Αγρότης ψάχνει να δώσει μεροκάματο σε Ελληνικά χέρια.

γράφει ο Μανώλης Δημελλάς

“Μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα με τα κουστούμια στις σακούλες, ξεκινούσαν, πήγαιναν δήθεν στο χωράφι, να απλώσουν την κουλούρα και καλά να ποτίσουν  το χωράφι, μα κατέληγαν στα κολομπαρά, σκορπούσαν τις επιδοτήσεις, τότε πέφτανε βροχή τα χιλιάρικα, μόνο για λίγα χάδια,λιμασμένοι, πάνω στα μπούτια των ξενόφερτων κοριτσιών, που πέφταν σαν καραβιές ολόκληρες και στην Καρδίτσα, όπως σε ολόκληρο το κάμπο”.....

Ο Βάιος Γκανής, δεν μασά τα λόγια του, ένας αγρότης που τολμά, παίρνει θέση για όλους και για όλα, μιλά με ανοιχτά μικρόφωνα, χωρίς να διεκδικεί ρόλους και θέσεις, σε πάνελ Θεών και ημίθεων της χώρας.

Μια σύντομη, ημερήσια αποστολή, για το πρωινό του Μέγκα, μας έβγαλε λίγο πιο πάνω από τον Δομοκό, στο οινοποιείο του Βάιου, στην Βαρδάλη.

Ξημέρωμα σε μια ολόαδεια εθνική οδό, που μας τρόμαξε, μπήκαμε με φόρα και βιαστικά, στο μικρό χωριό του, που ούτε περαστικό πουλί δεν έδειχνε να στέκεται.

Ο τύπος που ξεσήκωνε στα μπλόκα, τους αγρότες, σήμερα στέκεται διαφορετικά απέναντι στην καινούρια κινητοποίηση που σιγοψήνεται.

Ο Βάιος, υπηρέτησε στη Σάμο, στις ειδικές δυνάμεις, ερωτεύτηκε τρελά, μια Αμερικανοχιώτισα, που του πήρε τα μυαλά, τον τράβηξε μέχρι την Αμερική, στο Κλήβελαντ. Εκεί ξεκινά να ανοίγει και τα μάτια του. Έστησε ολόκληρη επιχείρηση μοναχός του, εργολάβος μπογιατζής, σε μεγάλα έργα. Στο τέλος το μισό Κλήβελαντ, το δυτικό, βάφτηκε από τα δικά του μηχανήματα.

Εκεί μαθαίνει πως οι νόμοι ισχύουν, πρέπει να ισχύουν για όλους, ανοίγει το μυαλό και με σκληρή δουλειά, βγάζει μπόλικο χρήμα, με ένα όνειρο, ένα στόχο, να το επενδύσει στο χωριό του.

Το πεζοδρόμιο της Αμερικής τον διδάσκει, από την μια την “ισονομία” και από την άλλη την λέξη “αυτονόητο”, αναρωτιέται γιατί οι τράπεζες, οι εφορίες και οι δημόσιες υπηρεσίες, είναι κλειστές τα απογέματα, γιατί δεν μπορείς, να κάμεις μια δουλεία τις προκοπής αν δεν έχεις μπάρμπα στην Κορώνη, γιατί μόλις ο πολιτικός, χτυπήσει την πλάτη του αγρότη, ο δεύτερος χαμογελά, περιμένει διορισμό ή επιδότηση, έτσι γράφεται η καθημερινότητα μας, ακόμη σήμερα, έτσι πορεύονται οι αγρότες, που του τηλεγωνούν, κάλεσμα, στην προετοιμασία των κινητοποιήσεων.

Εκείνος γελά μόνος του, δείχνει τη πρόθεση του να κατέβει, μονάχα,  όταν κατεβεί στο δρόμο όλος ο κόσμος.

 Πηγή