,δεν πρόκειται να τους πληρώσω).
Δεν είναι το γεγονός,ότι αυτή η χώρα επιβιώνει τυχαία, βάζοντας τον αυτόματο,αφού δεν λειτουργεί τίποτα πλέον και το κράτος είναι εδώ και καιρό ανύπαρκτο .

Δεν είναι αυτό,..δεν είναι το άλλο,δεν είναι το τρίτο..Δεν είναι όλα αυτά,γιατί ξέρω ότι σαν κωλόφαρδος λαός,θα τα ξεπεράσουμε..Αργά,γρήγορα,με ποιόν τρόπο;..Δεν ξέρω.Δεν είναι της παρούσης...
Ένα μόνο δεν μπορώ να ανεχθώ ,πράγμα που με υποτιμά σαν άνθρωπο και σαν οντότητα..

...Δεν μπορώ να ανεχθώ και με φτάνει σε σημείο παράφρονου μένους,την παρουσία όλων αυτών των μαυραγοριτών "επαγγελματιών",που φυτρώνουν καθημερινά σαν μανητάρια,που στεγάζουν τα νέα τους πολυτελή "καταστήματα",πίσω από βιτρίνες καταστημάτων που μόλις έβαλαν λουκέτο,που τρίβουν χαιρέκακα τα χέρια τους,υποθηκεύοντας τις ζωές των ανθρώπων.
Τους "εκτιμητές" των ονείρων,των προσπαθειών μιάς ζωής.
Τους εμποράκους της κάθε γειτονιάς,τους γεροΛαλάδες κάθε συνοικίας!
Τους αεριτζήδες,τους τσάμπα μάγκες..
Ναι,μπορεί μεν αυτοί να αποδεικνύουν την πραγματική κατάσταση της χώρας,των πολιτών,του "κράτους"(;) αλλά δεν παύουν να με κάνουν να τους βλέπω σαν κόκκινο πανί.

Και ξέρεις τι παθαίνω κάθε φορά που τυχαίνει να περάσω μπροστά από ένα τέτοιο "κατάστημα";..
Με πιάνει μία μανία,και θέλω να γκρεμίσω με ένα λοστάρι τα πάντα .Να διαλύσω τις αστραφτερές βιτρίνες τους και να ηδονιστώ ρημάζοντας τα απτά αλισβερίσια τους,τα αμανάτια τους,τα έπαθλά τους...Και όλα αυτά ,χωρίς κουκούλα!
Γιατί οι μόνες βιτρίνες που επιβάλλεται να σπάσουν,είναι αυτές και όχι του κάθε ένα καταστηματάρχη που έχει την ατυχία να στεγάζεται κάπου στο κέντρο της Αθήνας!

Όλα αυτά με ξανάπιασαν,γιατί μόλις σήμερα,είδα ένα τέτοιο καινούριο μανητάρι,που ξεφύτρωσε ακριβώς δίπλα σε ένα άλλο.Ανταγωνισμός και εδώ!

...Αλήθεια,το Σ.Κ,τι κάνεις;....