γράφει ο Απόστολος Θηβαίος
Πρόβαλαν μερικές φωτογραφίες στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Έπειτα εξέφρασαν την παράκληση, τόνισαν πως όσοι γνωρίζουν οφείλουν να διατυπώσουν τις πληροφορίες τους στην Ασφάλεια. ....
Θα τηρηθεί απόλυτη μυστικότητα. Οι αρχές θα φροντίσουν για την προστασία των μαρτύρων, θα εφαρμοστούν μοντέρνες μέθοδοι προστασίας, συχνές αλλαγές κατοικιών, μεταβολές ονομάτων. Έτσι άλλωστε γίνεται πάντα σε κινηματογραφικές ταινίες και αστυνομικά θρίλερ.
Τα παλιά ονόματα θα κηδευτούν με κάθε τιμή, οι οικογένειες θα αποζημιωθούν, οφείλουν να θρηνήσουν με πειστικότητα τα νεκρά πρόσωπα, να τελέσουν τις κηδείες με όλα τα έθιμα. Έτσι, θα ικανοποιηθούν οι παράξενοι άνθρωποι που παρατηρούν τις απροσδόκητες επισκέψεις στο κτίριο της ασφάλειας. Οι φωτογραφίες, σκληρές λήψεις θρηνητικών παιδιών με δαγκωμένα χείλη, εφίδρωση και άλλα τέτοια θα τοιχοκολληθούν, θα υπάρξει μια αυστηρή τήρηση των νόμων προς παραδειγματισμό και συμμόρφωση των μελλοντικών παρανομούντων. Ετούτη η έκβαση συνιστά μια αναγκαιότητα, επισημαίνουν οι έγκριτοι δικαστές, οι αρχές διατυπώνουν μια ακαμψία, τέλος πάντων ότι έγινε έγινε και πρέπει να προστατεύσουμε με κάθε μέσο τις αρχές και τα κλονισμένα ιδανικά, η δημοκρατία κλυδωνίζεται, οι αστυνομικές αρχές θα εφαρμόσουν μια ανείπωτη σκληρότητα σε παρόμοια περιστατικά.
Το επαρχιακό, αστυνομικό τμήμα, όπου και τελέστηκε η σύλληψη οργανώνεται μια εκδήλωση τιμητική. Θα παραστεί ο υπουργός, μέλη της κυβερνήσεως, θα γίνουν δηλώσεις στα μέσα, όπως στις παρελάσεις που αφθονεί το εθνικό φρόνημα και λάμπουν κτίρια και υποδομές και στις εξέδρες είδα έναν πρώην φίλο που δήλωσε μετάνοια και τώρα χαίρει εκτιμήσεως εκκλησιαστικών και κρατικών αρχών. Με χαιρετά με ολοφάνερη δυσκαμψία, διότι θα πρέπει έπειτα να εξηγήσει την προέλευση της γνωριμίας, ίσως μια παράλειψη, μια ασυνέπεια, μια αποχρώσα καταγραφή ενός ποινικού αδικήματος μπορεί να βλάψει ολοκληρωτικά την ανάρρησή του στα υψηλόβαθμα κλιμάκια και ετούτος ο φίλος γίνηκε τώρα σαν αυτούς που βαστούν μια σπουδαία καριέρα και σε λίγο καιρό θα προβάλλονται, πρόσωπα αμφιλεγόμενης προέλευσης σε ματωμένες εφημερίδες.
Αν ας πούμε κάποιος πρόγονος επέλεξε το φόνο, τότε ίσως και ένας νεότερος να φέρει την ολέθρια, γενετική μνήμη, μια ανάλογη βιολογία. Τις έχω δει, τις εφημερίδες που σας λέω τις έχω δει, που στεγνώνουν και κιτρινίζουν ίσαμε το απόγευμα στις αιωρήσεις τους, τις έχω δει που έχουν φωτογραφίες και κολάζ υποθέσεων, πηχαίους τίτλους που λησμονήθηκαν όταν συνέβη το φοβερό τροχαίο και οι ανταποκρίσεις ετόνιζαν τον αριθμό των θυμάτων, τις αιτίες των απάνθρωπων καύσεων, μια μητέρα πριν από χρόνια, σε ένα παρόμοιο περιστατικό βρέθηκε απανθρακωμένη αγκαλιά με τα δυο της παιδιά. Έτσι ηλεκτρίζεται ετούτος ο τόπος.
Τα άλλα παιδιά, όσα μας τρομοκράτησαν δεν θα τα θυμηθεί κανείς. Ο εισαγγελέας θα είναι καταπέλτης, με πρωτοφανή σκληρότητα θα επιμείνει στο μέγιστο των ποινών. Είναι από εκείνους που δεν ξεχνούν, εκείνα τα χρόνια ήταν φέρελπις δικαστικός, τηρούσε με πάθος τους όρκους, φερόταν ρομαντικά, έπειτα τον πλησίασαν, συμμετείχε σε εκλογικές αναμετρήσεις, έλαβε το αντίδωρο της πίστης του. Τα άλλα παιδιά θα λησμονηθούν, στα σπίτια τις Κυριακές θα καταδικάζονται ερήμην σε πρωτοφανείς ποινές, ισόβια θα φωνάζουν τα σφιγμένα στόματα που αναγνωρίζουν την ηρωική αρετή τους στην αίσια έκβαση ενός έρωτα, στην προδοσία μιας φιλίας, στην αθώα νάρκη, την τόσο αφελή.
Εκείνα τα παιδιά δεν θα τα ρωτήσει κανείς πώς βρέθηκαν σε μια επαρχία ήμερη, πώς γύρευαν να μην αγαπήσουν, να μην αγωνιστούν, να ταπεινωθούν έτσι, με τόση αναξιοπρέπεια κανείς δεν θα τα ρωτήσει τα παιδιά. Ο δικαστής, τα σφιγμένα στόματα, όλοι θα επιμείνουν στις καταδίκες, έπειτα θα εορτάσουν τη θεμελίωση μιας ισχυρότερης δημοκρατίας, λυκοθηράρχες σε άγριες τοπογραφίες. Με φως δηλητηριασμένο θα πορευτούν οι τυχοδιώκτες, οι εκτιμητές, οι αξιολογητές, κανείς δεν κοιτά στο βάθος ενός βρώμικου φεγγίτη.
Ο τρόπος με τον οποίο διδάσκεται η αγωγή του φόνου, τα παιδιά που θα λησμονηθούν ξανά μες στα εφετεία και τις φωσφορικές αίθουσες, οι τραυματίες, οι επίορκοι, οι τυραννισμένοι που θα εκτείσουν με προθυμία αυτόχειρα την ποινή τους, όλα θα λάβουν μια ελεγχόμενη έκβαση. Όλοι εμείς με τα πολύσπαστα πόδια, τα σχηματοποιημένα, όμοια πρόσωπα, τις διακειμενικές επισημάνσεις, το δημοκρατισμό, τις ψυχικές μας στιγμές, θα πορευτούμε αγαλιασμένοι, σαν εκείνες τις ασπρόμαυρες μορφές των προπολεμικών, ποιμενικών δραμάτων.
Η Κατερίνα μου είπε πάλι απόψε, πως το φως έτσι γρήγορα χάνεται, είχε ίσως κατά νου τα παιδιά που αψηφούν την ευτυχία, που παίζουν παιχνίδια τρομοκρατικά σε ακάλυπτους και πλούσιες συνοικίες και σωριάζονται έπειτα με τα μούτρα από τη θέση της ζωής. Για πάντα. Και όλοι εμείς, ψάρια νεκρά κοιτούμε με δέος τη δυτική νύχτα που έφτασε στον τόπο μας, κοιτούμε με αποτροπιασμό τα παιδιά που μεγαλώνουμε. Δεν θα υπάρξουν ποτέ πια αόρατες γέφυρες, μόνο βαθιές χαράδρες με αιμοβόρα πουλιά και αβυσσώδη κενά. Δεν σου είπα. Με συγχωρείς που χαμογελώ, θεώρησέ το έναν πρώιμο παραλογισμό. Λατρεύω την αμηχανία σου, όταν δεν μπορείς να μισήσεις το κακό. Έτσι αποδεικνύεις πως το κυοφορείς και έτσι απασχολημένος να παλεύεις πεθαίνεις.
Τέτοια ώρα παίρνουν πάντα φωτιά οι διευθύνσεις της ειρηνιστικής γραφειοκρατίας. Με τις προκηρύξεις σου λέω πως φοβάμαι. Οι άλλες ερμηνείες είναι φύσεως τεχνικής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
...ό,τι έχετε ευχαρίστηση..