Τετάρτη 29 Δεκεμβρίου 2010

...ΘΕΛΕΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΝΑ ΚΡΥΦΤΕΙ...



…Είναι η πρώτη φορά που βρίσκεται σε αυτή την ψυχολογική κατάσταση!...
Από την μια δεν βλέπει την ώρα και την στιγμή,να μαζέψει όλα του τα υπάρχοντα και να εξαφανισθεί,όπως ορίζει η διαδικασία,και από την άλλη,διστάζει να παραδώσει την σκυτάλη στον επόμενο.
«-Τι θα συναντήσει άραγε το πιτσιρίκι;»..αναρωτήθηκε.’
«-Πώς θα ανταπεξέλθει. σε όλες αυτές τις τρικυμίες που του έμελλε να συναντήσει;»..
 Εφέτος δοκιμάστηκε πολύ!
Αισθάνθηκε πολλές φορές ότι τον χρησιμοποίησαν,τον περιέπαιξαν,δεν του έδωσαν την κατάλληλη και αρμόζουσα προσοχή..
Άκουγε συνέχεια τις φράσεις, « ο χρόνος θα δείξει..», «..ο χρόνος μας δίδαξε..» ,« ..ο χρόνος σύμμαχός μας..».
Προσπάθησε να θυμηθεί,αν όντως είχε συμμαχήσει με τους «προς τα κάτω» και αν αυτά που «έδειχνε»,στάθηκαν ικανά για να τους «διδάξουν»..
Μπά!δεν του ερχόταν τίποτα στο μπουρδουκλωμένο του μυαλό.
Μπορεί να είχε γεράσει κάπως γρηγορότερα και να αισθανόταν περισσότερο κουρασμένος,αλλά δεν είχε φτάσει ακόμα σε αυτό το σημείο.
Θυμόταν τα πάντα!Και αυτό ίσως τον βάρυνε περισσότερο..
  Με αργές και διστακτικές κινήσεις,μάζεψε κάποια υπόλοιπα από τα προσωπικά του είδη που ήταν πεταμένα τριγύρω.
Ούτε ο ίδιος πλέον είχε την δύναμη και την ικανότητα να σταματήσει την πορεία του.. Οι διαδικασίες είναι προκαθορισμένες και τα ιντερλούδια προγραμματισμένα
Στάθηκε μπροστά στην μισάνοικτη  πόρτα.Αναλογίστηκε μήπως έκανε εκείνος κανένα λάθος.
Κοίταξε προς τα πίσω και είδε τους ανθρώπους να απαξιώνουν τα ίδια του τα παιδιά!
Προσπερνούσαν τα λεπτά,τις ώρες,τις ημέρες,παραβλέποντας τα!..
Όχι βέβαια! Δεν έφταιξε πουθενά εκείνος! Εκείνος την δουλειά του έκανε όπως ήξερε!...
Είδε από μακριά να πλησιάζει ένα παιδάκι με κατακκόκινα μάγουλα από το τρέξιμο.
Το σήκωσε στην αγκαλιά του και δίνοντάς του ένα φιλί,του παρέδωσε τον φάκελο του
-«Διάβασέ τα καλά νεαρέ μου»,του είπε.
«Οι κάτω περιμένουν να γίνεις σύμμαχός τους και να τους διδάξεις.Απλά,πρόσεξε να μην ξαναπεράσεις από τις σχισμένες σελίδες…
.

1 σχόλιο:

...ό,τι έχετε ευχαρίστηση..